[Biała Cytadela] Cerkiew Kiryjska pw. Pionierów Westlandzkich

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

W centrum nowoczesnej dzielnicy Los Alexos, w tzw. Central Palace wznosi się Cerkiew Kiryjska pw. Pionierów Westlandzkich. Budynek ten jest częścią nowego kompleksu imperialnego znanego jako Biała Cytadela i zdecydowanie stanowi najstarszą jego część. Cerkiew została założona przez nieliczną wtedy mniejszość kiryjską w Westlandzie w latach 40. XX wieku, kiedy miasteczko przeżywało okres wzrostu znaczenia związany z obraniem stolicy Secesyjnej Republiki Westland w tym właśnie miejscu. Samo miejsce kultu znajduje się tuż obok drugiej cerkwi, tym razem pw. Miłosierdzia Bożego, a między oboma zabytkami znajduje się Krypta Imperialna, do której od początku Monarchii Kiryjskiej zaczęto zwozić zwłoki największych bohaterów Westlandu, o ile tylko rodziny wyraziły na to zgodę. Do Krypty można wejść przez zejścia znajdujące się w obu świątyniach, jednak częściej uczęszczane znajduje się w "Pionierówce", jak lokalsi zwykli nazywać Cerkiew, gdyż to tutaj odbywają się pogrzeby.

Jutrzejszy dzień nie będzie wyjątkiem - 9 lutego 2025 w tym miejscu odbędzie się, we współpracy między Imperatoratem, Patriarchatem i Pałacem Prezydenckim FN, pogrzeb państwowy Aleksandra Novaka, Ojca-Założyciela Westlandu i jego wieloletniego działacza, a także poety, wojskowego i rewolucjonisty. Novak, chociaż głównie znany ze swoich działań w małej ojczyźnie, był również Kongresmenem FN III kadencji, uprawiając politykę na szczeblu federalnym. Msza kiryjska w jego intencji o charakterze pogrzebowym rozpocznie się jutro o godzinie 16:30, a po jej zakończeniu przejdziemy do Białego Domu, gdzie odbędzie się część państwowa.

 

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

ALEKSANDER NOVAK
2019 - 2025

 

 

 

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

Już na parę godzin przed rozpoczęciem uroczystości tłum wiernych i żałobników zgromadził się wokół lotniska znajdującego się na obrzeżach Los Alexos. O godzinie 15:15 wylądował na nim samolot rządowy, który przywiózł trumnę z ciałem Aleksandra Novaka, wyłowionym parę dni temu z rzeki. Tutaj uformowała się swoista procesja, której przewodził Imperator Kiriów trzymający w ręce bogato zdobioną laskę. Za nim szło czterech członków Straży Krucjaty, którzy maszerowali, trzymając trumnę z nieboszczykiem w środku. Za nią podążało paru duchownych kiryzmu (aczkolwiek nie sam Patriarcha), orkiestra, a na końcu lud Monarchii, towarzyszący Novakowi w jego ostatniej podróży. Muzycy na prośbę Imperatora zaczęli grać marsz pogrzebowy, o którego słyszalność w całym wężyku procesji dbali wolontariusze, idący z głośnikami na plecach. W końcu dotarli do dzielnicy Central Palace, zatrzymując się przed drzwiami Cerkwi...

MARSZ UMARŁYCH KIRIÓW - POSŁUCHAJ

 

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

Bolesław zbliżył się do ogromnych, złoconych drzwi, po czym zastukał w nie po trzykroć swoją laską. Ze środka odezwał się głos odźwiernego.

- Kto tu jest?
- Ojciec-Założyciel Westlandu, Prezydent Zjednoczonego Państwa Westlandu i Voxlandu, Pierwszy Repujer i Winewianin, Kongresmen Kongresu FN, ojciec ideowy secesyzmu. Towarzysz Aleksander z Novaków - odpowiedział głośno i wyraźnie Imperator.
- Nie znam go - padła odpowiedź.

Znowu zastukał po trzykroć i usłyszał to samo pytanie.
- Kto tu jest?
- Towarzysz Aleksander z Novaków.
- Nie znam go - powtórzył odźwierny.

Po raz ostatni zastukał po trzykroć.
- Kto tu jest?
- Aleksander, brat nasz w Wierze, biedny i grzeszny człowiek.

Nastąpiła chwila ciszy, a potem drzwi do świątyni otworzyły się, pozwalając wejść do środka żałobnikom. Ci którzy się nie zmieścili, zostali na dworze, nasłuchując i próbując zobaczyć jak najwięcej przez otwarte wciąż drzwi. Tymczasem członkowie Straży Krucjaty przeszli na przód cerkwi, gdzie przed ołtarzem złożyli trumnę i ustawili się przy kolumnach, pełniąc wartę. Czekający w środku Patriarcha Borys pokropił ją, po czym rozpoczął mszę kiryjską, zapalając wielkie palenisko na środku. Dym unosił się przez specjalny otwór w dachu, niosąc ku niebu wszystkie grzechy i przewinienia zmarłego, tak aby mógł, wolny od nich, dostąpić udziału w łasce Boga.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

Po modłach wstępnych nastąpił czas na przeczytanie czytania przez Patriarchę. Wybrany został fragment ze środka Księgi Początku, fragment legendy o Atarze Moehilu.

Cytat

 

I spojrzał za siebie i zobaczył mgłę, i cienie dawnych wspomnień. Widział cichą, senną krainę którą opuścił i ludzi, których nie sposobna już zastać żywych, jak Vadma długa i szeroka. Wśród kołyszących się drzew, wzgórz i dolin ukrytych pomiędzy liśćmi zobaczył te wszystkie myśli i sprawy, które zajmowały go w tamtym życiu. Chociaż nie mógł tego sobie dowieść pamięcią umysłu, czuł, że był kiedyś tam, a może nawet lata całe spędził, przechadzając się wśród potężnych drzew, znajdując ukryte przepaście i ogromne podziemne jaskinie, za dnia najwięcej straszące ciemnością, a w nocy ciszą. A choćby rękę sobie oderwał, nie mógł zawrócić. I spojrzał przed siebie i zobaczył ogień i śmierć. Wysokie, ciemne skały niby z polerowanego obsydianu stanowiły nieprzekraczalną barierę, między nim a przeznaczeniem jego, ścieżką życia przez samego Jahwe obmyśloną na Początku, kiedy jeszcze nie było nic. Widział ludzi, którzy się jeszcze nie urodzili i ludzi, których dopiero urodzą tamci. A zobaczył ludzi których zabije i ludzi, których by urodzili, ale w takim obrocie spraw jeno tutaj istnieć będą. A choćby rękę sobie oderwał, nie mógł poczynić kroku naprzód.

I spojrzał do góry, gdzie idealnie nad nim jaśniała twarz słońca, niby miecz dzieląc obie części nieboskłonu, będąc dokładnie w połowie swej wędrówki od mroku wczoraj do mroku jutra. A na słońcu siedemnaście liter płonących czarnym ogniem, niby wspomnienie Pustki, zanim było wszystko, co z niej a nie nią. Litery w kręgu ułożone, kolejno: J, Y, Z, Ł, C, P, J, H, E, T, Y, N, N, W, P, Ó, D. A słońce, chociaż na środku pod każdym względem, od południa ku północy bieżyło, co stwierdzić mógł po śladzie na niebie, podobnym do tego, który zobaczyli ludzie Mikroświata podczas pierwszego wschodu. Północ była tam, gdzie czarne skały i mroczna przyszłość, podobnie jak senny las na południu, z którego, jak mniemał, przybył tutaj, chociaż poskąpiono mu tego wspomnienia. Na zachodzie i wschodzie niebo bez jednej chmury czy gwiazdy, a pod niebem błękitny, jednostajny, niewzruszony ocean. Przy czym wypada dodać, że stał na skale między znakami na niebie i ziemi. Zauważał to wszystko w kolejności opisanej właśnie, jakby ze snu się budził i wpierw zauważał najbardziej jaskrawe przejawy rzeczywistości.

 

Po wygłoszeniu czytania wszyscy pogrążyli się w chwili zadumy. Parę minut później zaczęły się pieśni i modły końcowe.

[Kamiljan de Harlin 958]

Kamiljan de Harlin przeszedł całą procesję z trumną w absolutnej ciszy i pogrążony głęboko w zadumie. Doszedł w ten sposób do cerkwi na mszę kiryjską, gdzie jego myśli skupiły się na ceremoniale. Kiedy nadszedł czas na pieśni, skierował się w stronę bocznych drzwi i po schodach wszedł na górę cerkwi. Zasiadł przy organach i rozpoczął grać melodię, śpiewając przy tym autorski wiersz:

Na stepach, gdzie wiatry pieśń wolności niosą,
żył człowiek, co myślą budował swój los.
Jego słowo kształtowało granice,
bo tak właśnie pragnął Jahwe.

W Westlandzie, gdzie wzgórza milczące dziś stoją,
on marzeniom swym dał siłę i ostoję.
Z jego dłoni wyrastały prawa złociste,
co przetrwały, choć burze były im bliskie.

Gdy stanął na moście, spojrzał w nurt głęboki,
czy Westland go wzywa, czy świt nowej drogi?
Myśl ulotna jak ptak w chmurze się rozpłynęła,
nim rzeka w swej ciszy oddech mu odebrała.

Dziś pamięć o tobie, Aleksandrze drogi,
nie przeminie jak cień, nie zblednie jak ślady.
Wciąż w sercach, w historii, w Westlandzie zostaniesz,
choć rzeka cię skryła – w nas wiecznie trwasz.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

Wszyscy słuchali w ciszy i skupieniu pieśni Kamiljana. Kiedy się zakończyła, Patriarcha skłonił lekko głowę w jego stronę, po czym zakończył ceremonię pobłogosławieniem tak zebranych, jak i zmarłego. Członkowie Straży porzucili swoje miejsce przy czterech kolumnach, aby raz jeszcze podźwignąć trumnę, która

została ponownie przeniesiona, tym razem do Białego Domu, gdzie niegdyś ten sam Aleksander urzędował jako prezydent Secesyjnej Republiki Westland. Zaczęli wchodzić na schody prowadzące do drzwi, ale zatrzymali się w połowie i oparli trumnę na stopniach, zwracając ją w stronę północy, tak, że wszyscy uczestnicy procesji, którzy zatrzymali się pod schodami mogli ją dobrze zobaczyć. Imperator Kiriów oraz Prezydent FN wspięli się na sam szczyt i zatrzymali się dopiero przed drzwiami.

Narracja kontynuowana tutaj.

 

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

KAMILJAN DE HARLIN LA SPARASAN
2017 - 2025

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

Po 16:00 na lotnisku na obrzeżach Achkova wylądował samolot prezydencki Federacji Nordackiej, wioząc z Pałacu przesyłkę specjalną - trumnę z ciałem byłego już Prezydenta Federacji, Kamiljana de Harlina. Gdy wylądował, wyłonił się z niego obecny Prezydent, Bolesław Kirianóo von Hohenburg, a także zabrany w Marsylii po drodze między Achkovem i Los Alexos Patriarcha Borys (to ma sens tylko na modelu płaskiej ziemi). Obaj ubrani byli w te same, czarno-brązowe tradycyjne pokutne stroje kiryjskie.

Honorowa gwardia dobrana z najlepszych z najlepszych członków Straży Krucjaty podjęła trumnę i rozpoczęła procesję ulicami miasta, kierując się na szczyt wzgórza w Centrum Palace, do kompleksu znanego jako Biała Cytadela. W trakcie do żałobników przewodzonych przez Patriarchę i Prezydenta dołączali zwykli mieszkańcy i zwolennicy z całej II Federacji, formując kolumnę, która posuwała się naprzód w rytm dobrze znanego już - puszczanego na tych samych ulicach w lutym tego roku - Marszu Umarłych Kiriów.

 

MARSZ UMARŁYCH KIRIÓW - POSŁUCHAJ

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

Po dotarciu pod Cerkiew Kiryjską Bolesław wysunął się na prowadzenie i podszedł do wciąż zamkniętych drzwi świątyni. Dano mu laskę, aby zgodnie z tradycją mógł po trzykroć zastukać nią w wrota i wymienić formułki z odźwiernym.

- Kto tu jest?
- Jego Cesarska Wysokość Cesarz Insulii, Learvén i Nordaty Północnej, Król Ardemii, Voxlandu i Winkulii Brodryjskiej, Arcyksiążę Hergamu i Alorku, Książę Bantu, Wielki Protektor Lotryganii, Hrabia-Rodzic Doctriny; ojciec ideowy nowoczesnego pannordatyzmu, orędownik pankiryzmu, współautor koncepcji ultranordatyzmu, obiekt kultu harlinistów, strażnik równowagi insulizmu, przewrotowiec lipcowy, lojalista sierpniowy, pogromca herezji, orędownik świętych krucjat, bohater Westlandu i Voxlandu, pocieszenie strapionych, obrońca niewinnych przed demoralizacją, słońce praworządności, istota świętości. Towarzysz Harlin Kamiljan z Sparasanów - odpowiedział głośno Imperator.
- Nie znam go - padło ze środka.

Odczekał chwilę, po czym znowu zastukał po trzykroć, słysząc to same co wcześniej pytanie.
- Kto tu jest?
- Towarzysz Harlin Kamiljan z Sparasanów.
- Nie znam go - powtórzył odźwierny.

Po raz trzeci zastukał po trzykroć.
- Kto tu jest?
- Kamiljan, brat nasz w Wierze, biedny i grzeszny człowiek.

Po chwili ciszy drzwi otworzyły się, a trumna i wierni za nią mogli wejść do środka, przynajmniej ci, którzy się zmieścili - reszta musiała zadowolić się dźwiękiem i ukradkowymi spojrzeniami przez drzwi czy okna. Gwardia honorowa przeszła na przód, gdzie przed ołtarzem złożyli trumnę i ustawili się by pełnić przy niej wartę. Patriarcha Borys pokropił ją, po czym podszedł do ołtarza i rozpalił palenisko pośrodku, rozpoczynając kiryjską celebrę. Dym, zgodnie z tradycyjnym symbolizmem kiryjskim unosi się przez otwór w dachu, aby zanieść ku niebu wszystkie grzechy i przewinienia zmarłego, tak aby mógł, wolny od nich, dostąpić udziału w łasce Jahwe Jednotwórcy, któremu tak służył.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

Msza kiryjska trwała, a wierni mieli okazję odbyć tę ostatnią podróż z zmarłych wśród śpiewów i kiriańskojęzycznej liturgii.

Czytanie z Wieloksięgu, z Księgi Początku, z Rozdziału Czwartego.

A On kontynuował: „Twój czas się zbliża. Właściwie, już nadszedł. Zachowaj wiarę, zachowaj odwagę, odnajdź pogodę ducha, zbierz z całego świata wszelkie święte idee i uczucia, bo tam, dokąd Cię posyłam ich nie znajdziesz. Dotknij tego ognia, który jako zasłona między nami płonie, a rozpocznie się Misja i nie będzie więcej Atara”. Ale Atar zasmucił się i powiedział: „Czyżbym za mało wycierpiał, że posyłasz mnie na pewną śmierć?”. Ale On: „Tak, ale i nie w tym rzecz. Tyś się urodził między żmijami, ich jad piłeś zamiast mleka matki. A to była na nie odtrutka, teraz jesteś ponad nimi. Jesteś kimś więcej, jesteś czymś więcej. Kogoż mam więc posłać do krainy dżinów i demonów, jeśli nie tego, który od dziecka obchodził się ze żmijami i skorpionami?”. A znowu Atar: „Mocarz przemówił”.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

Po zakończeniu mszy kiryjskiej wszyscy dostojnicy spuścili głowy, podczas gdy Patriarcha Borys wziął pochodnię i przewodząc gwardii honorowej wraz z podniesioną trumną wyszedł na zewnątrz, by położyć ją na schodach Cerkwi na widok publiczny.

Ogromne tłumy żałobników zgromadziły się wokół niej, obrzucając ją kwiatami i pieniędzmi. Borys pochylił się i wyrzeźbił laską w drewnie symbol Gwiazdy Ädrosa, choć nie zanim nie upewnił się, że łańcuchy uniemożliwiające jej otwarcie z zewnątrz czy wewnątrz są na swoim miejscu. Pod patronatem Straży Krucjaty ustawiła się długa na kilometry kolejka oczekujących na możliwość dotknięcia i trumny i rzucenia na nią karteczki z intencją do zmarłego, już teraz uważanego za świętego. Gdzieś w tle widniały transparenty "HARLIN NA ŚWIĘTEGO - TERAZ".

Już za chwilę Straż ustawi pulpit koło trumny, a grupa starannie wyselekcjonowanych polityków, możnowładców i działaczy będzie miała okazję powiedzieć parę słów o ś.p. Harlinie.

// @Obywatel Federacji@Obywatel Federacji - bez prawa wyborczego czas na walnięcie mów pogrzebowych, zostawiam na parę godzin

[Damiano Robingren 155]

😭

[Ewe Novak 65]

Harlin wielką postacią był. Bez niego nie byłoby FN. To on włączy ł Westland i Voxland do FNu, co umożliwiło temu kraju dalszy rozwój. Po upadku FN angażował się w 100% w państwo voxlandzko-westlandzkie, a później Insulię. Bardzo pomógł w budowie tego kraju, a nawet był ostatnim jego obrońcą. Upadek Insulii nie zniechęcił go do aktywnego działania w II FN.  Zwolennik reform i patriota państwa nordackiego. Straciliśmy wielkiego człowieka.

[Henryk Ziemiański de Harlin la Sparasan 365]

Na pogrzebie nie mogło zabraknąć syna zmarłego - arcybiskupa Henryka Ziemiańskiego. Podszedł do trumny i przyklęknął, odmawiając krótką modlitwę. Następnie stanął przed pulpitem i zaczął swoje przemówienie:

- Drodzy Siostry i Bracia, droga rodzino, śmierć mego Ojca, Kamiljana de Harlina, jest bolesną stratą dla całej II Federacji Nordackiej. Był wybitnym mężem stanu i bez niego nie byłoby tego, co jest teraz. Nordata bez niego byłaby zupełnie inna. Starał się troszczyć o każdego jej mieszkańca. Pustki po jego odejściu nikt już nie zapełni. Posłużę się teraz cytatem z Ewangelii Janowej, gdzie Jezus mówi, że "W domu Ojca jest mieszkań wiele". Mój Ojciec na pewno raduje się w niebie, wraz z moim zmarłym bratem, śp. Aleksandrem Novakiem. Na zakończenie chciałbym podziękować licznie tutaj zgromadzonym za przybycie, a także ogłosić, że w dniu jutrzejszym w katedrze pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Achkovie odprawię mszę świętą requiem za duszę zmarłego śp. Kamiljana de Harlina. Spoczywaj w pokoju Tato. Będzie mi Ciebie bardzo brakować. 

[August de la Sparasan 428]

Wielki człowiek, wielki pannordatysta, wielki kirysta. Słowa nie opiszą tej straty. Niech spoczywa w pokoju.

[Burek 239]

Harlin nie żyje. Ale Harlin bardzo jest bardzo, bardzo zasłużony. Walczył o Nordatę, walczył o diskordzika, walczył o WSG. Ale nie ma Harlina – odeszedł. Jak ja mówię – powołał, zmienił miejsce zamieszkania. Jest w symulacji teraz. I stamtąd patrzy, jak jego cureczka napastuje nordatczyków.

Spił słodko aniołku [*]. Camerata Kamiljan Harlin - presente!

 

[Waksman 1 627]

Kamiljan to prawdziwy, z krwi i kości, Ojciec Federacji. Ileż było projektów, do których wspólnie przysiadaliśmy i przy których pracowaliśmy. Zawsze wykazywałeś zaangażowanie i wybitnie profesjonalne podejście. Twoja strata jest największą stratą, jaką mogła ponieść II Federacja Nordacka. Ze łzami w oczach wspominam momenty obgadywania różnych inicjatyw, ich realizowania, pomagania sobie nawzajem w ramach Nordackiego Konsorcjum Informatycznego… Będzie mi Cię strasznie brakować Kamiljan. Byłeś najlepszym współdruhem jakiego mogłem sobie wymarzyć. Śpij słodko aniołku [*]

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

Harlina poznałem w 2022. Przez jakiś czas trzymaliśmy dystans, był Cesarzem Insulii, a ja dyktatorem Kirianii, nasze stosunki miały charakter przede wszystkim dyplomatyczny. Zmieniło się to wraz z upadkiem Insulii, w trakcie którego związałem się o wiele bliżej z insulijskim kręgiem kulturowym, a przynajmniej jego Lepszą Stroną (Muru). Okazał się człowiekiem z pasją i charyzmą, jednym z niewielu w dzisiejszym zbiurokratyzowanym mikroświecie, który umiał wyłożyć swoją ideę, przekonać do niej ludzi a następnie pójść i wywrócić jakiś stołek. Był niespokojnym duchem - gdy przez dłuższy czas rzeczywistość wokół niego pozostawała statyczna, przychodził i z grubej rury dawał pomysł na zmianę. Nie zawsze był on przyjmowany i realizowany, ale to w porządku, bo pobudzał nas do myślenia. Wciąż pchał nas, byśmy wychodzili z swojej strefy komfortu, byśmy sprawdzili, czy czegoś nie można robić szybciej, efektywniej, prościej.

Gdy już uwierzył w jakąś ideę, zaprzedawał jej całą swoją duszę - pannordatyzm, insulizm, pankiryzm, ultranordatyzm. Te wszystkie ruchy, które ukształtowały historię Nordaty Środkowej nie mogłyby istnieć bez niego. Pozostawał głęboko zatroskany kwestią przyszłości Nordaty i Mikroświata i żywo interesował się możliwościami przedłużenia naszego istnienia, czy to przez cyrografy z discordnacjami, czy symulatyzowanie państwa. Szczególnie zapalił się jeśli chodzi o pannordatyzm, przewyższając wszystkich innych pod względem poświęcenia dla zrealizowania ideału Zjednoczonej Nordaty. Uwierzył w niego tak mocno, że nawet śmierć go nie powstrzymała przed realizacją swoich zamysłów. Najpierw spróbował wykorzystać Insulię jako katalizator zbawczej zmiany, a później, gdy energia pannordatyzmu rozsadziła to ciało, skleił II Federację Nordacką. Tam dopiero zaczęliśmy na poważnie współpracować w ramach Koalicji Konserwatywnej. Okazało się, że oprócz łatwości nawiązywania kontaktów z ludźmi i niesamowitej kreatywności wykazał się codzienną sumiennością godną najwyższych urzędów mężów stanu, które zresztą potem objął. Przez jakieś dwa lata pomimo różnych wzlotów i upadków rządziliśmy krajem i Rządem, w różnych proporcjach w różnych okresach. Nigdy nie było jednak tak, że po którejś nieudanej inicjatywie, po jakiejś aferze się poddał. Zawsze wstawał, żeby znowu stawić czoła krytyce. Nie zawsze miał rację, ale zawsze miał czyste sumienie.

Dawniej zatwardziały anty-v-teista i przywódca własnego kultu jednostki, pod koniec życia przeszedł na kiryzm i stał się bodaj najzawziętszym bojownikiem Jahwe i Patriarchy. Jego pytania, podpowiedzi i prowokacje praktycznie samodzielnie sprawiły, że Przenajświętszy Kościół Kiryjski, a także tożsamość kiryjska jako całość przestały być dla mnie dodatkiem, a główną istotą mojego zainteresowania. Obaj wiedzieliśmy, że Nordata zasługuje na mitologię i duchowość z prawdziwego zdarzenia, ale gdyby nie on, nigdy nie zacząłbym próbować. Wielokrotnie nawoływał też do krucjaty na poszczególne państwa niewiernych - choć jeszcze żadnej takiej akcji nie było (poza Brodrią), jego zdrowy rewolucjonizm zapewne zaowocuje w przyszłości. 

Mogę się tu produkować cały dzień, a i tak nie napiszę nic istotniejszego niż to, co piszę teraz: Nordata nigdy nie podniesie się z tej straty, nikt nigdy nie zastąpi Harlina w tym, co czyniło Harlina Harlinem. Z chwilą uznania go za zmarłego Kirym i II Federacja na zawsze utraciły swojego najdzielniejszego syna, pozostawiając po nim zionącą dziurę. Nie jestem w stanie choćby nakreślić istotności zdolności i talentów Kamiljana w budowie niezliczonych projektów, które powstały z jego inspiracji i/lub pod jego patronatem, ani choćby dać nikłe pojęcie o tym, jak nam wszystkim będzie go brakować.

Do zobaczenia po drugiej stronie, bracie. Niech Cię Jahwe Jednotwórca błogosławi i strzeże.

(*)

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 1 018]

Po pełnieniu przez gwardię honorową straży przy obsypywanej lamentami trumnie Harlina przez ponad dobę, Patriarcha nakazał opuszczenie Cerkwi przez wszystkich, którzy jeszcze mogli się tam znajdować, po czym mając ze sobą członków Straży Krucjaty wraz z symbolem ziemskiego życia Kamiljana zstąpił w niezmierzone czeluści Krypty Imperialnej, za jedyne światło mając własną pochodnię odpaloną od paleniska świątynnego.

Gdy trumna została ustawiona na swoim miejscu, tuż obok pochowanego parę miesięcy wcześniej Aleksandra Novaka, Borys wyprosił i straż. Został wtedy w ciemności sam z Bogiem, rozmawiając z Nim o sobie tylko znanych sprawach. Pożegnał ostatecznie Harlina, sprawdził czy łańcuchy trumny trzymają mocno, po czym wyszedł, zamknął kratę w podłodze Cerkwi i wyszedł na zewnątrz, żeby ogłosić zgromadzonym, iż uroczystości pogrzebowe brata w Jahwe Kamiljana de Harlina oficjalnie się zakończyły.

Brat Harlin od teraz spoczywa w Krypcie Imperialnej.