Historia flisactwa nałęczkowskiego sięga początków XV wieku, kiedy to pierwsze spławy, głównie ze zbożem, zaczęły pływać po terenie Begnamu. To właśnie w Nałęczkowie i pobliskich miejscowościach mieściło się swoiste "centrum" i serce flisactwa na terenie centralnej Nordaty. Flisakami byli w szczególności chłopi, którzy sezonowo spływali z niektórymi towarami do innych lenn czy do Miasta Stołecznego Sekotu. To właśnie z flisów utrzymywał się przez wieki region Puszczy Pirawskiej i to z nich był on w szczególności znany (obok agrestowicy nałęczkowskiej). Flisactwo odgrywało ważną rolę kulturową w tej części kraju. Wszystko zaczęło się zmieniać dopiero na początku wieku XX, kiedy to rola flisaków i spływów znacząco spadła, a zyski były coraz mniejsze, głownie za sprawą Kiriańskiej Wojny o Niepodległość. Do lat 1960 flisactwo całkowicie zanikło w regionie.
Ostatnio zaś zauważana jest tendencja do powrotu flisactwa i zainteresowania nim w regionie, a to za sprawą głównie istniejącego w lennie jedynego w Begnamie, a i całej Kirianii Muzeum Flisactwa. Obecnie istnieje tylko jedno zarejestrowane bractwo flisackie w kraju (konkretnie w małej wsi Karpiewo w Puszczy Pirawskiej - zajmuje się ono spławami w szczególności turystycznymi i rekreacyjnymi, lecz zdarza się, by jego członkowie robili flisy z towarami, w szczególności agrestowicą), jednak wzrost popularności flisów w regionie sprawić może, że ulegnie to zmianie w najbliższym czasie.