Andrzej Ordyński

Trzeba złożyć wniosek do NKI. Formalny, bo Waksman udaje, że nie widzi wniosków nieformalnych.

Szanowni Panowie, Na mocy nadanej dziś przez Imperatora Konstytucji: W związku z tym proponuję przejść do wyboru Chengxianga. Jest to o tyle istotne, że Imperator obecnie cierpi na realiozę, co może jeszcze pewien czas potrwać, więc przydałoby się, żeby istniał jakikolwiek organ władzy centralnej. Czy ktoś chciałby objąć tę funkcję? W czasie wcześniejszym obrad Keisarnodu, Imperator zaproponował moją kandydaturę. Moje podejście do objęcia tej funkcji jest takie, że mogę ją objąć, ale nie muszę. Jeśli nie będzie innych chętnych i wyrazicie wolę, żebym był Chengxiangiem, jestem do dyspozycji. Prezentować swojej kandydatury chyba nie muszę, znacie mnie od wiele lat. O ile z moją produktywną aktywnością bywa różnie (ostatnio to z reguły niezbyt dobrze), to jestem codziennie obecny na forum i discordzie, na bieżąco odpowiadam na wiadomości... Nie obiecuję więc jakichś zmian w działaniu Imperium, bo te zależą od czasu i chęci ogółu Obywateli, natomiast bardzo wysoce prawdopodobne jest, że w dalszym ciągu będę obecny i nie będzie żadnych problemów z kontaktem ze mną. Za priorytet swojej kadencji uznałbym dalsze utrzymywanie dobrych relacji z Federacją Nordacką (ostatnio regularność kontaktów międzyrządowych mocno osłabła), a także nawiązanie relacji z Brodrią Iwana Pietrowa. Jeżeli macie do mnie jakieś pytania, to chętnie odpowiem. Proponuję, żeby kandydatury na Chengxianga składać do soboty. W niedzielę zaczęlibyśmy głosowanie. @Obywatel Nan Di

KONSTYTUCJA IMPERIUM NANDYJSKIEGO Art. 1. Imperium Nandyjskie jest państwem niepodległym, strzegącym nienaruszalności swojego terytorium oraz otaczającym opieką dziedzictwo historyczne. Art. 2. Władza w Imperium należy do Imperatora, który sprawuje ją dla dobra Narodu i przy jego udziale. Art. 3. [Hierarchia aktów prawnych] 1. W Imperium obowiązuje następująca hierarchia aktów prawnych: 1) Konstytucja Imperium Nandyjskiego, 2) ukazy, 3) ustawy, 4) umowy międzynarodowe, 5) akty wykonawcze, 6) prawo lokalne, 7) prawo zwyczajowe. 2. Na terenie państwa lennego lub terytorium niesamodzielnego, traktat lenny zawarty z Imperium Nandyjskim lub statut tego terytorium niesamodzielnego, jest drugim najważniejszym po Konstytucji źródłem prawa i korzysta z pierwszeństwa przed wszelkimi pozostałymi aktami prawnymi. Art. 4. [Imperator] 1. Imperator stoi ponad wszystkimi obywatelami Nan Di. Strzeże spójności i nierozerwalności Państwa Nandyjskiego. Dba, aby wydawane wyroki były sprawiedliwe. Nadaje i odbiera obywatelstwo nandyjskie. Ma prawo nadawania i odbierania odznaczeń. Do jego kompetencji należy realizacja polityki zagranicznej, w tym zawieranie i wypowiadanie umów międzynarodowych, a także mianowanie i przyjmowanie przedstawicieli dyplomatycznych. 2. Imperator może wyznaczyć regenta sprawującego władzę w jego imieniu. 3. W przypadku niezapowiedzianej nieobecności Imperatora trwającej dwa tygodnie, funkcję regenta obejmuje Chengxiang. Niezapowiedzianą nieobecność rozumie się jako brak opublikowania na forum Nan Di co najmniej jednego posta we wskazanym okresie. 4. W przypadku trzymiesięcznej niezapowiedzianej nieobecności Imperatora, traci on tron, a Chengxiang działając jako regent ma obowiązek doprowadzenia do koronacji nowego Imperatora. 5. W przypadku utraty tronu przez Imperatora na skutek abdykacji lub nieobecności, władzę przejmuje osoba wyznaczona przez Imperatora poprzez stosowny ukaz. 6. W przypadku niewyznaczenia następcy, Keisarnoud wybiera nowego Imperatora. Art. 5. [Keisarnoud] 1. Keisarnoud wspomaga Imperatora w sprawowaniu władzy prawodawczej. Skład Keisarnoudu ustala Imperator. 2. Keisarnoud ma prawo przyjmowania ustaw, zgodnie ze swoim wewnętrznym regulamine. 3. Imperatorowi przysługuje prawo weta absolutnego w stosunku do ustaw przyjmowanych przez Keisarnoud. Art. 6. [Władza sądownicza] 1. Władza sądownicza należy do Imperatora. 2. Imperator może powołać Sędziego, wydającego wyroki w imieniu Imperatora. 3. Imperator ma prawo do odwołania Sędziego w dowolnym momencie. 4. Imperator korzysta z prawa łaski wobec osób skazanych wyrokiem Sędziego. Art. 7. [Chengxiang] 1. Keisarnoud wybiera Chengxianga, który przewodniczy jego obradom oraz wspomaga Imperatora w sprawowaniu rządów. 2. Kadencja Chengxianga trwa trzy miesiące, ale może zostać skrócona przez Imperatora. 3. W przypadku braku Chengxianga, obowiązki te pełni Imperator. 4. W przypadku nieobecności Imperatora i Chengxianga, przewodniczyć obradom organu ustawodawczego może każdy jego członek. Art. 8. [Państwa lenne] Państwa lenne to niepodległe państwa, które zawarły z Imperium Nandyjskim traktat lenny, regulujący zasady ich funkcjonowania. Art. 9. [Lenna wewnętrzne] 1. Lenna wewnętrzne to tereny powierzone przez Imperatora obywatelom nandyjskim na mocy kontraktów lennych, regulujących zasady ich funkcjonowania. 2. Lenna wewnętrzne mogą być powierzane czasowo lub dożywotnio. Art. 10. [Przepisy końcowe] 1. Konstytucja wchodzi w życie z dniem x 2. Zmiana Konstytucji należy wyłącznie do Imperatora, który przed jej dokonaniem wysłuchuje opinii Keisarnoudu.

10/10

W sierpniu miejsca 1., 14., 18. i 27. Łącznie tylko 15% aktywności wspólnego forum. Nasza pozycja na kontynencie słabnie, trzeba odwrócić ten trend. Federacja natomiast zanotowała duży wzrost i znalazła się na 2. miejscu w mikroświecie, a Edelweiss, a przed Sarmacją. Abstrahując od statystyk, w ramach miesięcznego podsumowania warto zauważyć, że swoje miejsce w 3-osobowym Kongresie utrzymał nasz rodak Borys Zamycki, który ponadto został Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Student: Burek von Trinitz Dyscyplina: Historia Promotor: prof. Ametyst Faradobus Temat pracy magisterskiej: do ustalenia Data rozpoczęcia studiów: 1 października 2025 r. Cele kształcenia: Pogłębienie wiedzy o historii mikroświata, a zwłaszcza Nordaty Rozwijanie umiejętności analizy źródeł Zdobycie umiejętności przygotowania pracy badawczej Doskonalenie warsztatu historyka w kontekście mikronaukowym Forma realizacji: Regularne konsultacje z promotorem Badania źródłowe Pozyskiwanie i selekcjonowanie informacji Redakcja i obrona pracy magisterskiej

POSTANOWIENIE REKTORA z dnia 31 sierpnia 2025 r. w sprawie zatrudnienia prof. Ametysta Faradobusa Na podstawie art. 6 ust. 2 oraz art. 13 Statutu Nordackiego Uniwersytetu Państwowego im. Pela Nandera z dnia 6 sierpnia 2025 r., Rektor Uniwersytetu postanawia, co następuje: § 1. Zatrudnia się prof. Ametysta Faradobusa na stanowisku profesora w Nordackim Uniwersytecie Państwowym im. Pela Nandera. § 2. Do obowiązków profesora należy w szczególności: 1. prowadzenie badań naukowych, 2. prowadzenie wykładów i zajęć dydaktycznych, 3. pełnienie funkcji promotora prac dyplomowych. 4. udział w pracach organizacyjnych uczelni. § 3. Zatrudnienie następuje na czas nieokreślony od 1 października 2025 r. § 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. /-/ Andrzej Płatonowicz Ordyński Rektor Nordackiego Uniwersytetu Państwowego im. Pela Nandera

Po okresie pełnym napięcia, niepewności i dramatycznych spekulacji, sytuacja nareszcie dobiegła końca. Suderlandzkie aktywistki – Jessica, Marta, Anna i Linda – zdecydowały się zakończyć swój desperacki protest i poddały się oddziałom 3 Brygady Rozpoznawczej otaczającym samolot na płycie lotniska w Kirianopolu. Według świadków, decyzja zapadła późnym popołudniem, po długim milczeniu i wzajemnych naradach wewnątrz maszyny. Ostatecznie drzwi odrzutowca otworzyły się powoli, a cztery kobiety wyszły pojedynczo z rękami uniesionymi nad głową. Wokół panowała cisza, przerywana jedynie komendami żołnierzy i stukotem ciężkich butów na betonie. Nie było strzałów, nie było szturmu. Teraz o losie suderlandzkich działaczek zdecyduje sąd wojskowy. Czy ich czyn zostanie zapamiętany wyłącznie jako akt desperacji i złamanie prawa, czy też jako dramatyczny krzyk mniejszości domagającej się głosu – pokażą najbliższe tygodnie. Jedno jest pewne: sprawa ta na długo pozostanie w pamięci obywateli Federacji Nordackiej i będzie miała konsekwencje polityczne, medialne i społeczne, których skali nikt dziś jeszcze nie potrafi przewidzieć.

Ja mógłbym być opiekunem studiów z zakresu historii lub mikrozofii. Ale jeśli byłoby zapotrzebowanie na inny kierunek, spróbowałbym znaleźć kadrę naukowo-dydaktyczną.

No to mamy dwugłos. Joahim i August uważają, że Insulia/Transnordata pannordackie nie były, a Harlin i Ola Chojnacka uważają, że były...

Nie wiem jak to zrobić, nie ogarnąłem jeszcze działania tej strony. Może ktoś inny pomoże. Jakby co to Nordacki Uniwersytet Państwowy popiera kandydaturę na moderatora.

Zgłosił się Pan na woźnego, więc uprawnień edytorskich nie przyznano.

Wejdźmy, czemu nie. Gdzie, jak nie na Uniwersytecie? 😉

Bo ja wiem... Insulia, Transnordata, Związek Winkulijski, stowarzyszenie Bialenii z Brodrią. To wszystko były próby jakiejś integracji, ale z usiłowaniem wykluczenia osób, których akurat nie lubimy.

Rozumiem, że kolega bliski jest stanowisku skrajnego nominalizmu metodologicznego. Myślę, że dla większości historyków bezspornym jest, iż wiele z używanych przez nas pojęć, w tym również nazwy epok, nie są bytami realnymi, lecz konstruktami językowymi. Jest jasne, że pojęcia, które ewentualnie stworzymy, nie oddadzą całej prawdy, realne ekwiwalenty także nie oddają - są nieustannie dyskutowane, poddawane w wątpliwość, przestawiane i redefiniowane. Uważam jednak, że nawet mając pełną świadomość umowności pojęć ogólnych i traktując je jako sui generis skróty myślowe, pomagają one w myśleniu o dziejach i komunikowaniu się między sobą. Brak periodyzacji i brak tworzenia pojęć ogólnych w ogóle może uchronić nas przed nadmiernymi uproszczeniami, ale jednocześnie tak skrajnie idiograficzne podejście prowadzi do atomizacji historii. Każda próba spisania historii prowadzi do jakiegoś wypaczenia obrazu dziejów, ale bez spisywania historii (hierarchizacji wydarzeń, tworzenia pojęć ogólnych, prób zarysowania procesu historycznego) mamy tylko ciąg jednostkowych faktów, następujących po sobie bez większego sensu i nie tworzących żadnej całości. Dialektyczne byłoby stworzenie periodyzacji, choćby po to, by za chwilę ktoś próbował ją podważyć, wskazując na fakty, które my zignorowaliśmy, nie doceniając ich znaczenia. 😉 Mi też się wydaje, że gdzieś kiedyś o tym rozmawialiśmy, ale nie udało mi się tej rozmowy odnaleźć. Generalnie się zgadzam. Lata 2010-2013 jako epoka początkowa, charakteryzująca się niestabilnością. Lata 2013/4-2018 jako okres w którym istniało stabilne centrum w postaci Bialenii, istotną rolę odgrywała Brodria i ród Dostojewskich (panujący lub wpływający na znacznej części kontynentu), ale większość Nordaty dalej pogrążone było w niestabilności. Lata 2018-2023 jako okres charakteryzujący się próbami tworzenia projektów pannordackich, brakiem ośrodka hegemonicznego na kontynencie i kształtowaniem się trwałych państw. No i okres od 2023 do dziś, czyli postępujący pannordatyzm, istotna rola rodu Hohenburgów... Nie widzę raczej istotnych powodów, by odgraniczać lata 2018-pocz. 2020 od lat 2020-2023, ale możesz spróbować mnie przekonać. Zastanawiam się nad nazwami epok. Chciałbym raczej uniknąć ich wartościowania (wiek złoty, srebrny, itp.), czy tym bardziej uniknąć przepowiadania przyszłości (przedwiośnie, wiosna, itd.). Mówienie o okresie dostojewskim i hohenburskim albo bialeńsko-brodryjskim i kiryjskim, to już byłoby nadmierne uproszczenie... Ktoś ma jakieś pomysły na nazwy?

Bardzo dobry pomysł. Na pewno ułatwiłoby to odbiorcom zorientowanie się w kwestiach kulturowo-etnicznych na Nordacie i mogłoby stanowić punkt wyjścia do przyszłych badań z zakresu antropologii kulturowej. Zachęcam do tego.

Szanowny Panie, Niestety nie ma takiej możliwości. Za pieniądze możemy najwyżej przyznać jakiś honorowy tytuł mecenasa nauki. Tytuł magistra wymagałby podjęcia studiów, możemy jednak wyznaczyć indywidualny tok, dopasowany do Pańskich potrzeb i możliwości. Z poważaniem, prof. A.P. Ordyński, rektor NUP

Jakie epoki wyróżnilibyście w dziejach Nordaty i czy w ogóle uważacie, że periodyzacja dziejów Nordaty ma sens? Moim zdaniem periodyzacja ułatwiłaby nauczanie historii Nordaty co jest jednym z celów Nordackiego Uniwersytetu Państwowego. Chciałbym, żebyśmy zebrali w tym wątku jak najwięcej propozycji: nazw epok, cezur czasowych i prób ujęcia specyfiki epoki. Jakie daty są szczególnie przełomowe dla Nordaty? Sam Rohan, który potem przez pewien czas był znaczącym państwem nordackim, powstał 1 października 2008 roku. Pel Nander naniósł Nordatę na mapę dopiero 26 maja 2010 r. Istotnymi datami jest na pewno powstanie Republiki Bialeńskiej 15 listopada 2013 r. i Brodrii 14 lutego 2014 r. Państwa te, w rozmaitych konfiguracjach pomiędzy sobą, wyznaczały kszałt Nordaty w kolejnych latach. Od 21 marca do 27 października 2018 roku istniała Unia Trzech Narodów. W tym samym czasie, 12 września 2018 r., Bialenia znalazła się przejściowo pod sarmackim protektoratem. W podobnym czasie po raz kolejny padła Brodria. Okolice 2018 roku trzeba chyba uznać za koniec okresu bialeńsko-brodryjskiego prymatu na Nordacie. I Federacja Nordacka powstała 27 października 2018 r. i istniała do wiosny 2020 r. Marzec 2019 to odzyskanie suwerenności przez Bialenię. Okres wiosna 2019 - wiosna 2020 to czas równowagi między Bialenią i FN. W następnych latach Bialenia była wprawdzie najaktywniejsza, ale nie wywierała większego wpływu na Nordatę kontynentalną (poza Brodrią, która w końcu 2021 r. ponownie stowarzyszyła się z Bialenią), która stała się przestrzenią działalności wielu innych projektów, w sporej części post-efeńskich: Muratyki, Winkulii, Voxlandu, Insulii i innych. Dużym przełomem był na pewno rok 2023: zamknięcie Bialenii, rozpad Brodrii, powstanie II Federacji Nordackiej i Bastionu. Ten rok (z naciskiem na jego letnie miesiące) to chyba początek epoki współczesnej, trwającej do dziś. Co pominąłem? Pewnie spojrzałem zbyt bialeńskocentrycznie i efeńskocentrycznie. Jakie daty jeszcze były istotne i przełomowe dla kontynentu? I w jakie epoki połączylibyście te kropki? Zbierzmy jak najwięcej perspektyw!

Moglibyśmy odejść od tradycyjnej formy pracy dyplomowej i zastąpić ją jakiegoś rodzaju projektem. Jaka dziedzina wiedzy Cię interesuje? Jaka forma pokazania kunsztu w tej dziedzinie byłaby dla Ciebie najlepsza?

Projekt Konstytucji z naniesionymi poprawkami Współobywateli. @Peetri RomanaavBardzo prosimy o podpis lub naniesienie swoich poprawek i opublikowanie.

Nie, nie, muzułmanie to tylko 3% populacji Nowej Ordy. Szuud-Zam: 54,7% Islam: 3% Chrześcijaństwo: 1% Inne: 4,3% Ateizm: 37%

Szanowni Wyborcy! Właśnie ogłoszono wyniki wyborów parlamentarnych. Jak to bywa w realiach naszej ordynacji wyborczej, wszyscy są jednocześnie zwycięzcami i przegranymi. Konserwatyści, reformatorzy i innonordaciarze uzyskali po jednym mandacie. Stworzenie rządu będzie wymagało zbudowania koalicji. Przede wszystkim chciałbym podziękować wszystkim wyborcom. Wysoka frekwencja to nasz wspólny sukces. W Federacji Nordackiej spotkało się niemal 20 zaangażowanych obywateli, to świetny wynik, który pokazuje, że mamy duży potencjał. Jestem szczególnie wdzięczny wyborcom innej Nordaty - komitetu łączącego bezpartyjnych skupionych wokół kol. Spasarana oraz polityków Nordackiej Partii Regionów. Czy nasz wynik jest sukcesem? Jeśli za punkt wyjścia weźmiemy sumę wyników komitetu Spasarana (22,65%) i NPR (44,25%) z poprzednich wyborów, można powiedzieć, że zanotowaliśmy duży spadek. Z drugiej strony, uzyskaliśmy największe poparcie ze wszystkim komitetów, pomimo faktu, że w czasie kampanii byliśmy trochę ignorowani. Rozmowy koalicyjne wkrótce się zaczną. Nie wiadomo, czy znajdziemy się w rządzie, czy przyjdzie nam tworzyć koalicję. Oba te zadania są trudne i odpowiedzialne oraz dają możliwość wpływania na kształt Federacji. Z pewnością czekają nas ciekawe miesiące. Serdecznie gratuluję uzyskania mandatów koledze @Borys Zamycki, a także naszym rywalom @Bolesław Kirianóo von Hohenburgi @Waksman. Przed Panami Kongresmenami trudne zadania, ale jestem przekonany, że Wasze przymioty osobiste oraz doświadczenie pozwolą na poprowadzenie Federacji w pozytywnym kierunku. Bardzo dziękuję @August de la Sparasanza współpracę i decyzję o zawarciu koalicji z Nordacką Partią Regionów. Pokazaliśmy, że potrafimy współpracować ponad prowincjami, ponad przeszłymi różnicami. Bardzo chciałbym, żeby ta współpraca istniała nie tylko w okresie kampanijnym, ale i później. Niech żyje Federacja Nordacka!

Zielony Kościół jest jedną z najbardziej charakterystycznych instytucji religijnych w mikroświecie, odgrywającą szczególną rolę w historii Dżamahiriji Bialeńskiej (2013) i Republiki Bialeńskiej (2013-2023). Jego działalność obejmowała zarówno sferę duchową, jak i społeczną, a jednocześnie stanowiła ważny element bialeńskiej tożsamości kulturowej. Obecnie jest to religia mniejszości w Nowej Ordzie. Początki Zielonego Kościoła sięgają pierwszych lat funkcjonowania Bialenii, kiedy to Ali ibn Abi Talib postanowił utworzyć związek wyznaniowy, nawiązujący do islamu, ale zachowującego własną specyfikę, głęboko osadzoną w kulturze bialeńskiej. Kościół zorganizowany miał zostać w strukturę o hierarchicznym charakterze, jednak w praktyce kształtowany był także oddolnie przez wiernych. Na czele stał Ajatollah Ali ibn Abi Talib, ale bardzo ważną rolę odgrywała także Imamka Akrypa Ali Shariati. W końcowym okresie istnienia Republiki Bialeńskiej, ajatollah Talib namaścił Andrzeja Płatonowicza na kolejnego ajatollaha i od tego czasu stara się on przechować i kontynuować tradycję zielonokościelną. Zielony Kościół początkowo określał swoją doktrynę mianem „islamu socjalistycznego”. Była to synteza elementów duchowości szyickiej z ideologią lewicową i antyimperialistyczną. Podstawowym źródłem inspiracji religijnej był islam, jednak doktryna została rozbudowana o wątki socjalistyczne, a także o motywy nacjonalistyczne i patriotyczne. Istotną rolę odgrywała Zielona Książka Muammara Kaddafiego, uznawanego za patrona Bialenii. Obok niego w panteonie Zielonego Kościoła znaleźli się również inni święci, w tym postaci historyczne, rewolucjoniści, politycy, a nawet bohaterowie fikcyjni. Kult świętych był zjawiskiem powszechnym, a ich wybór podkreślał eklektyczny charakter doktryny ZK. Praktyka religijna obejmowała zarówno rytuały o charakterze duchowym, jak i działania propagandowe. W zaleceniach podkreślano wagę modlitwy publicznej jako wyrazu siły wspólnoty. Wśród zaleceń pojawiały się również sugestie dotyczące lektury i kultury – od literatury ideologicznej, poprzez muzykę rewolucyjną i nasheedy, po współczesne formy sztuki cyfrowej, takie jak vaporwave i memy, uznawane za istotne elementy nowej estetyki rewolucyjnej. Interesującym aspektem doktryny była aprobata dla ezoteryki, co zdaje się łączyć Zielony Kościół z nurtami New Age. Zielony Kościół akceptował święta takie jak Halloween, a w swoim nauczaniu odwoływał się również do idei światów równoległych i istnienia istot pozaziemskich. W interpretacjach eschatologicznych Raj opisywano jako Socjalistyczną Republikę, natomiast szczególną sympatią darzono zwierzęta, zwłaszcza koty, które uznawano za istoty obdarzone duszą. Zielony Kościół prezentował poglądy o wyraźnie lewicowym charakterze, łącząc radykalny antykapitalizm z poparciem dla koncepcji państwa socjalistycznego. W doktrynie wyraźnie akcentowano walkę z imperializmem i kapitalizmem, uznawanym za system opresyjny i zbrodniczy. Jednocześnie Kościół propagował idee patriotyzmu bialeńskiego, interpretowanego jako obowiązek obrony wspólnoty przed zewnętrznymi i wewnętrznymi zagrożeniami. Znaczenie Zielonego Kościoła wykraczało poza sferę religijną, stając się jednym z elementów kształtujących kulturę i tożsamość Bialeńczyków. Eklektyczny charakter doktryny, łączący religię, ideologię polityczną i kulturę popularną, sprawił, że Kościół funkcjonował zarówno jako projekt ideowy, jak i forma awangardy kulturowej. 10 września 2023 r. ajatollah Ordyński, już w Nowej Ordzie, ogłosił Tezy Zielonego Kościoła, które stanowią syntezę doktryny zielonokościelnej, umożliwiającą prowadzenie Dawahu (nawracania niewiernych) także poza bialeńskim obszarem kulturowym. Oto one:

Nordata istnieje nie tyle w teraźniejszości, co w dążeniu do przyszłości, w owym drżeniu, które możemy nazwać przed-czuciem. Nordata nigdy nie była krainą stabilnych kształtów, choć wielu próbowało ją taką uczynić. Historia najambitniejszych projektów przeszłości, takich jak Republika Bialeńska i I Federacja Nordacka, to zapis nieustannych prób pogodzenia dwóch pragnień: stabilności i spontaniczności, trwałości i wolności. Stabilność i trwałość potrzebują struktur, spontaniczność i wolność – ich rozluźnienia. Każda z dawnych konstrukcji politycznych obiecywała harmonię, lecz w istocie była jedynie krótkim rozejmem między sprzecznościami. Gdy zwyciężała stabilność, Nordata pogrążała się w bezruchu, w którym życie powoli gasło. Gdy górę brała wolność, pojawiał się chaos, który pożerał własne możliwości. W ten sposób Nordata nauczyła się, że jej bycie nie może polegać na ostatecznym, logocentrycznym rozwiązaniu, lecz musi zachować zdolność do przeobrażeń. Dzisiejszy spór o jej przyszłość, którego wyrazem jest obecna rywalizacja między konserwatystami, reformatorami i innonordaciarzami, jest jedynie nowym wcieleniem tego samego pytania: czy istnieje porządek, który nie tłumi ruchu, i czy możliwy jest ruch, który nie niszczy porządku? Próby odpowiedzi wciąż nawracają do pokusy hegemonii, jakby władza mogła ocalić to, czego władza nie stworzyła. Ale Nordata nie potrzebuje hegemonów i katechonów. Potrzebuje odwagi, by spojrzeć poza logikę zwykłego państwa, ku konfiguracjom, których jeszcze nie znamy. Państwo, jeśli ma istnieć, musi przyjąć rolę skromniejszą: być parawanem, a nie murami twierdzy. Ma chronić wolność, a nie ją pożerać. Nordata wymaga struktur, ale takich, które wiedzą, że są tymczasowe. Wymaga praw, które rozumieją własną względność. W przeciwnym razie zamieni się w to, przed czym uciekła: w mechanizm trwania bez życia, w powtórkę ze Starego Mikroświata. Dlatego myśląc o przyszłości Nordaty, trzeba wyjść poza dychotomię anarchii i tyranii. Niezbędna jest synteza – nie w sensie kompromisu, lecz jako rytm: stabilność, która daje grunt, i zmienność, która przynosi oddech. Nordata będzie istnieć tylko tak długo, jak długo potrafi trwać w napięciu między tym, co znane, a tym, co jeszcze nie nadeszło. To napięcie jest jej losem – i jej szansą. Inna Nordata nie jest projektem alternatywnego logosu, czego zdają się oczekiwać niektórzy jej krytycy. Nie chodzi w niej o nową doktrynę ani o zamianę jednego centrum na inne. Inna Nordata jest raczej wyrazem otwartości na to, co jeszcze znajduje się za horyzontem, na możliwości, które nie dają się dziś ująć w schematy. Każda próba zamknięcia jej w definicji jest sprzeczna z jej sensem, bo oznaczałaby powrót do logiki statyczności, którą pragnie przezwyciężyć. Obecna konfiguracja Nordaty nie jest ostatnią i nie może być zakonserwowana. Jest tylko jedną z wielu, które przeminą, jak przeminęły wszystkie przed nią. Nordaciarze byli wcześniej i będą później – bo Nordata to nie forma formans, lecz forma formata, kształtująca się nieustanie poprzez działania, wyobrażenia i dyskusje, które rodzą się z procesu dziejowego, wymykającego się rozumieniu polityków. A dzieje nigdy nie trwają w bezruchu. Nordata jest zanurzona w swojej dziejowości i dlatego nie może być statyczna. Każda próba jej unieruchomienia jest w gruncie rzeczy próbą jej unicestwienia. Wizja Innej Nordaty potrzebuje nie tyle ludzi stawiających tezy na temat jej bytu, ile tych, którzy odważą się postawić pytanie: czym jest prawdziwe bycie Nordaty? To pytanie nie ma łatwej odpowiedzi, bo nie prowadzi do jednego modelu, lecz do nieustannego ruchu myśli. Prawdziwa Nordata rodzi się w tym wysiłku pytania – w gotowości do kwestionowania własnych przyzwyczajeń, w świadomości, że to, co dziś uchodzi za oczywiste, jutro może stać się przeszkodą. Być może to właśnie jest istota nordackiego przed-czucia: świadomość, że przyszłość jest otwarta i że żadne prawo, żadna instytucja, żadna hegemonia nie wyczerpie możliwości, jakie kryją się w przestrzeni tego kontynentu. Inna Nordata nie jest obietnicą raju ani programem politycznym - jest postawą – zgodą na to, by horyzont nigdy się nie domknął.

Jak tylko konto będzie gotowe, to proszę o link! 🙂