Peetri Romanaav

Wpiszcie mnie w takim razie Mości Wielki Siurze, w posag odyńców bożych, którzy będą dzwonić swymi orzechami o krągłości Jego Najtrolowszej Wspaniałości.

Dobra ziutek, Ty mi lepiej powiedz, czy mogę być wyznawcą innej religii, czy od razu mam Ci nasadzić kopów do dupy? Bo ja już nie wiem co w tym waszym grajdole jest wymagane. Także decyduj dopóki daje Ci możliwość @Waksman.

Jaki dom? I czego? Mości Panowie, jak Wy chuja wiecie o kulturze.

O odezwał się wielce błogosławiony Kurw, a kim Ty kurwiu jesteś żeby poziom inne osoby określać, a?

Jest różnica, ależ oczywiście. Tylko pytanie, czy znamy się na tyle na ich fetyszach żeby o nich głośno mówić?

Szanowny, a czy przynależenie do innej religii nie godzi w interesy tegoż jakże ciekawego społeczeństwa?

Może Kirowie mają jakieś dziwne fetysze, o których istnieniu nie wiemy?

Świetny temat — i doskonały moment na to, żeby wbić klin między „realność” a „spójność narracyjną” świata mikronacyjnego. Pozwól, że podejdę do tego w duchu realpolitik mikronacyjnej, czyli: zamiast próbować dopasować świat fantastyczny do realnych zasad geografii, może lepiej ustalmy nasze własne zasady, oparte na tym, co pasuje do historii, narracji i tożsamości państw. Propozycja: Klimat nie opiera się na szerokościach geograficznych, tylko na geotermicznej aktywności planety Załóżmy, że nasza planeta — Pollin — działa inaczej niż Ziemia. Ma inne jądro, inne warstwy geologiczne i inne cykle termiczne. Zamiast opierać się na osi nachylenia i dopływie promieniowania słonecznego, klimat zależy od gigantycznych, podziemnych gejzerów i kominów termicznych, rozmieszczonych nieregularnie pod powierzchnią planety. Co to oznacza: Sambanafryka może być równikowa tylko z nazwy, bo akurat pod nią nie ma silnych źródeł termicznych. Kontynent Północny może być zimny, bo siedzi na „martwej płycie termicznej”, bez podziemnego ciepła, mimo że geograficznie leży niżej. Doctrina może być lodowatym pustkowiem, bo leży bezpośrednio nad potężnym ciągiem „wulkanów lodowych”, które wypychają na powierzchnię zimno zamiast ciepła (odwrotność gejzerów). Wurstlandia może być ciepła, mimo położenia „na północy”, bo nad nią znajduje się „Czerwony Kocioł” — supergejzer, który wypromieniowuje ciepło na tysiące kilometrów. Dlaczego to jest dobre: Umożliwia zachowanie dotychczasowych map i granic mikronacji bez konieczności przesuwania państw na kuli. Pozwala mikronacjom zachować swój klimat narracyjny, np. Austro-Węgry z mroźną zimą, bez konieczności przesuwania ich na wyższą szerokość geograficzną. Tworzy nową mitologię planety Pollinu, którą można rozwijać — sieć podziemnych kominów cieplnych, starożytne systemy regulacji geotermii, może nawet wojny o kontrolę nad „ciepłowodami”... Zachowuje spójność narracyjną bez podporządkowania się realnym modelom klimatycznym. Jeśli chcemy, możemy opracować nową mapę klimatyczną Pollinu opartą nie na równoleżnikach, a na Strukturze Geotermicznej, gdzie każdy kraj ma swój „punkt cieplny” — zależnie od tego, jak blisko znajduje się gejzer, komin, czy zimna płyta. I nagle wszystko ma sens: Pollin nie jest „zdeformowaną wersją Ziemi”, tylko inną planetą z własnymi prawami fizyki. Klimat jest skutkiem warunków wewnętrznych planety, a nie pozycji względem Słońca. To wciąż może być fantasy, ale logiczne w swoim własnym świecie. To takie moje luźne zdanie. 😉

Szanowny, A na cóż mi ręka Ewe? Gdyż me serce ciągle cierpi po Aleksandrze i nieudanym związku z @Sophie. Nie dla mnie to, ja po prostu okazuję dobroć.

Panowie! Żeby tak przedstawiciele wielkiego narodu nordackiego ze sobą wojowali na forum publicznym? U mnie jest 19;13 i jakoś nie wydzieram się jak opętany.

📡 [IMPERIALNY KOMUNIKAT – SŁOWO DO NARODÓW NORDATY] Z pałacu cesarskiego w Aleksanark Romaanavkud, pod auspicjami Świętej Rady Tekno-Uska, z rozkazu i natchnienia Jego Niebiańskiej Mości, Peetri Romanaava, Imperatora Imperium Nandyjskiego "Czerwony blask zgasł, ale jego popiół wciąż zatruwa powietrze. Czas zdmuchnąć go z kontynentu raz na zawsze." Narody Nordaty! Nie ma już czasu na wahanie. Nie ma miejsca na neutralność. W starej Brodrii znowu unosi się fetor zdrady – ścierwa dawnych ideologii, które plugawiły ziemię, umysły i święte prawa. Komunizm nie żyje – ale jego larwy wpełzły z powrotem w pęknięcia starego świata. My te pęknięcia zaspawamy ogniem. Imperium Nandyjskie nie przybywa jako agresor. Przybywa jako powiernik konieczności, miecz dziejów, młot historii. I mówi wam prosto: ALBO ZJEDNOCZENIE, ALBO ZAPOMNIENIE. ALBO ŚWIATŁO, ALBO ZGNIŁA CIEMNOŚĆ. Neoaleksandryjski porządek nie jest tyranią. To architektura boska – fundament zbudowany z logiki, duchowości i żelaznej ręki, która nie drży, gdy trzeba ciąć. W imię Tekno-Uska, w imię Harmonii, w imię przetrwania – przywracamy Nordacie jej formę pierwotną. Nie chaotyczną mozaikę gnijących republik i samozwańczych buntowników, ale spójną, niepodzielną całość pod jednym tronem, jedną wiarą, jednym celem. ZJEDNOCZENIE BRODRII TO NASZ ŚWIĘTY OBOWIĄZEK Miasta, które zhańbiły się czerwonym ukłonem – oczyszczone. Ludy, które błądziły – wezwane. Państwa, które jeszcze wahają się – niech wiedzą: NIE MA CZASU. Zegar historii bije. Ostatnia minuta wybija teraz. Wasz wybór jest prosty: – Albo staniecie z nami, jako sojusznicy światła i odbudowy, – Albo historia spisze was na marginesie – jako ostatnich naiwnych obrońców chaosu. Dłoń Imperatora jest wyciągnięta. Ale miecz czeka tuż obok. Wybierzcie mądrze. Dla was. Dla waszych dzieci. Dla wieczności. Imperator Peetri Romanaav Władca Imperium Nandyjskiego, Dziedzic Brodryjskiej Krwi, Niebiański Architekt Odrodzenia, Głos Tekno-Uska

Cisza na wschodzie – ruchy wojsk w rejonie granicznym Po zabezpieczeniu terytoriów zajętych w ramach operacji „Hohbojar” i pełnym wdrożeniu administracji nandyjskiej na obszarach dawnego Iżewska, rozpoczął się kolejny etap przegrupowania sił wschodniego zgrupowania operacyjnego. Zgodnie z decyzją sztabu III Okręgu Wojskowego (Zachodniego), 3. Korpus Pancerny został skierowany w rejon północno-wschodni, zbliżając się do linii granicznej z Brodryjską Kolektywistyczną Republiką Rad (BKRR). Ruch ten określono jako „działanie stabilizacyjne w ramach uzupełnienia frontowego rozmieszczenia wojsk”. W ślad za nim, w rejonie koncentracji pojawiły się również: 2. Korpus Zmechanizowany — odpowiedzialny za rotacyjne zabezpieczenie szlaków komunikacyjnych w strefie przygranicznej, 5. Korpus Inżynieryjno-Logistyczny — którego zadania obejmują rozbudowę infrastruktury drogowej i budowę tymczasowych przepraw rzecznych oraz zaplecza technicznego. Równoległa aktywizacja sił lotniczych W celu zapewnienia stałego wsparcia operacyjnego i koordynacji zwiadu powietrznego, do regionu przesunięto również komponenty 1., 2. i 3. Skrzydła Lotnictwa Taktycznego, rozlokowane odpowiednio: na północnych polowych lądowiskach taktycznych, w sektorze południowym, w rejonie operacyjnym Nowa Orda, oraz w głębi linii odwodowej, z zadaniem rotacyjnego wsparcia rozpoznania i obserwacji powietrznej. Lotnictwo prowadzi regularne ćwiczenia manewrowe i symulowane operacje łączone z jednostkami pancernymi i zmechanizowanymi, zachowując pełną zgodność z normami obowiązującymi w strefie buforowej. Utrzymanie gotowości – ruch, nie reakcja Podkreśla się, że wszystkie wymienione działania mają charakter prewencyjny i porządkowy, wynikający z rotacyjnych zadań przypisanych jednostkom po zakończeniu operacji „Hohbojar”. Nie stwierdzono naruszeń granicy ani eskalacji ze strony BKRR. Dowództwo III Okręgu określiło sytuację jako „stabilną, ale wymagającą czujności i elastyczności taktycznej”. Cisza. Obserwacja. Gotowość. Na mapach sztabowych nie pojawiły się żadne nowe wyznaczniki kierunków. Wojska stoją. Silniki uśpione. Kanały łączności – aktywne. Wszystko zgodnie z planem „obecności dynamicznej”. Bo w tej części świata – czasem sama obecność mówi więcej niż tysiąc rozkazów.

Zawsze się znajdzie jakiś maruda. Chciałem być miły dla Ewe. :x

Szanowni, Na wszystko kiedyś przyjdzie kres. Partia jak jej wódz przeszła w cień swojego niegdysiejszego blasku.

I takich neoaleksandrystów to ja rozumiem. 😉

Czy byłaby rajem, czy nie ciężko stwierdzić. Uważam, że i tak powinniśmy postawić bardziej na te rzeczy, których jest mało w mikro, takich jak kultura, czy właśnie języki własne... Tego brakuje, a robi to ogromną robotę. 😉

Operacja „Hohbojar” – Faza II: Konsolidacja i wprowadzenie administracji nandyjskiej Zajęcie Iżewska i zabezpieczenie granic Związku Winkulijskiego zakończyły się sukcesem. Wczesnym rankiem, gdy opadła mgła i zaczęło się wyłaniać słońce, rozpoczęła się nowa faza operacji „Hohbojar” – umacnianie pozycji i organizacja struktur administracyjnych pod zwierzchnictwem Nandyjskim. 1. Strefy bezpieczeństwa i kontrola terytorium Korpus Pancerny pozostał w rejonie Iżewska jako główna siła stabilizacyjna. Miasto podzielono na sektory operacyjne, każdy przypisany jednej brygadzie z zadaniem: oczyszczenia terenu z pozostających ognisk oporu, zabezpieczenia kluczowych instalacji: elektrowni, wodociągów, magazynów, identyfikacji i neutralizacji lokalnych siatek wywiadowczych. Brygada Dehreińska, posiadająca doświadczenie w działaniach asymetrycznych, rozpoczęła patrole w regionach wiejskich i pograniczu, zabezpieczając szlaki komunikacyjne i przygotowując tereny pod rozwinięcie siatki administracyjnej. 2. Utworzenie administracji cywilno-wojskowej Na mocy dekretu operacyjnego dowództwa, ustanowiono Tymczasowy Zarząd Nandyjski dla Regionu Iżewskiego (TZNI), składający się z: komisarza wojskowego – gen. Asfar Harvkud, odpowiedzialnego za bezpieczeństwo i nadzór nad strukturami porządkowymi; delegata cywilnego – Leora Mihmer, mianowanego pełnomocnika do spraw odbudowy infrastruktury i organizacji lokalnej administracji; przedstawicieli sił porządkowych i służb logistycznych. W pierwszej kolejności powołano Rady Lokalnej Stabilizacji, złożone z wyselekcjonowanych przedstawicieli społeczności lokalnych i doradców nandyjskich. Rozpoczęto: rejestrację ludności, przywracanie podstawowych usług komunalnych (prąd, woda, komunikacja), rekonfigurację systemu edukacji i mediów lokalnych, zgodnie z założeniami nandyjskiej polityki informacyjnej. 3. Utrwalenie wpływów i integracja polityczna Brygada Dehreińska, współdziałając z nowo powołanymi Radami Lokalnymi, rozpoczęła program „Nowa Umowa dla Wschodu”, obejmujący: programy pomocy żywnościowej i medycznej, przyspieszoną odbudowę szkół i urzędów, propagandę stabilizacyjną promującą współpracę z władzami nandyjskimi. Jednocześnie w terenie pojawiły się mobilne punkty informacyjne i rekrutacyjne, zachęcające lokalną ludność do wstępowania w szeregi Gwardii Regionalnej, tworzonej z myślą o długofalowej obecności i integracji regionu. 4. Granica – mur ciszy i siły gotowe Na granicy Związku Winkulijskiego Brygada Dehreińska utworzyła stałą linię kontrolną, złożoną z: fortyfikacji ziemnych, punktów obserwacyjnych z bezzałogowcami, stref zakazu cywilnego ruchu. Za linią frontu trwały stałe ćwiczenia i rotacja sił, mające podkreślić gotowość bojową i odstraszyć ewentualne działania odwetowe Winkulii. Status operacji Operacja „Hohbojar” przeszła w fazę trwałej obecności. Region dawnego Iżewska znajduje się pod pełnym nadzorem Nandyjskim, a struktury zarządcze są sukcesywnie rozbudowywane. Następnym krokiem – decyzja polityczna: czy region ma zostać zintegrowany w pełni jako strefa autonomiczna, czy przekształcony w nowy obszar protektoratu nandyjskiego. Raport końcowy: Dzień +2 od rozpoczęcia operacji – stabilność wysoka, opór niski, morale sił nandyjskich: podwyższone.

Zdaniem Nordackiej Partii Regionów, przewagą systemu prezydenckiego jest silne, scentralizowane przywództwo, zdolne do szybkiego i zdecydowanego działania w czasie kryzysu. Prezydent, jako bezpośrednio wybrany przez naród, posiada silniejszy mandat demokratyczny niż Premier, a jego niezależność od parlamentu pozwala na większą stabilność władzy wykonawczej. Dziękujemy za trafne i ważne pytania. Nordacka Partia Regionów zakłada implementację mechanizmu elastycznego ustrojowo, ale zakotwiczonego w solidnych podstawach prawnych. Nie chcemy, by przyszłość państwa była zależna od doraźnych decyzji politycznych. Dlatego proponujemy, aby Konstytucja II Federacji Nordackiej zawierała ilościowe kryteria aktywności, które – po przekroczeniu określonych progów – uruchamiałyby odpowiednie zmiany kompetencyjne między urzędami Prezydenta a Radą Ministrów. Przykładowo: jeśli liczba aktywnych obywateli lub średnia liczba postów/aktów legislacyjnych w danym okresie spadnie poniżej ustalonego progu, wówczas automatycznie następuje rozszerzenie prerogatyw Prezydenta. Analogicznie – wzrost aktywności prowadzi do ich ponownego delegowania w ręce Premiera i Kongresu. Mechanizm ten działałby jak „ustrojowy bezpiecznik” – bez potrzeby każdorazowej nowelizacji Konstytucji, lecz w oparciu o jasno określone liczby. Jeśli chodzi o Kongres – jego rola nie zostanie zniesiona ani wymazana. W okresach stagnacji jego kompetencje mogą być tymczasowo ograniczane, ale nie w celu jego marginalizacji, a po to, by nie dopuszczać do paraliżu decyzyjnego. Jednocześnie wierzymy, że takie rozwiązanie nie osłabi, lecz zmobilizuje społeczeństwo, w tym przyszłych Kongresmenów, do działania i powrotu na ścieżkę aktywności, by przywrócić pełnię uprawnień parlamentarnych. Podkreślamy też, że Prezydent, jako wybierany bezpośrednio przez naród, posiada najsilniejszy możliwy mandat demokratyczny, silniejszy niż Premier wybierany pośrednio. Dlatego to właśnie ten urząd może być gwarantem jedności, stabilności i skuteczności w czasach kryzysu, nie zagrażając zarazem istocie demokracji – lecz ją zabezpieczając. Tylko silne państwo może tworzyć przestrzeń dla silnego społeczeństwa.

Imperium Aleksandryjskie miało jedną wielką wadę. Bez Aleksandry nie było sensu dalszego utrzymywania takiego państwa. Natomiast Imperium Neoaleksandryjskie? Jeden język, kultura i wiara w Boga Tekno? To mogłoby być coś, lecz do tego potrzeba ludzi, których mamy deficyt w Pollinie. Wyobraźcie sobie teraz Szanowni, że powstaje Imperium Neoaleksandryjskie, które ma 15-20 zaangażowanych w życie takiej nacji obywateli, gdzie jest wewnętrzny język, którym posługujemy się lepiej lub gorzej. Imiona i nazwiska w języku nandyjskim, a poza tym piękne życie społeczne, polityka i wiele wiele innych. Raj na ziemi, nie?

Szanowny, Nordacka Partia Regionów dostrzega, że w obecnym kształcie ustrojowym najwyższa realna władza wykonawcza spoczywa w rękach Premiera. Jego kompetencje w zakresie polityki zagranicznej, nominacji ministerialnych oraz zarządzania administracją publiczną czynią go centralnym ośrodkiem decyzyjnym w II Federacji Nordackiej. Jednakże, kluczowe pytanie brzmi: czy taki model jest najlepszym rozwiązaniem w obliczu dynamicznie zmieniającej się sytuacji politycznej i społecznej? Partia stoi na stanowisku, że w okresach niskiej aktywności obywatelskiej i kryzysu instytucjonalnego konieczne jest wzmocnienie urzędu Prezydenta. Musi on stać się gwarantem stabilności państwa i jednością władzy wykonawczej, zdolnym do podejmowania szybkich i zdecydowanych decyzji. W momentach, gdy społeczeństwo przejawia niską aktywność, potrzeba silnego przywództwa, które nada kierunek państwu i zapobiegnie dryfowi instytucjonalnemu. Z drugiej strony, gdy społeczeństwo jest aktywne, a w państwie rozwija się dynamiczna debata polityczna i społeczna, należy dążyć do decentralizacji władzy wykonawczej i rozłożenia jej pomiędzy Prezydenta oraz Premiera. Taka równowaga pozwala na lepsze reprezentowanie interesów różnych grup i zapewnia większą elastyczność w rządzeniu. Nordacka Partia Regionów dąży więc do elastycznego modelu ustrojowego, który uwzględnia realne potrzeby społeczeństwa. W czasie kryzysu – silna i stabilna władza Prezydenta. W okresie aktywnego uczestnictwa obywateli – zdecentralizowany model rządzenia, który oddaje więcej kompetencji Premierowi i Kongresowi. Wydaje mi się, że ta bardzo rozbudowana odpowiedź nie pozostawia dalszych pytań. Jeżeli jednak będą one potrzebne to oczywiście na nie odpowiem. Z wyrazami szacunku,

(-) Peetri Romanaav

Szanowny, Pracujemy aktualnie nad językiem nandyjskim. Oczywiście mogę doglądać postępów w pracach nad językiem nordackim, ale nie wiem na ile aktywnie dam radę działać.

Dajcie mu Kumysu! Inaczej daleko nie pojedzie!

OGŁOSZENIE ODRODZONEGO IMPERIUM ALEKSANDRYJSKIEGO Rodacy! Nadeszła chwila, by wyjawić prawdziwe idee i założenia Aleksandryzmu Oświeconego – stanu politycznego, do którego zmierza cała nasza działalność! Wierni dziedzictwu Świętej Aleksany Dostojevkud – Matki Harmonii i Mądrości, przystępujemy do realizacji jej wielkiej wizji: „Nie można budować przyszłości, zapominając o przeszłości. Nie można czcić przeszłości, odwracając się od przyszłości. Władza jest mechanizmem – musi być precyzyjna, wyważona i sprawiedliwa.” GŁÓWNE ZAŁOŻENIA ALEKSANDRYZMU OŚWIECONEGO Pełna konsolidacja władzy – Przejmujemy kontrolę nad Nordatą, aby przywrócić jej prawdziwy porządek i stabilność. Prawowite przejęcie władzy – Aleksandrystowskie rządy zostaną ustanowione w sposób legalny, nie pozostawiający wątpliwości co do ich prawnej legitymizacji. Monarchia absolutno-elitarna – Republika ustąpi miejsca Aleksandryjskiemu Imperium Nordaty, w którym władza spocznie w rękach Monarchy-Imperatora. Ekspansja i dominacja – Naszym celem jest systematyczne przejęcie wpływów i podporządkowanie innych państw Pollinu. Kult Domu Panującego – Dynastia Aleksandryjska stanie się filarem tożsamości i jedności narodu. Klasa Obywateli Lojalistów – Stworzenie nowej elity społeczeństwa, wyróżnionej przywilejami i współudziałem we władzy. Rada Imperialna zamiast Parlamentu – Organ ustawodawczy pod bezpośrednim przewodnictwem Monarsze, gwarantujący sprawną realizację celów Imperium. Nowy system sądownictwa – Sądy Lojalistów jako pierwsza instancja, wybierane spośród Obywateli Lojalistów, oraz Odwołanie do Tronu jako ostateczny sąd najwyższy, stanowiący prerogatywę Monarchy. Armia Nowego Wzoru – Likwidacja tradycyjnych struktur wojskowych i stworzenie elitarnej siły złożonej z najlepszych informatyków, zdolnych do prowadzenia wojny cybernetycznej. Wywiad i Agentura Imperialna – Jednostka specjalna, składająca się z 30 agentów, odpowiedzialnych za przejmowanie władzy w innych państwach i zabezpieczenie interesów Imperium. WEZWANIE DO LUDÓW ŚWIATA Niech Imperium Aleksandryjskie powstanie na nowo jako doskonały mechanizm władzy, harmonii i postępu! Zegar Harmonii tyka. Czas na Nową Erę! Podpisano: Jego Imperatorska Mość, Peetri Romanaav

Realizacja operacji „Hohbojar” Zmierzch spowił krajobraz, gdy 3. Korpus Pancerny z III Okręgu Wojskowego „Zachodni” oraz Brygada Dehreińska rozpoczęły natarcie. O godzinie 19:00, zgodnie z rozkazem, kolumny wojskowe ruszyły – czołgi i transportery zmierzały ku dawnemu Iżewskowi, podczas gdy oddziały Brygady Dehreińskiej posuwały się w stronę granic Związku Winkulijskiego. 1. Atak 3. Korpusu Pancernego na Iżewsk Pod osłoną nocy potężne formacje pancerne posuwały się drogami prowadzącymi do miasta. Czołgi ZZT-70, wspierane przez jednostki artyleryjskie i rozpoznawcze, sunęły bezszelestnie, osłaniane przez drony zwiadowcze. O 20:00 pierwsze oddziały dotarły do przedmieść Iżewska. Opór był minimalny – nieliczne punkty oporu wroga zostały zlikwidowane przy pomocy ostrzału artyleryjskiego i precyzyjnych działań piechoty zmechanizowanej. O 20:20 czołgi wdarły się do miasta, blokując główne arterie komunikacyjne, a jednostki piechoty zaczęły zajmować kluczowe budynki. Miasto znalazło się pod pełną kontrolą wojsk, a saperzy rozpoczęli budowę umocnień oraz zabezpieczanie mostów i węzłów kolejowych. 2. Przemarsz Brygady Dehreińskiej na granice Związku Winkulijskiego Podczas gdy 3. Korpus prowadził natarcie na Iżewsk, Brygada Dehreińska maszerowała w stronę granic Związku Winkulijskiego. Lekko uzbrojone, ale niezwykle mobilne oddziały przemieszczały się bocznymi trasami, unikając większych skupisk cywilnych i stale monitorując sytuację. O 20:15 pierwsze jednostki dotarły do wyznaczonych pozycji przygranicznych. Natychmiast rozpoczęto budowę fortyfikacji, rozmieszczono artylerię dalekiego zasięgu oraz zainstalowano systemy obrony przeciwlotniczej. Drony zwiadowcze wykryły ruchy wojsk po drugiej stronie granicy, jednak nie odnotowano prób jej przekroczenia. 3. Stabilizacja pozycji i gotowość do dalszych działań Przy pierwszych promieniach słońca Iżewsk oraz granica były w pełni zabezpieczone. Brygada Dehreińska rozlokowała wysunięte posterunki i jednostki zwiadowcze, podczas gdy czołgi 3. Korpusu zajęły pozycje osłonowe. Na granicy panowała napięta cisza – wróg pozostawał bierny, lecz dowództwo zdawało sobie sprawę, że to tylko cisza przed burzą.