Albert Fryderyk de Espada

Minęło już kilka miesięcy od rozpoczęcia drugiej fazy rozwoju Wyspy Fałszywej Nadziei, a postępy, jakie poczyniliśmy, są imponujące. Kompleks Gratärn rośnie w oczach, stopniowo przekształcając się w potężne centrum operacyjne Espada Monerskap. Nasza elektrownia atomowa – Marienburska Atomna Jelektrostancyja – działa już w pełni operacyjnie, zapewniając stabilne źródło energii dla całej wyspy. To kamień milowy, który umożliwił dalszą ekspansję zarówno infrastruktury przemysłowej, jak i mieszkalnej. Komunikacja na wyspie została znacznie usprawniona – sieć utwardzonych dróg i nowoczesna kolejka przemysłowa łączą najważniejsze sektory kompleksu, ułatwiając transport surowców, sprzętu i personelu. Przemysłowe serce Gratärn już bije. Większość kluczowych instalacji produkcyjnych jest w pełni operacyjna, a pierwsze linie montażowe rozpoczęły swoją działalność. W ramach kompleksu powstały hale montażowe, zakłady chemiczne, metalurgiczne oraz zaawansowane laboratoria, które będą nie tylko produkować, ale również testować i wdrażać nowatorskie technologie. Nie zapomnieliśmy także o naszych ludziach – strefy mieszkalne są już w dużej mierze ukończone, oferując nowoczesne i komfortowe warunki bytowe dla tysięcy pracowników, naukowców oraz specjalistów. Część skrzydła badawczego również została oddana do użytku i rozpoczęła swoje pierwsze operacje w dziedzinie zaawansowanych badań technologicznych. Centralnym punktem całego kompleksu stała się masywna wieża dowodzenia, która wyrasta nad Gratärn niczym pomnik naszej determinacji. Potocznie nazywana po prostu "Wierzą" lub „Yggdrasil”, pełni funkcję centrum operacyjnego i nadzorczego, kontrolując wszystkie procesy w kompleksie. To tutaj zbiegają się najważniejsze systemy zarządzania i bezpieczeństwa, czyniąc ją prawdziwym mózgiem Gratärn. Nieustannie trwają prace nad kolejnymi elementami projektu. Stocznia i infrastruktura portowa są obecnie w fazie intensywnej budowy – wkrótce będą mogły obsługiwać zarówno jednostki transportowe, jak i specjalistyczne okręty techniczne. Powstaje również zewnętrzny mur ochronny, który otoczy kompleks, zapewniając jego bezpieczeństwo i nadając mu charakter nowoczesnej fortecy. Każdy kolejny dzień przybliża nas do ostatecznego celu – uczynienia Gratärn sercem, mózgiem i płucami Espada Monerskap, które napędzać będą nasze operacje przez długie lata.

Marienburg, niegdyś spokojna osada pionierów, stał się obecnie kluczowym węzłem logistycznym dla całej Wyspy Fałszywej Nadziei. Miasto funkcjonuje przede wszystkim jako hub przerzutowy dla sprzętu, ludzi oraz surowców niezbędnych do budowy kompleksu Gratärn. Każdego dnia do portu zawijają kolejne transportowce, dostarczając materiały budowlane, komponenty przemysłowe oraz nowy personel. Niestety, skala operacji zaczyna przekraczać możliwości infrastruktury. Przepustowość portu oraz sieci transportowej na wyspie osiągnęła swoje granice – zaopatrzenie czeka w długich kolejkach, a przeładunki wymagają coraz większej koordynacji. Wszyscy z niecierpliwością wyczekują momentu, gdy nowy port Gratärn rozpocznie swoje operacje, odciążając Marienburg i usprawniając logistykę całej wyspy.

Jak wyżej wspominał @Kamiljan de Harlin liga nordacka już istnieje a zrzesza ona drużyny w większości krajów kontynentu gdyż żaden kraj samodzielnie nie ma na tyle chętnych by stworzyć własną. Natomiast jeżeli znajdą się u nas chętni to jestem pewien że dodanie kolejnych drużyn do ligi w następnym sezonie nie będzie problemem. Wystarczy się tylko zgłosić z własną drużyną do @Anastasia Windsachen na forum Voxlandu gdzie liga operuje pod kątem technicznym.

A więc, po zaciętej i długiej batalii w Grupie C reprezentacja Muratyki finalnie przeszła do 1/16 finału gdzie ku naszemu wielkiemu nieszczęściu trafiła na jednych z silniejszych pretendentów do tytułu mistrzowskiego, reprezentacją Dreamlandu która lekko mówiąc przejechała się po nas w zadłuż i wszerz. Rezultat ten nie jest jakoś specjalnie dziwny i raczej był on do przewidzenia ale sam fakt wyjścia z grupy po ostatnim mundialu w Cesarstwie Niemieckim był całkiem miłym zaskoczeniem tym bardziej iż mieliśmy realne szanse na drugie miejsce w grupie. No ale Muratyka dzieli los wszystkich innych reprezentacji Nordaty które dotrwały do 1/16 rozgrywek i żegnamy się z tym turniejem.

Atlas MPF-30 Atlas MPF-30 "As" to projekt samolotu przewagi powietrznej powstały w oparciu nasze doświadczenia w projektowaniu i konstruowaniu podobnych konstrukcji w przeszłości. Dobrze znany on być powinien również mieszkańcom Czesnoradu gdyż jego konstrukcja jest dalekim rozwinięciem produkowanego w Muratyce VMP-01 oraz jego eksportowej wersji dla Czesnoradu czyli VMPF-29/Cz. Niech wach nie zmyli jednak to co na wierzchy. Tak jak poetycko i w tym przypadku najważniejsze jest to co znajdziemy w środku. Tam wszystkie te konstrukcje różnią się od siebie diametralnie. Dwa potężne silniki turbowentylatorowe o mocy 130 kN zapewniają jak na ten moment najlepsze osiągi spośród naszych wszystkich konstrukcji i pozwalają rozpędzać się maszynie do prędkości mach 2 (około 2500 km/h). Potężny radar na dziobie samolotu daje pilotowi tej maszyny znacznie lepsze postrzeganie otoczenia i przestrzeni przed nim. To z kolei pozwala na wykorzystanie niezwykle efektywnych zaprojektowanych specjalnie do tego modelu pocisków powietrze-powietrzne AA-13 zdolnych precyzyjnie razić cel oddalony o dziesiątki kilometrów lub nawet setki w konfiguracji AA-13L. Konstrukcja MPF-30 opiera się przede wszystkim na stopach aluminium zapewniając jego lekkość oraz tytanu odpornego na bardzo drastyczne warunki na jakie może wystawiona być maszyny. Pozostałe mniej wrażliwe komponenty witym większość kokpitu wykonana jest z lekkiego kompozytu. Poza pociskami od walki z innymi maszynami As przystosowany został również do przenoszenia bomb czy pocisków mogących razi cele naziemne. Dane techniczne: Napęd - 2 silniki dwuprzepływowe RD-36 Rozpiętość - 11,56 m Długość - 17,82 m Wysokość - 4,53 m Masa startowa - 15 250 kg Prędkość maks. - 2650 km/h Pułap - 18 750 m Zasięg - 2250 km Uzbrojenie: 1 działko 30 mm 9 węzeł pod skrzydłami przystosowanymi do przenoszenia pocisków rakietowych, bomb, zasobników z amunicją oraz dodatkowych zbiorników paliwa

Projekt stworzony i zaprezentowany przy okazji Dni Postępu 2024 Meusmagnus czy też bardziej formalnie WUPW-01 to monstrualnie wielka mobilna platforma wydobywcza. Koncepcja zrodziła się w głowach naszych inżynierów gdy człowiek zadał sobie zasadnicze ale bardzo istotne pytanie, dlaczego mamy w każdym miejscy budować kopalnię gdy można zbudować jedną i przenosić ją na miejsce. Takie rozwiązanie nie tylko sprzyja środowisku przez mniejszą inwazyjność ale jest również niezwykle opłacalne i tańsze w utrzymaniu. Ten ogromny kolos porusza się przy pomocy szeregów ciężkich gąsienic z których każda działa jak niezależne ramie kroczące co dodatkowo poprawia już i tak mozolną mobilność platformy. Każdy z tych gigantów posiada długość 350 metrów, wysokość 75 i szerokość 140. Co czyni je nawet mimo faktu bycia pojazdem lądowym jednymi z największych projektów przez nas skonstruowanych dorównując wielkością największym pływającym jednostkom budowanym w naszych stoczniach. W zależności od potrzeby platforma może zostać przystosowana do wydobycia różnego rodzaju surowców naturalnych. Zaczynając na prostych surowcach mineralnych jak węgiel czy żelazo, kończąc na ropie czy gazie ziemnym. Po zakończeniu operacji wystarczy jedynie przemieścić maszynę w nowe miejsce co sprawia iż unikamy tworzenia wielkich kopalni odkrywkowych czy innych form obiektów kopalnianych które degradują środowisko czyniąc je niezdatnym do zamieszkania. Sformułowanie "jedynie przemieścić" może się zdawać lekkim niedopowiedzeniem patrząc na skalę tego behemota lecz nasi inżynierowie skrupulatnie przygotowali się również na taka ewentualność. Jak wspomnieliśmy już wcześniej Meusmagnus jest w zasadzie hybrydą pojazdu gąsienicowego i koparki kroczącej co wbrew pozorom nadaje tym maszynom bardzo dużą mobilność jak na swoje rozmiary i daje nam możliwość transportowania ich po większych szlakach komunikacyjnych. Wykorzystując doświadczenia STAR Labs w rozwoju elektrowni atomowych zdecydowaliśmy o wyposażeniu każdej takiej platformy w napęd atomowy zbliżony do tych stosowanych w okrętach podwodnych czy lotniskowcach dodatkowo zwiększając ich możliwości operacyjne. Projekt ten znajduje się w ciąż w fazie projektowej lecz wielkimi krokami zbliża się rozpoczęcie budowy pierwszego prototypu.

Naczelne Dowództwo i Głównodowodzący Zjednoczonych Sił oznajmiają następujące: Żołnierze, Dostatecznie długo musieliśmy już z tym zwlekać, tak więc przy sposobności nadarzającej się w okolicy rocznicy pierwszej poważnej operacji wojskowej Zjednoczonych Sił jaką była operacja Hanibal. Uznaliśmy więc iż będzie to najlepszy moment aby po tak długiej służbie w strukturach Zjednoczonych Sił uhonorować was awansami za wierną służbę. Sierżanta Wojsk Lądowych @Piotr Jankowski za nienaganną służbę oraz zaangażowanie w działania Zjednoczonych Sił awansuje się do stopnia Podporucznika. Sierżanta Wojsk Lądowych @Leonid Repulijski za nienaganną służbę oraz zaangażowanie w działania Zjednoczonych Sił awansuje się do stopnia Starszego Chorążego. Bosmana Marynarki Wojennej @Bolesław Kirianóo von Hohenburg za nienaganną służbę oraz zaangażowanie w działania Zjednoczonych Sił awansuje się do stopnia Starszego Chorążego Marynarki. Pierwotnie awanse miały być przyznawane już po zakończeniu manewrów "Scylla" stąd też po tak długim czasie awanse są o kilka szczebelków na raz. Dodatkowo mieliśmy bardzo dobry powód aby odwlekać te awanse. Na mój wniosek i przy współpracy z Prezydentem @Tadeusz I Wielki dzisiejszy uhonorowani zostaną również pierwszymi oficjalnie odznaczonymi w historii II Federacji Nordyckiej. Troszeczkę czasu to zajęło ale udało się dopiąć w miarę sensowny zestaw odznaczeń do pierwszego ustanowienia. Tak więc ponownie, za nienaganną służbę oraz zaangażowanie w działania Zjednoczonych Sił powyższych uhonorowanych przedstawia się do otrzymania odznaczeń państwowych, Brązowy Medal za Wierną Służbę.

Jak informuje ASC, MS Carino zmuszony został do obrania alternatywnej drogi w wyniku pogarszających się warunków atmosferycznych w porcie w Ragusie. Jednostka ma przeładować ładunek u ujścia Hirschfluss skąd Edelweiska kompania żeglugowa ma przejąć ładunek i dostarczyć go do serca kotliny.

MS Carino jest gotów na odbiór reszty ładunku. Tymczasem MS Tulusa dotarła już do portu w zaprzyjaźnionym Austro-Węgrzech gdzie przeładowano ładunek węgla i wysłana do odbiorcy w Edelweiss.

Tak jest, wypływamy skoro świt. MS Carino będzie czekać już w porcie na kolejny ładunek, damy niezwłocznie znać gdy MS Tulusa dotrze już do celu.

Zacumowane w Eihenberdzkim porcie MS Tulusa i MS Carino niezwłocznie po dotarciu ładunku rozpoczęły załadunek. Postaramy się uporać z ładunkiem najszybciej jak to możliwe ale nie opuścimy portu wcześniej niż w przeciągu najbliższych 12 godzin. Gdy tylko zwolni się stanowisko załadunkowe będziemy mogli przystąpić do dalszej części załadunku już na drugą jednostkę.

Mamy do dyspozycji dwa statki zdolne do transportu sypkich ładunków więc jeżeli co najmniej połowa transportów dotrze do portu będziemy mogli już wypłynąć z połową zamówienia. Powiedzmy zatem że za całość zamówienia zainkasowalibyśmy 200 Ꞥ. Pierwsze transporty moglibyśmy przyjąć natychmiast w Eihenbergu zaś w innych portach najwcześniej jutro lub pojutrze.

Losowanie grup na zbliżający się Mundial już za nami.

Niestety z przykrością muszę dziś poinformować iż w porozumieniu z ostatnią członkinią partii @Femme Mystere zadecydowaliśmy o zakończeniu działalności politycznej Partii Demokratycznej a co za tym idzie również szerszej koalicji jakiej przewodziliśmy.

No muszę powiedzieć że działanie i wykonanie jak dla mnie prezentuje się elegancko. Dobra robota.

Mi tam na przykład struktura działu IV Republiki całkiem odpowiada. Może trzeba kilka kliknięć i kila przeczytanych słów żeby dostać się do działu konkretnej dyskusji w Sejmie ale wymaga to absolutnie minimalnych zdolności kognitywnych. Tym bardziej muszę się sprzeciwić umieszczaniu wszystkiego w podziale administracyjnym gdyż poruszanie się po tym wymagałoby dodatkowo dość dobrej i złożonej wiedzy geograficznej. Zamiast tego skupiłbym się na tworzeniu odnośników. Mamy już co prawda nie używany system odnośników do depesz czy stanu państwa w IV Republice więc można by go przerobić by kierował nas do Pałacu prezydenckiego, Sejmu itp. Tak samo w dziale "Władz Państwowych" gdzie mamy stosowne przekierowania lecz trzeba by je wpierw naprawić bo po naszych ostatnich przenosinach niestety przestały one działać.

To nawet nie będzie system jedno partyjny to będzie system jedno. Chociaż muszę przyznać że życie w nim byłoby nieporównywalnie prostsze, niekoniecznie lepsze ale prostsze.

Zaproponowałbym stworzenie edycji z mikronautami ale obawiam się że nie wielu się skusi na pojawienie się w Robloxie.

Kolejka 14 w MUP Sezon 60 Dyw.B Leocja 2 (0 - 0) 0 Muratyka Stadion Narodowy 2024-12-11 19:00 Sędzia: Al Reddy 14' Maksim Zaikov z Leocja doznał kontuzji. Zastąpił go Matt Purse 46' Thomas Baigrie z Leocja został zastąpiony przez Emile Dombrecht 56' Damon Abdon z Muratyka został zastąpiony przez Conrad Gausdal 58' 1 - 0 Rzut wolny: strzelcem gola Peter Plasmans 60' 2 - 0 Glówka: strzelcem gola Evandro Almirante asystował Raimundo Teixeira 72' Ernst-Richard Høgmo z Muratyka został zastąpiony przez Trym Dønnestad 84' Olaf Brendesæther z Muratyka został zastąpiony przez Jostein Johanssen Posiadanie piłki: 62 - 38 (66-34) Szanse: 8 - 0 (6-0) Gospodarz - Zawodnik meczu - Gości Esteban Villareal Carl-Gunnar Larsson Mimo wszelkich starań przygotowania naszej drużyny do tego spotkania Leoci stopniowo budowali swoje prowadzenie w tym meczu aż do drugiej połowy gdy w większości defensywny styl gry zastąpiła nawałnica strzałów która przebiła naszą już zmęczoną próbami przebicia się przez leocką obronę w pierwszej połowie. Porażka ta stawia nas w coraz gorszym świetle. Z pretendenta do awansu staliśmy się jedną z trzech drużyn walczących o pozycję utrzymania się w naszej dywizji.

Pragnąłbym zwrócić uwagę iż po zakończeniu mojej kadencji Prezydenta II Federacji Nordackiej nie przeniesiono aktywności z mojej kadencji do archiwum a jeżeli chcemy zachować jakiś porządek powinniśmy zrobić tam porządki.

To ja z kolei mogę dorzucić że w grudniu a konkretnie 20 grudnia 2019 powstał ZKRM w następstwie zamachu grudniowego i przekształcenia Republiki Zjednoczonych Republik w Związek Kalkistowskich Republik Muratyki.

Bez obaw, mimo bycia "wojskowym" pozbawiony jestem cechy którą nade często obserwuję u ludzi nieco bardziej pochłoniętych również moimi zainteresowania a mianowicie kija w dupie. Wielka szkoda że tracimy tak dobrego i zaangażowanego żołnierza ale trzeba jakoś z tym żyć. Tym bardziej bardzo na tym ucierpi obóz opozycji który chyba bardziej skurczyć się nie może ale jednak jak widać zawsze może być gorzej. Teraz się zastanawiam nas sensem jakiegokolwiek angażowania się w politykę gdy zostałem sam, z drugiej strony większość swojego życie w mikronacjach byłem mniej lub bardziej sam.

Ja muszę niestety stanąć w opozycji do powyższego postulatu. Osobiście całkiem dobrze mi się żyje z MBP i mimo iż nie jest to bank w myśl tego co jest nam realnie znane to muszę stwierdzić iż jest on dobrze zaprojektowany. Niekoniecznie skomplikowanie lub może właśnie nawet prymitywny ale wzrost środków za aktywność jest czymś w mojej ocenie o tyle podstawowym co i banalnym systemie który w realnym stopniu napędza to na czym nam powinno zleżeć czyli aktywności ale przede wszystkim jest on ogólnie respektowanym w praktycznie całym mikroświecie. Toteż dla mnie oczywistym wyborem staje się MBP ale jakoś kiepsko się na to zapatruję jako całość. Mieliśmy system gospodarczy, mamy system polityczny oparty na zewnętrznych stronach. Czy tylko ja dostrzegam że każde tego typu rozwiązanie jakiego tylko się podejmujemy finalnie zawodzi w jeden lub drugi sposób, najczęściej jednak kończy się to tym iż zainteresowanie zanika a sam projekt szlak trafia. Chętnie usłyszę dlaczego tym razem ma być inaczej.