Ranking

WYROK w imieniu II Federacji Nordackiej Najwyższy Sąd Federalny w sprawie kontrolnej o sygnaturze 1/24/SP wszczętej z urzędu przez NSF orzeka, co następuje: Zobowiązania międzynarodowe Imperium Kiriańskiego, w tym zobowiązania finansowe i wynikające z traktatów międzynarodowych oraz zobowiązania międzynarodowe Królestwa Bornfostu, zostały przejęte przez rząd II Federacji Nordackiej z chwilą przystąpienia Kirianii do Federacji (31 lipca 2023 roku). Kiriania sprawowała nielegalną kontrolę nad zieloną strefą okupacyjną. Rząd federalny de jure przejął kompetencje Kirianii do zarządzania strefą okupacyjną zieloną najpóźniej wraz z powołaniem pierwszego Premiera. Podział administracyjny Imperium Kiriańskiego nie naruszał prawa federalnego. Odstępuje się od nałożenia sankcji na organy Imperium Kiriańskiego i kierujące nimi osoby. UZASADNIENIE Z chwilą przystąpienia Imperium Kiriańskiego do II Federacji Nordackiej w dniu 31 lipca 2023 roku, wszelkie zobowiązania międzynarodowe, w tym zobowiązania finansowe, wynikające z traktatów międzynarodowych i związane z suwerennością, przeszły na rząd II Federacji Nordackiej. Zobowiązania te obejmują wszelkie międzynarodowe traktaty, umowy oraz udział w organizacjach międzynarodowych, które Imperium Kiriańskie miało przed przystąpieniem do Federacji. Rząd II FN stał się odpowiedzialny za realizację tych zobowiązań zgodnie z prawem federacyjnym. Zielona strefa okupacyjna, wynikająca z Traktatu Pokojowego Kończącego Wojny Klonów, miała być współadministrowana przez Eestię i Kirianię. Jednakże Kiriania, która przystąpiła do II FN przed ratyfikacją traktatu w dniu 9 sierpnia 2023 roku, nie miała prawa do jego ratyfikacji ani prowadzenia samodzielnej polityki zagranicznej. Kiriania sprawowała kontrolę nad częścią zielonej strefy okupacyjnej, łamiąc tym samym zasady Konstytucji II FN, która wyraźnie zabrania prowincjom Federacji prowadzenia polityki zagranicznej. Należy zauważyć, że Kiriania nie podpisała nigdy Traktatu Kończącego Wojny Klonów. Jednak sygnatariusze w treści Traktatu przekazali Imperium Kiriańskiemu część kontroli nad strefą okupacyjną zieloną. Przekazanie kontroli było prawnie niemożliwe z powodu nieposiadania podmiotowości międzynarodowej przez Imperium Kiriańskie, nieratyfikowanie tego traktatu przez Imperium (mimo prowadzenia de facto polityki zagranicznej, abstrahując od jej legalizmu) oraz nieratyfikowanie traktatu przez II Federację Nordacką pozostającą zwierzchnikiem Kirianii. Organy władzy Kirianii działały jednak w taki sposób, jakoby przekazanie kontroli było faktyczne. Później uformowany I rząd II FN zdawał się natomiast udzielać milczącej zgody na administrowanie strefą okupacyjną przez Kirianię. Najwyższy Sąd Federalny nie jest sądem międzynarodowym i nie może wydawać orzeczeń w kwestiach prawa międzynarodowego. Pozostawić musimy więć nierozstrzygniętą kwestię legalności przejęcia kontroli nad zieloną strefą okupacyjną przez Eestię i II Federację Nordacką za pośrednictwem Kirianii. Skoro jeśli zobowiązania międzynarodowe Imperium Kiriańskiego przeszły na II FN, to kontrola nad strefą okupacyjną, niezależnie od tego, czy uzasadniona międzynarodowo czy nie, też leży w gestii rządu federalnego. Mając na uwadze fakt, że sytuacja prawna w okresie formowania się II Federacji Nordackiej oraz rozstrzygnięcia się Brodryjskiej Wojny Domowej była niejasna, a panujący chaos i faktyczny brak realnej władzy federalnej zmuszał prowincje do działania we własnym zakresie na arenie międzynarodowej, wbrew uchwalonej 31 lipca Konstytucji, decydujemy się uchylić od ukarania organów władzy Imperium Kiriańskiego. Rząd federalny de facto nie posiadał zdolności do prowadzenia polityki międzynarodowej, ponieważ nie istniał jeszcze w czasach ratyfikacji Traktatu Kończącego Wojny Klonów. Racja stanu II FN wymagała jednak pilnego zajęcia stanowiska w obliczu zmieniającej się sceny geopolitycznej, co całkowicie usprawiedliwia decyzje Technokratycznej Republiki Klindonii oraz Imperium Kiriańskiego w pierwszych dniach funkcjonowania Federacji. Uznajemy obowiązujący podział terytorialny za niepozostawiający zastrzeżeń. Sąd przychyla się do wyjaśnień złożonych przez JE Piotra Jankowskiego, które zostały potwierdzone przez osoby przesłuchiwane. Rząd II FN powinien podjąć decyzje co do dalszego postępowania wobec terenów okupowanych, uwzględniając, że II FN nie była stroną Traktatu Pokojowego, jednak przejęła zobowiązania i odpowiedzialność w wyniku przystąpienia Kirianii do Federacji. Niniejszy wyrok jest prawomocny. Leonid Repulijski Przewodniczący Składu Orzekającego

Orzeczenie w kwestii kontroli organów Państwa Westland jest prawomocne i ostateczne. Najwyższy Sąd Federalny to najwyższa instancja sądu w II Federacji Nordackiej. Nie jest fizycznie możliwe odwołanie od wyroku wydanego przez ostateczny organ rozstrzygający. Prawdą jest, że obecnie obowiązujące prawo nie reguluje szczegółowo działania wymiaru sprawiedliwości. Owszem, mamy Kodeks Cywilny i Kodeks Karny, ale brakuje nam ustawy specjalnej o sądownictwie, która wytyczałaby sądom ramy, według których mogą funkcjonować. Proces składania odwołań od wyroków sądów lokalnych, prowadzenia międzynarodowych arbitraży, mianowania sędziów federalnych, wyznaczania składów orzekających, przebieg samej rozprawy powinna określać ustawa specjalna. Swego czasu były SN Benjamin Robingren podjął się wysiłku napisania projektu rzeczonej ustawy, ale nie doczekała się rewizji po zmianie Konstytucji. Nie była ona także kompletna pod względem treści. Tworzenie prawa nie leży w gestii Sądu Najwyższego. Sąd nie zawinił panującym brakom legislacyjnym i niejasności prawnej. Nie widzimy więc sensu koczowania pod gmachem Sądu Najwyższego, który jako instytucja apolityczna musi zachować obojętność względem politycznych szantaży i demonstracji. @August de la Sparasan@Albert Fryderyk de Espada@Członek Kongresu

Zasadnicze pytanie, czemu ma służyć ta agenda. Jakby na tą chwilę wygląda to dla mnie jak protest przeciw sądom bo tak. Chętnie bym usłyszał te zarzuty a jeszcze bardziej odpowiedź sądu i rządu w tej materii.