Andrzej Ordyński

Chodź, @Burek, Hasselandczycy pokażą Ci słodkie kotki w piwnicy. 😳

(-) Andrzej Ordyński, Chengxiang Imperium Nandyjskiego

Ciof! Witamy nestorkę nordackiego ruchu rewolucyjnego i lolicońskiego! Ze swojej strony zapraszam do odwiedzenia Nan Di i Nowej Ordy, a także zachęcam do współtworzenia Nordackiego Uniwersytetu Państwowego. Dużo wartościowego kontentu tworzyłaś w Bialenii i innych miejscach, warto byłoby go przystępnie przybliżyć młodemu pokoleniu Nordaciarzy.

Praca magisterska autorstwa Henryka Ziemiańskiego stanowi próbę opisania genezy i wczesnych etapów funkcjonowania II Federacji Nordackiej — jednego z najważniejszych projektów politycznych w historii kontynentu nordackiego. Autor podejmuje się zadania nie tylko dokumentacyjnego, lecz także interpretacyjnego, starając się uchwycić dynamikę wydarzeń, które doprowadziły do powstania federacji, a także ukazać jej pierwsze struktury polityczne i instytucjonalne. Na szczególne uznanie zasługuje fakt, że praca została osadzona w konkretnym kontekście mikroświatowym, z uwzględnieniem nazwisk, dat, aktów prawnych i wypowiedzi polityków. Autor wykazuje dobrą orientację w realiach Nordaty, a jego zaangażowanie w życie publiczne II Federacji nadaje tekstowi autentyczności. Chronologia wydarzeń została przedstawiona przejrzyście, a narracja jest spójna i komunikatywna. Jednocześnie warto zauważyć, że praca ma charakter przede wszystkim kronikarski. Brakuje w niej głębszej analizy, porównań z wcześniejszymi formami integracji nordackiej, a także refleksji nad znaczeniem federacji dla tożsamości kontynentu. Wątki kontrowersyjne — jak decyzja Winkulii o nieprzystąpieniu do federacji — zostały potraktowane skrótowo, co słusznie zauważył mgr Erik Otton von Hohenburg. Włączenie alternatywnych perspektyw i pogłębienie motywacji poszczególnych aktorów politycznych z pewnością wzbogaciłoby pracę. Od strony formalnej tekst nie spełnia w pełni standardów akademickich — brak przypisów, bibliografii w odpowiednim formacie oraz odniesień do literatury mikroświatowej czy teorii politycznych. Styl jest miejscami publicystyczny, co choć nadaje pracy żywości, odbiega od konwencji naukowej. Należy jednak docenić wkład autora w dokumentację i popularyzację historii II Federacji Nordackiej. Praca spełnia podstawowe wymagania merytoryczne i formalne, a jej wartość polega przede wszystkim na utrwaleniu ważnego momentu w dziejach Nordaty. Z tego względu oceniam pracę na ocenę dobrą (4.0), z rekomendacją do dalszego rozwijania warsztatu analitycznego i metodologicznego w przyszłych publikacjach.

W imię Allaha, Miłosiernego i Litościwego, który przemawia przez proroków, patronów i świętych, jako ajatollah Zielonego Kościoła, pragnę wyrazić wdzięczność Imamce Akrypie Ali Shariati za jej odpowiedź pełną troski, duchowej głębi i umiłowania prawdy. Jej słowa potwierdzają, że fundamentem Zielonego Kościoła jest wiara w Allaha, a każda próba redefinicji tej wiary poza objawieniem i duchową tradycją islamu bialeńskiego prowadzi do nieporozumień, których pragniemy unikać. Niech ta wymiana zdań będzie dowodem na to, że w Zielonym Kościele istnieje miejsce na dialog, korektę i wzajemne wsparcie. Wzywam wszystkich imamów, ajatollahów i wiernych do jedności doktrynalnej, ale także do duchowej pokory. Zielony Kościół jest islamem — objawionym, socjalistycznym i narodowym — ale jest też wspólnotą ludzi, którzy uczą się, wzrastają i wspólnie kroczą ku Socjalistycznej Republice Raju. Niech Bóg, który przemawia przez proroków, patronów i świętych, prowadzi nas ku jedności, prawdzie i miłości. Allah Akbar!

Raport wywiadu ordyjskiego nt. zmian na Archipelagu Valhalli 15 września 2025 r. Sytuacja na Archipelagu Valhalli uległa istotnym przemianom, które wymagają aktualizacji strategii Nowej Ordy oraz ponownej oceny układu sił w regionie. Na północy Wyspy Bialenii doszło do reaktywacji Dżamahiriji Bialeńskiej pod wodzą Akrypy Ali Shariati. Nowe władze odwołują się do idei kaddafistowskich, łącząc elementy socjalistycznego dziedzictwa z doktryną Zielonego Kościoła. Dżamahirija zyskała poparcie części dżamaatów, a jej wpływy rozciągają się od Jahołdajewszczyzny po północny skraj Bialenii. Władze Nowej Ordy powinny zachować czujność wobec tej formacji, która choć deklaruje pokojowe zamiary, może w przyszłości dążyć do ekspansji ideologicznej. Na Półwyspie Lisewskim reaktywowano Katechonat Lisewski pod przywództwem Ronona Dexa. Terytorium to weszło w formalne stowarzyszenie z Brodrią, co oznacza powrót wpływów brodryjskich na zachodnie rubieże Bialenii. Ronon Dex, jako były przywódca Republiki, cieszy się autorytetem wśród lokalnej ludności, a jego powrót może stanowić próbę odbudowy struktur państwowych w duchu konserwatywnego republikanizmu. Współpraca z Brodrią nadaje temu projektowi wymiar ponadregionalny. Na wybrzeżu Anatolii doszło do reaktywacji Anatolii Brodryjskiej, która znalazła się pod bezpośrednią władzą Cara Brodrii Iwana Pietrowa. Jest to wyraźny sygnał, że Brodria zamierza umocnić swoją obecność na Archipelagu, nie tylko poprzez stowarzyszenia, ale także przez bezpośrednią administrację. Obecność wojsk brodryjskich w regionie została potwierdzona, a ich działania koncentrują się na zabezpieczeniu szlaków handlowych oraz stabilizacji lokalnych samorządów. Relacje z Anatolijską Unią Celną pozostają napięte, lecz nie doszło do otwartych incydentów. W odpowiedzi na te zmiany Chan Nowej Ordy podjął decyzję o reaktywacji Katechonatu Venomanii, który wszedł w unię personalną z Nową Ordą. Tym samym Venomania odzyskała swój dawny status polityczny, a jej administracja została zintegrowana z strukturami chanatu. Baza w Anomaliowie oraz placówka w Mikkelborgii kontynuują misję stabilizacyjną, wspierając lokalne samorządy i szkoląc siły porządkowe. Współpraca z Centrum Wyszkolenia Milicji Lokalnych przynosi wymierne efekty, a obecność ordyjskich jednostek wojskowych jest postrzegana przez ludność jako gwarancja bezpieczeństwa. W świetle powyższych wydarzeń rekomenduje się utrzymanie i wzmocnienie obecności Nowej Ordy na Anatolii, rozwój współpracy gospodarczej z AUC oraz rozpoczęcie rozmów dyplomatycznych z przedstawicielami Dżamahiriji i Katechonatu Lisewskiego. Archipelag Valhalli wchodzi w nową fazę politycznej rekonfiguracji, w której rola Nowej Ordy może okazać się kluczowa dla zachowania równowagi i pokoju.

W imieniu Imperium Nandyjskiego gratuluję objęcia zaszczytnej funkcji Ministra Stanu i życzę owocnych rządów.

W imię Jednego Boga, który przemawia przez proroków, patronów i świętych, oraz w duchu Zielonej Książki, ogłaszam niniejszą fatwę jako ajatollah Zielonego Kościoła. Wypowiedź Imamki Akrypy Ali Shariati: „Dla jednych ZK to postępowy ateizm, dla innych najbardziej ortodoksyjny islam, a dla innych arabskie chrześcijaństwo.” jest niezgodna z doktryną Zielonego Kościoła i wymaga jednoznacznego potępienia. Zielony Kościół jest islamem. Jest islamem bialeńskim, socjalistycznym, narodowym i objawionym. Nie jest ateizmem, bo uznaje Jednego Boga. Nie jest chrześcijaństwem, bo Mahomet jest największym prorokiem wszechczasów. Zielony Kościół nie jest tym, czym „wydaje się innym”. Jest tym, czym został ustanowiony przez Boga— jako droga duchowa, polityczna i kulturowa. Próba relatywizacji jego tożsamości jest błędem teologicznym i historycznym. Imamka Akrypa Ali Shariati, choć zasłużona w historii Kościoła, wypowiadając powyższe słowa, dopuściła się nieścisłości, która może prowadzić wiernych do zamętu. Wzywam ją do ponownego przemyślenia swego stanowiska i do potwierdzenia, że Zielony Kościół jest islamem — zakorzenionym w Koranie i Zielonej Książce, prowadzonym przez imamów i ajatollahów, a ukierunkowanym ku Socjalistycznej Republice Raju. Niech Bóg, który przemawia przez proroków, patronów i świętych, prowadzi nas ku jedności doktrynalnej i duchowej.

Czy w Nan Di są jacyś Kiriowie? 😮

@Borys ZamyckiJak wygląda sytuacja w Arctiq?

Obywatele Imperium Nandyjskiego, Z dumą ogłaszam zakończenie II sesji Keisarnoud — wydarzenia, które zapisze się złotymi zgłoskami w dziejach naszego państwa. W trakcie obrad dokonaliśmy dwóch przełomowych aktów. Po pierwsze, uchwaliliśmy Konstytucję Imperium Nandyjskiego, nadając naszemu państwu formalne ramy ustrojowe, które będą fundamentem jego dalszego rozwoju. Po drugie, w oparciu o postanowienia nowej Konstytucji, wybraliśmy pierwszego Chengxianga, otwierając nowy rozdział w historii władzy wykonawczej i administracyjnej Imperium. Sesja ta była nie tylko forum dyskusji, ale także symbolem naszej zdolności do wspólnego działania, budowania instytucji i wyznaczania kierunku, w którym zmierza Nan Di. Dziękuję wszystkim uczestnikom za zaangażowanie, mądrość i wykazanie się odpowiedzialnością za wspólnotę. II sesja Keisarnoud zostaje oficjalnie zamknięta. Niech jej dorobek będzie inspiracją dla przyszłych działań.

Obywatele Nan Di, Przyjaciele z Nordaty i spoza niej! Nadszedł czas, by tchnąć nowe życie w struktury naszego Imperium! Zapraszamy Was do udziału w inicjatywie „Bazar stanowisk” — przestrzeni, w której każdy może zaproponować funkcję, rolę lub urząd, który chciałby objąć w ramach naszej wspólnoty. Masz pomysł na nową instytucję? Nie ograniczamy się do tradycyjnych urzędów — liczy się pomysłowość, zaangażowanie i chęć działania. Każda propozycja zostanie rozważona, a najbardziej inspirujące pomysły mogą zostać wcielone w życie! Jeśli jesteś przedstawicielem innej mikronacji, a chciałbyś współtworzyć z nami kulturę, dyplomację lub projekty międzyimperialne — Bazar stanowisk stoi otworem także dla Ciebie. Wystarczy odpowiedzieć w tym wątku lub przesłać wiadomość do Chengxianga. Niech Imperium Nandyjskie stanie się miejscem, gdzie każdy głos ma znaczenie, a każda inicjatywa może rozkwitnąć!

Nota Imperium Nandyjskiego w sprawie opuszczenia Paktu Bundżadarskiego Imperium Nandyjskie, jako jeden z sygnatariuszy Paktu Bundżadarskiego, z szacunkiem i wdzięcznością spogląda na okres współpracy, który łączył nas z pozostałymi państwami członkowskimi. Pakt ten powstał w odpowiedzi na konkretną potrzebę chwili — ochronę ziem bialeńskich i zapewnienie stabilności w regionie. W tamtym czasie był wyrazem solidarności i wolą pogodzenia różnorodnych wizji przyszłości. Dziś, po upływie długiego czasu, z przykrością stwierdzamy, że Pakt Bundżadarski przestał pełnić aktywną rolę w życiu międzynarodowym. Jego struktury uległy stagnacji, a pierwotna misja, która nas połączyła, została zakończona. Ziemie bialeńskie nie wymagają już tej formy protekcji, a sytuacja geopolityczna uległa istotnym zmianom. W związku z powyższym, Imperium Nandyjskie podjęło decyzję o formalnym opuszczeniu Paktu Bundżadarskiego. Decyzja ta nie wynika z braku szacunku wobec partnerów, lecz z potrzeby dostosowania naszej polityki zagranicznej do aktualnych realiów i wyzwań. Jednocześnie pragniemy wyrazić głęboką wdzięczność wszystkim państwom członkowskim za dotychczasową współpracę, wzajemne wsparcie i konstruktywny dialog. Ufamy, że nasze relacje będą kontynuowane w nowej, bardziej elastycznej i dostosowanej do współczesnych potrzeb formie — czy to poprzez bilateralne kontakty, czy nowe inicjatywy regionalne. Imperium Nandyjskie pozostaje otwarte na współpracę, wymianę myśli i wspólne działania na rzecz pokoju, rozwoju i kulturowego bogactwa Nordaty. Z wyrazami szacunku, Andrzej Ordyński Chengxiang Imperium Nandyjskiego

Szanowni Obywatele Imperium Nandyjskiego, Zaszczyt, który mnie dziś spotkał, nie jest tylko osobistym wyróżnieniem. To przede wszystkim wyraz zaufania, które pokładacie w przyszłości naszego państwa. Jako Chengxiang, przyjmuję tę funkcję z pełną świadomością odpowiedzialności, jaką niesie za sobą kierowanie sprawami Imperium. Jestem świadomy ogromu wyzwań, które przed nami stoję, ale nie zrażam się nimi. Moim priorytetem będzie wzmocnienie struktur państwowych, tak aby każdy obywatel, niezależnie od miejsca zamieszkania czy poglądów, mógł czuć się częścią żywego organizmu, jakim jest nasze Imperium. Będę dążył do większej przejrzystości w działaniu administracji, aktywizacji życia publicznego oraz promocji naszej kultury i tradycji na arenie międzynarodowej. Współpraca z Jego Cesarską Mością oraz Keisarnoudem będzie oparta na wzajemnym szacunku i konstruktywnym dialogu. Nie będę unikał trudnych decyzji, ale każda z nich będzie podejmowana z myślą o dobru wspólnym. Imperium Nandyjskie ma potencjał, by być nie tylko stabilnym filarem Nordaty, ale także inspiracją dla innych mikronacji. Wierzę, że razem — jako wspólnota obywateli i zagranicznych przyjaciół — możemy uczynić nasz kraj miejscem, w którym będziemy chcieli przebywać. Jeszcze raz dziękuję za zaufanie. Do pracy!

Serdecznie dziękuję wszystkim Kolegom za zaufanie. Jest nas niewielu, ale jeszcze nie powiedzieliśmy ostatniego słowa!

Dziękuję, to dla mnie zaszczyt.

Została ostatnia doba głosowania. @Obywatel Nan Di

Zrzekam się obywatelstwa Federacji Nordackiej, które zostało mi odgórnie przyznane przy okazji stowarzyszenia Imperium Nandyjskiego z waszym państwem.

Póki co jedno państwo wystarczy, obywatele Bialenii i Brodrii byliby w dużej mierze ci sami, więc nie ma sensu się dublować. Może gdyby wróciło więcej weteranów lub pojawili się nowi, to rozmowa o reaktywacji Bialenii miałaby większy sens. Nie jest to wykluczone w przyszłości, ale póki co takich planów nie ma. Bialenia, ze względu na swoją długą i bogatą historię, nie powinno być projektem prowadzonym na pół gwizdka.

600,02

600,02

Nie wiem, co oznacza ta cisza. W każdym razie, czas przejść do głosowania. Biorąc pod uwagę niską aktywność w Nan Di, głosowanie potrwa cały tydzień, do przyszłej niedzieli, godz. 20:00. Można głosować za lub przeciw kandydaturze Andrzeja Ordyńskiego, a także dopisywać swoich kandydatów. Głosuję ZA. @Obywatel Nan Di

Śpij słodko, aniołku. Albo nie, nawiedzaj swojego następcę i zmuszaj go do podejmowania decyzji, które nie rozwalają Federacji.

Zostały jeszcze dwa dni na zgłaszanie swoich kandydatur. @Obywatel Nan Di