Dawno dawno temu, w starożytności, język był o wiele prostszy. Przykładem może być łacina, chodzi o to że ma mało słów, kiedyś w życiu było o wiele mniej rzeczy które potrzebowały nazwy. Dziś mamy wiele dziedzin, profesji, kategorii, mnóstwo słów. By stworzyć język sztuczny musimy powrócić do prostej składni, małej ilości słów, a potem stopniowo w razie potrzeby ją zwiększać.
Język repujerski to według klasyfikacji język sławiański wraz z uhraińskim i brodryjskim oraz być może innymi językami z wpływami kugarskimi i rohańskimi. Opieram ten język w luźnej kompozycji wpływów języków indoeuropejskich, a dokładniej słowiańskich z językami indoirańskimi (poznałem nieco język palijski, jest to dialekt jednego z języków indoirańskich z starożytności w których spisano mowy Buddhy). Będzie to na pewno ciekawa mieszanka, a taki właśnie klimat mieszanki słowiańsko-wschodniej chciałbym uzyskać w Repujerstanie, myślę że to oryginalny zamysł.
Kurs będzie rozbudowywany.
Rzeczowniki rodzaju męskiego zakończone na a:
Celusa - człowiek, istota ludzka
Maza - mężczyzna, wojownik
Duttca - dziecko, syn
Wajuta - wuj (brat matki)
Cumara - chłopiec
Voevosta - król, książę, władca średniego państwa, urzędnik średniego szczebla
Cohata - przyjaciel, towarzysz (co- wraz z, hati- iść)
Mitta - ojciec
Chlatta - chleb, jedzenie, obiad
Wama - wioska, wieś, osada
Sonija - słońce
Kanda - księżyc
Bihara - spędzać czas, budynek gospodarczy, dom
Duta - dół
Gara - góra, wzniesienie, szczyt, wzgórze, skała
Putta - drzewo
Odmiana rzeczowników rodzaju męskiego zakończonych na a:
Mianownik liczby pojedynczej tworzy się dodając końcówkę -o do tematu rzeczownika.
Mianownik liczby mnogiej tworzy się dodając końcówkę -aa do tematu rzeczownika.
Odmieniony w ten sposób rzeczownik jest używany jako podmiot zdania.
L. pojedyncza:
1. Mazo
2. Mitto
3. Celuso
L. mnoga:
1. Mazaa
2. Mittaa
3. Celusaa
Biernik liczby pojedynczej tworzy się dodając końcówkę -m do tematu rzeczownika.
Biernik liczby mnogiej tworzy się dodając końcówkę - e do tematu rzeczownika.
Odmieniony w ten sposób rzeczownik jest używany jako dopełnienie zdania. Biernik wyraża także cel ruchu.
L. Pojedyncza
1. Mazam
2. Mittam
3. Celusam
L. Mnoga
1. Maze
2. Mitte
3. Celuse
Czasowniki
Schodzić - oha
Chronić - hrata
Brać, nieść, zgarniać, kraść, grabić - Haha
Przyprowadzić, wydać, przynosić, sprowadzić - Aha
Opuszczać, schodzić z czegoś - Uha
Błagać - Bagva
Strzelać, zabijać - Vibija
Witać, oddawać cześć - Sadha
Spędzać czas - Bihara
Zgłębianie - Duta
Osiągnąć - Ovara
Być - bhava
Mieć - mhava
Iść, pójść - ha
Jeść, czerpać przyjemność - Sukha
Jechać - havi
Nazywać - nama
Mówić - basa
Spać - saja
Widzieć, rozumieć, rozpoznawać - sanna
Czytać - cutta
Dojść, przyjść, dojść do wniosku - Agata
Uciekać, biec - daha
Łamać, ciąć, niszczyć - chida
Wiedzieć - Veda
Orać - ora
Czas teraźniejszy, trzecia osoba, liczba pojedyncza i mnoga czasowników
Czasowniki veda, ora, sukha są tematami czasowników, -ti jest końcówką tworzącą czas teraźniejszy trzeciej osoby liczby pojedynczej. Czas terźniejszy trzeciej osoby liczby mnogiej tworzymy dodajć końcówkę -nti.
Liczba pojedyncza:
Vedati - Wie
Orati - Orze
Sukhati - Je/odczuwa przyjemność
Liczba mnoga:
Vedanti - wiedzą
Oranti - orzą
Sukhanti - jedzą/odczuwają przyjemność
Przykłady zdań:
1. Mazo basati - mężczyzna mówi
2. Voevosto vedati - król wie
3. Mitto sukhati - ojciec je
4. Celusaa oranti - ludzie orzą
5. Mazaa basanti - mężczyźni mówią
6. Cumaraa dahanti - chłopcy biegną
7. Duttco mittam sannati - Dziecko ojca widzi - dziecko widzi ojca
8. Voevosto celusam hratati - król chroni ludzi
9. Celusaa gare sannanti - ludzie widzą góry
9. Mazaa wamam vibijanti - wojownicy wybijają wioskę