Łukasz Benedykt Skrzynecki

Szanowni Państwo, Po konsultacjach z Jego Ekscelencją Prezydentem Harlinem podjąłem decyzję o złożeniu rezygnacji ze stanowiska Sekretarza Stanu. Powodem mojej rezygnacji jest zamiar kandydowania na stanowisko Głównodowodzącego Zjednoczonych Sił. Choć przepisy nie zabraniają łączenia obu funkcji, uważam, że skupienie się wyłącznie na jednej z nich będzie rozwiązaniem bardziej właściwym i korzystnym – pozwoli mi bowiem w pełni poświęcić się powierzonemu zadaniu. Kolegom z Kancelarii Prezydenta życzę wytrwałości i satysfakcji z dalszej pracy na rzecz budowania silniejszej Nordaty.

Nie jestem obywatelem wymienionych państw, jednak z przyjemnością wesprę Pana Prezydenta swoją radą i zaangażowaniem. Jestem gotów podjąć się realizacji wszystkich działań wskazanych w ogłoszeniu.

Próbując bardziej zaangażować się w życie Monarchii poszukiwałem pola na jakim mógłbym budować swoją aktywność. Nie ukrywam, że największą satysfakcje dostarcza mi narracja związana z rozwojem gospodarczym oraz budowaniem sił zbrojnych. W naszym państwie funkcjonuje od 3 listopada 2024 organizacja paramilitarna Straż Krucjaty. Niestety nikt do tej pory nie rozwinął szerzej tego tematu. Lokalne siły zbrojne na pewno wpłynęłyby pozytywnie na Monarchię. Przede wszystkim ze względów bezpieczeństwa. Niestety informacji o tej organizacji jest niewiele. W swoim wniosku Imperator nakreślił zadania jakie ma spełniać Straż Krucjaty. Poznaliśmy też wytyczne dowództwa Zjednoczonych Sił co do liczebności i wyposażenia SK. Takie szczegóły na pewno mogą już budować jakieś wyobrażenie o SK, ale nie wystarczają one do tego, aby ta organizacja mogła normalnie funkcjonować. Przede wszystkim należałoby określić dokładną organizację jednostek, zasady powoływania do służby, zbudować zaplecze szkoleniowe i logistyczne oraz pomyśleć nad herbem oraz umundurowaniem. Czy coś z tych rzeczy zostało do tej pory zrobione? Być może są gdzieś zakopane na dyskach jakieś informacje, które byłby przydatne do budowania Straży Krucjaty. Zachęcam do dyskusji i przedstawienia swoich przemyśleń na ten temat.

Rafineria Północna Rafineria Północna to główny zakład przeróbki ropy w Gubernii Żelabrańskiej. Zajmuje spory teren z gęstą zabudową przemysłową, obejmującą wieże destylacyjne, rurociągi i duże zbiorniki magazynowe. Przy rafinerii znajduje się rozbudowana infrastruktura drogowa, umożliwiająca sprawny załadunek i rozładunek surowców oraz produktów. Szacunkowe miesięczne wydobycie (import rurociągami i odwiertami): ok. 240 000 baryłek ropy naftowej Przerób i produkcja: 50% przerabiane na benzynę silnikową 30% na olej napędowy i opałowy 15% na asfalt i parafiny 5% pozostałości (głównie ciężkie frakcje eksportowane) Dalszy transport: Głównie drogą i rurociągami – paliwa są wysyłane do miast regionu oraz do portu w Kirianopolu, gdzie trafiają na eksport. Rafineria Południowa Zlokalizowana na południowych peryferiach regionu, Rafineria Południowa to nowoczesny, lecz mniejszy zakład. Składa się z bardziej zautomatyzowanych jednostek, co pozwala na wyższą efektywność mimo mniejszego rozmiaru. Szacunkowe miesięczne wydobycie (głównie lokalne szyby naftowe): ok. 140 000 baryłek ropy naftowej Przerób i produkcja: 60% przerabiane na paliwa lotnicze i lekką benzynę 25% na oleje techniczne i smary 10% na tworzywa sztuczne (surowce petrochemiczne) 5% pozostałości przechowywane lokalnie Dalszy transport: Głównie cysternami samochodowymi i krótką linią kolejową do miast regionu.

Niewątpliwie sercem Targowa jest jego targ. Początki tego miejsca sięgają czasów średniowiecza, gdy przez miasto przechodziło kilka szlaków handlowych. Kramy kupieckie przekraczały bramy miasta nieustannie. To przyczyniło się do rozrostu targu oraz całego miasta. Początkowo targ był miejscem wymiany płodów rolnych, wyrobów garncarskich i miodu pitnego warzonego przez lokalnych bartników. Z czasem rozrósł się do rangi regionalnego centrum handlowego, przyciągając kupców z innych części kraju. W późniejszym okresie, dzięki rozwojowi gospodarczemu, targowisko zyskało nowe znaczenie. Powstały pierwsze drewniane stragany z daszkami, a rynek zaczął tętnić życiem codziennie. Sprzedawano tu nie tylko jedzenie – pojawiły się stoiska z tkaninami, narzędziami, a nawet kinematografią objazdową. Lata współczesne przyniosły mu nowoczesne wiaty i brukowaną nawierzchnię. Obecnie targ w Targowie łączy tradycję z nowoczesnością – można tu kupić zarówno domowe sery i jajka, jak i rękodzieło, biżuterię czy ekologiczną kawę od młodych rzemieślników itp. Dziś targ miejski w Targowie uchodzi za największy w tej części kraju. Może on pomieścić aż 450 stoisk a liczba klientów liczona jest w kilku tysiącach tygodniowo. Niniejszy wątek służy zaprezentowaniu stoisk i oferowanych przez nie towarów. Pierwsze zaprezentowane stoisko należy do Hanryka Vaksalla, właściciela lokalnej szwalni. Rodzina Vaksallów od pokoleń zajmuje się projektowaniem i szyciem ubrań. Ich produkty są najwyższej jakości i docenione zostały przez wielu klientów. Do produkcji ubrań używają tylko naturalnych surowców, co jeszcze bardziej wpływa na wartość ich towarów. Szwalnia działa w Targowie przy ul. Imperatorskiej 42 i zatrudnionych jest w niej 24 pracowników. Każdy znajdzie coś dla siebie w ich ofercie. Najbardziej jednak marka Vaksallów słynie z doskonałej jakości futer i marynarek. Historia głosi, że z usług szwalni korzystało wielu władców okolicznych ziem.

Proponuję 145 nordów za sztukę. W sumie da nam to kwotę 2175 nordów.

Witam w gronie obywateli.

Jaką broń i w jakiej ilości chciałoby zakupić OAR? Dla takiej jednostki proponuję ultra wytrzymały i niezawodny karabin szturmowy KM-01. Do tego dołożyć Guardian 226 i Garmański bojownik będzie świetnie wyposażony.

500 nordów proponuję. Przy czym gdyby Ekscelencja byłby zainteresowany zakupem większej ilości broni, chociażby dla wojsk walczących o niepodległość Garmanii, to jestem w stanie zaoferować korzystną zniżkę.

Starania Montu na pewno przyniosą wiele korzyści naszej ojczyźnie. Skrzynecki Company jest otwarty na współpracę w tej kwestii. Razem stwórzmy Monarchię krajem dobrobytu.

Ogromne gratulacje dla wszystkich nowo wybranych kongresmenów. Oby Wasza służba na rzecz państwa przyniosła wiele dobrego!

Ależ służba na rzecz Monarchii to zaszczyt! Nasz rozwój gospodarczy rozpoczynamy od budowy rafinerii gazu ziemnego w Éłłë. W następnej kolejności powstanie elektrownia węglowa w okolicach Ałłopolu, zważywszy na bliskość kopalni węgla w tym regionie.

KM-01 to nowej generacji karabinek automatyczny zaprojektowany przez Skrzynecki Company jako wszechstronna broń indywidualna dla nowoczesnego żołnierza. Wzorowany na sprawdzonych rozwiązaniach KM-01 łączy niezawodność klasycznych konstrukcji z nowoczesnymi materiałami i ergonomią XXI wieku. Specyfikacja: Producent: Skrzynecki Company Model: KM-01 Kaliber: 5,45×39 mm Tryby ognia: Ogień pojedynczy / Ogień ciągły Długość całkowita: 935 mm (z rozłożoną kolbą) 690 mm (ze złożoną kolbą) Długość lufy: 415 mm Waga: 3,2 kg (bez magazynka) 3,5 kg (z pełnym magazynkiem) Prędkość wylotowa pocisku: ok. 910 m/s Zasięg skuteczny: 500–600 metrów Pojemność magazynka: 30 nabojów (standardowo) Budowa: Korpus ze stali lotniczej i polimerów Kolba składana bocznie, regulowana długość Szyna akcesoryjna: Pełna szyna Picatinny + boczne i dolne montaże M-LOK Przyrządy celownicze: Mechaniczne + opcjonalne celowniki optyczne/red-dot Dodatki: Kompensator odrzutu Regulowany system gazowy Wymienne chwyty i łoże Cena: 300 nordów

Ekscelencjo Spikerze! Wyrażam zainteresowanie objęciem funkcji Sędziego Najwyższego NSF.

Ciężko się z tym nie zgodzić. Kiedyś rzucił mi się w oczy artykuł o jednej z mikronacji. Nacechowany był określeniami bardzo niekorzystnymi dla tegoż państwa. Kilkukrotnie nazwane został yoyonacją, oberwało się także jego założycielowi. Micropedia powinna zawierać rzetelne informacje a nie subiektywne odczucia autora. Niestety nie pamiętam co to było za państwo. Może uda mi się odnaleźć.

Pierwsze przesłanki o możliwości występowania złóż w rejonie Éłłë pojawiły się w 2023 roku, po przeprowadzeniu badań magnetycznych i grawimetrycznych. Dalsze badania sejsmiczne 3D potwierdziły obecność pułapki strukturalnej, a odwiert próbny ELL-1 wykonany w 20214 roku wykazał obecność wysokiej jakości gazu ziemnego. Od 2024 roku prowadzone są testowe prace eksploatacyjne. Złoże „Éłłë-1” ma charakter strukturalny – powstało w wyniku nagromadzenia gazu ziemnego w antyklinalnej pułapce geologicznej. Warstwa zbiornikowa znajduje się na głębokości od 1850 do 2250 metrów i zbudowana jest głównie z przepuszczalnych piaskowców charakteryzujących się wysoką porowatością (18–24%). Całość przykryta jest nieprzepuszczalną warstwą iłów i mułków, która pełni funkcję skutecznej bariery uszczelniającej. Gaz występujący w złożu jest gazem suchym, o wysokiej czystości i znacznym potencjale energetycznym. Skład chemiczny wskazuje na dominację metanu (91–94%), z niewielką domieszką etanu, propanu i butanu. Zawartość siarkowodoru i dwutlenku węgla jest minimalna, co znacząco ułatwia oczyszczanie i przygotowanie gazu do transportu. Szacunkowe zasoby wydobywalne złoża wynoszą około 6,2 miliarda metrów sześciennych. Planowany okres eksploatacji to 20–25 lat. Gaz pozyskiwany z „Éłłë-1” przeznaczony będzie przede wszystkim do lokalnych i regionalnych sieci przesyłowych, a także do produkcji energii w elektrociepłowni oraz do skraplania i magazynowania w postaci LNG. Rafineria gazu ziemnego to złożony kompleks technologiczny, którego głównym celem jest oczyszczanie, rozdział oraz przygotowanie gazu ziemnego do dystrybucji lub dalszego przetwarzania. W procesach technologicznych zachodzących w zakładzie następuje: usuwanie zanieczyszczeń (m.in. siarkowodoru, dwutlenku węgla, pary wodnej), separacja kondensatów ropy naftowej i cieczy węglowodorowych, frakcjonowanie gazu na poszczególne składniki, takie jak etan, propan, butan, przygotowanie i magazynowanie gazu skroplonego (LNG) i LPG. Rafineria została podzielona na kilka stref funkcjonalnych: Strefa przetwarzania – centralna część zakładu, wyposażona w wieże destylacyjne, kolumny absorpcyjne, instalacje do osuszania i kompresji gazu. Strefa magazynowania – rozbudowany zespół zbiorników przeznaczonych do przechowywania skroplonych frakcji gazowych, kondensatów i produktów ubocznych. Strefa spalania awaryjnego – systemy pochodni umożliwiają bezpieczne usuwanie nadmiaru lub niebezpiecznych frakcji gazu. Strefa pomocnicza i energetyczna – mniejsze instalacje, w tym elektrownia gazowa oraz kompresorownie, wspierające działanie zakładu. Centrum zarządzania i administracji – nowoczesny budynek odpowiedzialny za kontrolę procesów, monitoring instalacji oraz koordynację logistyki. Prace budowlane nad rafinerią w Éłłë rozpoczną się pod koniec kwietnia 2025 rok. Za budowę odpowiedzialna będzie firma Skrzynecki Company – jak mogłoby być inaczej, skoro mówimy o tak strategicznej inwestycji. Budowa rafinerii w Éłłë to krok w stronę zapewnienia długoterminowego dostępu do gazu ziemnego, który zaspokoi potrzeby zarówno lokalne, jak i regionalne, a także otworzy szerokie perspektywy na eksport. Po zakończeniu budowy rafinerii, która umożliwi pełną obróbkę gazu ziemnego, przystąpimy do kolejnych etapów projektu – budowy nowoczesnego gazociągu oraz gazoportu. Te inwestycje pozwolą na dalsze rozszerzenie infrastruktury energetycznej, umożliwiając bezpieczny i efektywny transport gazu nie tylko w kraju, ale również poza jego granice. Gazociąg będzie kluczowym elementem sieci przesyłowej, a gazoport otworzy możliwość importu i eksportu skroplonego gazu ziemnego (LNG), co może stać się istotnym punktem na mapie energetycznej Nordaty. Rafineria w Éłłë zaspokoi lokalne zapotrzebowanie na gaz ziemny i stworzy fundamenty do dalszego rozwoju przemysłu energetycznego w regionie. Zwiększy to nie tylko bezpieczeństwo energetyczne, ale także przyczyni się do wzrostu zatrudnienia i rozwoju gospodarczego. Długoterminowe zasoby gazu ziemnego, jakie będzie można pozyskać z tego złoża, zapewnią stabilność i przewidywalność w dostawach, a także umożliwią dalsze inwestycje w infrastrukturę energetyczną. Dzięki temu, region stanie się jednym z kluczowych graczy na rynku gazu, zarówno pod względem krajowym, jak i międzynarodowym.

Zagłębiając się coraz bardziej w temat zauważyłem jak bardzo źle jest w Monarchii. Jedynie opisaną dotąd kopalnią jest ta w Ałłapolu. Duże braki mobilizują do działania i przy pomocy Miłościwie Nam Panującego nadrobimy zaległości. W oparciu o wcześniej przygotowaną mapę surowcową od podstaw przystąpimy do budowy kopalń i dużych zakładów produkcyjnych. Zaangażowanie Montu skłania także do zainteresowania się tematem rolnictwa. Monarchia ma duży potencjał na stanie się istotnym elementem w gospodarce całej Nordaty.

Kopalnia węgla w Ałłopolu, położona na terenie Uhraińskiej Gubernii Autonomicznej, to największy i najważniejszy zakład wydobywczy w całej Monarchii. Odpowiada za ponad 50% krajowego wydobycia węgla, pełniąc absolutnie kluczową rolę w zaopatrzeniu państwa w ten surowiec energetyczny. Żadna inna kopalnia w kraju nie zbliża się nawet do podobnej skali wydobycia. Ałłopol to kopalnia odkrywkowa, oparta na eksploatacji ogromnego złoża rozciągającego się na powierzchni ponad 70 kilometrów kwadratowych. Pokłady znajdują się stosunkowo płytko — tuż pod warstwą gruntu o grubości od 5 do 20 metrów — i sięgają miejscami aż do 80 metrów w głąb ziemi. Warunki geologiczne sprzyjają szybkiemu i wydajnemu wydobyciu na dużą skalę. Wydobywany tu surowiec to wysokokaloryczny węgiel kamienny typu energetycznego, który znajduje zastosowanie zarówno w elektrowniach, jak i w przemyśle hutniczym, chemicznym oraz ciężkim. Węgiel z Ałłopolu zasila większość krajowego przemysłu energetycznego, a także stanowi główne źródło eksportu węgla Monarchii — trafiając do partnerów gospodarczych w całym regionie. Kopalnia zatrudnia ponad 4 000 pracowników, co czyni ją jednym z największych pracodawców w Uhraińskiej Gubernii Autonomicznej. Załoga obejmuje nie tylko górników, ale też specjalistów w zakresie inżynierii, geologii, automatyzacji oraz logistyki. W ostatnich latach zakład przeszedł gruntowną modernizację, wdrażając najnowocześniejsze rozwiązania technologiczne i sprzęt wydobywczy. Pozwoliło to znacznie zwiększyć efektywność pracy, zmniejszyć wpływ na środowisko oraz poprawić bezpieczeństwo pracowników. Szacuje się, że przy obecnym tempie eksploatacji, złoże wystarczy aż do około 2042 roku, czyniąc kopalnię w Ałłopolu strategicznym filarem bezpieczeństwa energetycznego Monarchii na najbliższe dekady.

No przecież. Jak inaczej by się to wszystko ustawiło?

Skrzynecki Military Guardian 226 – Nowoczesny Pistolet Taktyczny Skrzynecki Military Guardian 226 to pełnowymiarowy pistolet samopowtarzalny, zaprojektowany dla wojska, służb mundurowych oraz wymagających użytkowników cywilnych. Dzięki wytrzymałej konstrukcji, precyzyjnemu mechanizmowi i niezawodności w każdych warunkach, Guardian 226 to idealna broń do zastosowań taktycznych i obronnych. Specyfikacja: Producent: Skrzynecki Military Model: Guardian 226 Kaliber: 9×19 mm Parabellum (opcjonalnie .40 S&W, .357 SM) Pojemność magazynka: 15+1 (9 mm), 12+1 (.40 S&W), 12+1 (.357 SM) Długość całkowita: 196 mm Długość lufy: 112 mm Waga: 965 g (z pustym magazynkiem) Mechanizm spustowy: DA/SA (Double Action/Single Action) Materiał szkieletu: Stop aluminium lotniczego z antypoślizgowymi okładzinami Zamek: Stal nierdzewna z powłoką ochronną Cerakote Przyrządy celownicze: Trytowe nocne (opcjonalnie możliwość montażu kolimatora) Szyna akcesoryjna: Tak, system Picatinny (do montażu latarek, laserów) Bezpieczeństwo: Dekoker, wewnętrzny mechanizm blokady iglicy Cena: 500 nordów

Skrzynecki Military Titan 500 – Najpotężniejszy Rewolwer Nowej Generacji Skrzynecki Military Titan 500 to potężny rewolwer zaprojektowany dla myśliwych, strzelców sportowych i osób potrzebujących maksymalnej siły ognia w broni krótkiej. Dzięki zastosowaniu wytrzymałych materiałów i zaawansowanej konstrukcji, Titan 500 oferuje niezrównaną moc oraz precyzję. Specyfikacja: Producent: Skrzynecki Military Model: Titan 500 Kaliber: .500 SM (Skrzynecki Magnum) Pojemność bębna: 5 nabojów Długość lufy: 4", 6.5", 8", 10" Długość całkowita: 330 mm (wersja 8”) Waga: 2.1 kg (wersja 8”) Mechanizm spustowy: Double Action / Single Action Szkielet: Stal nierdzewna z wykończeniem antykorozyjnym Przyrządy celownicze: Regulowane światłowodowe, opcjonalny montaż optyki System kompensacji odrzutu: Zintegrowany hamulec wylotowy Cena: 340 nordów

Brungerburg (Gubernia Brungerburska) Brungerburg to stolica Gubernii Brungerburskiej, licząca około 67 tysięcy mieszkańców. Jest to dynamiczne i dobrze rozwinięte miasto, pełniące funkcję administracyjnego, gospodarczego i kulturalnego serca regionu. W Brungerburgu mieszczą się wszystkie kluczowe urzędy oraz liczne zakłady produkcyjne, które stanowią fundament lokalnej gospodarki. Miasto jest doskonale skomunikowane – na wschodzie znajduje się duża stacja kolejowa obsługująca zarówno kursy pasażerskie, jak i towarowe. Sprawnie funkcjonuje także zakład komunikacji miejskiej, zapewniając mieszkańcom nowoczesną flotę autobusów pasażerskich. Brungerburg czerpie energię z dwóch źródeł: elektrowni geotermalnej i węglowej, co pozwala na stabilne zaopatrzenie w energię i rozwój miasta. Pod względem kulturalnym miasto oferuje kilka interesujących obiektów, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów. Znajduje się tu opera, liczne parki oraz reprezentacyjny urząd miejski, będący jednym z symboli Brungerburga. Miasto organizuje również liczne wydarzenia kulturalne, festiwale oraz koncerty, które podkreślają jego bogate dziedzictwo i nowoczesny charakter.

Herb rodziny Skrzyneckich

Szanowny Panie Ministrze, (O ile jakikolwiek jest) Nie będę silił się tutaj na długie wywody bo najzwyczajniej w świecie nie mam czasu i energii żeby dalej to ciągnąć. Bardzo proszę o niezwłoczne rozpatrzenie wniosku o rejestrację skupiny który wisi w systemie E-Federacja od 23 lutego.

Üsburg (Gubernia Brungerburska) Üsburg to miasto o głęboko zakorzenionej tradycji drwalskiej, którego historia sięga czasów pierwszych osadników. Początkowo była to niewielka osada założona przez grupę drwali z Brungerburga – stolicy Guberni Brungerburskiej, która jest najbardziej zalesionym obszarem kraju. Dogodne warunki naturalne oraz rosnące zapotrzebowanie na drewno sprawiły, że osada szybko zaczęła się rozwijać. Z czasem, wraz ze wzrostem dochodowości tego sektora, Üsburg przeobraziło się w tętniące życiem miasteczko. Obok tartaków i zakładów przemysłowych zaczęły powstawać pierwsze dzielnice mieszkalne, by zapewnić domy dla rodzin pracowników. Dynamiczny rozwój populacji wymusił budowę licznych obiektów użyteczności publicznej – szkół, urzędów, placówek medycznych oraz siedzib władz porządkowych. Powstały również sklepy, warsztaty rzemieślnicze oraz gospody, które szybko stały się centrum życia społecznego. Dziś Üsburg nie tylko podtrzymuje swój przemysłowy charakter, ale jest też kluczowym punktem na gospodarczej mapie kraju. Zakłady funkcjonujące na terenie miasta odpowiadają za 40% pozyskiwanego surowca drzewnego w skali całego państwa, co czyni je jednym z najważniejszych ośrodków przemysłu drzewnego.