Leszek Ebe

Jest to przedostatni etap historyczny Historii Ampraczy przedinternetowej. Wczujcie się w klimaty Kalkilizmu! Rozdział I-Początek Kalkinizmu w Ampraczy Okres 1904-1920. Gdy Kalkil Kramasz już przejął władzę w Muratyce, to pozostawało pytanie-co z Ampraczą? Ostatecznie mianował jednego z swoich generałów na to stanowisko, Mjedibova Borova. Każda osoba co zarządzała miastem, nazywano od tej pory ,,Drugim Towarzyszem". W tym okresie powstało też wiele szkół szachowych i jedna z nich była w Ampraczy. Szachiści z Związku Socjalistycznych Republik Muratyckich totalnie zdominowali wszystkie turnieje w Pollinie. Następnie w 1905 roku z Dreamlandu do Muratyki, trafił nowy wynalazek-Karabin Maszynowy. Oczywiście oddział z Ampraczy również dostał parę egzemplarzy. Postanowili jednak go w 1907 unowocześnić, dorabiając mu-koła! Tym samym karabiny maszynowe, mogły być holowane przez konie! A nazwa pierwszego Muratyckiego Karabinu Maszynowego, nazywała się Gargunov wz.1907 . Od również 1907 roku, zaczęto nową epokę w muzyce-pieśni robotnicze! Do dziś jedna z nich dotrwała do teraz, a właściwie jej tekst, bo niestety nagranie gdzieś zaginęło... A tak on brzmiał: ,,To my towarzysze!" Gdzieś w oddali, czekał na nas młot Czekał na nas sierp, czekał na nas Kalkil Bo on wybawcą jest narodu Muratyckiego! Wybawcą narodu Muratyckiego! I nie będzie burżuj pluł nam w twarz! Ubijemy ich na kowadle rach, ciach ciach! Bo to my towarzysze! To my towarzysze! To my towarzysze! Robotnicy Towarzysze! Jak czujesz się komunistąąąą To zaśpiewaj tą piosenkę mąą A jak zdradziłeś swój naróóóód To Kalkinizm osądzi szybko to Tu każdy dzieli się chlebem Bo równość musi być Jak kobieta też chce pracować To dajcie jej też młot! I buduj ten nasz naród Ku chwalę Kalkilizmowi! Bo to my towarzysze! To my towarzysze! To my towarzysze! Robotnicy Towarzysze! Niech Kalkil Kramasz prowadzi naaaasz Niech Kalkil Kramasz prowadzi naaaasz Niech Kalkil.... prowadzi naaaaasz Natomiast walutą w tym okresie były tzw.Sowiety Muratyckie. A i co do rozwoju samochodów, to nieco on zwolnił, natomiast inny typ pojazdu się zaczął rozwijać bardzo prężnie-ciężarówki. Więc tak podróż do pracy nie odbywała się już rowerem(choć ci co mieli blisko pracę, mogli rowerem jechać), ale przyjeżdżały ciężarówki po nawet 10 robotników w tamtym czasie! A najbardziej widoczne to było właśnie w Ampraczy! Początkowo nie było ich za wiele, ale z czasem musiały powstać przepisy drogowe, by dbać o bezpieczeństwo wszystkich towarzyszy. A jaki był najważniejsze budynki, oprócz fabryk przemysłowych i kopalni? Oczywiście piekarnie! Dlatego piekarze, współpracowali z chłopami, oczywiście na zasadach równości. Mjedibov Borov był natomiast znany z tego, że sam był spawaczem i starał się jak najbardziej być równym, spośród innych towarzyszy, pracując w poniedziałki i wtorki jako spawacz! Tak dokładnie! Nie jako Dyrektor Fabryki, nie jako Kierownik, nie jako nawet Brygadzista, ale jako bezpośredni spawacz! Oczywiście tym samym robotnicy chwalili Borova, za zaangażowanie się w pracę. Raz nawet sam Kalkil Kramasz w 1915 roku przyłapał Mjedibova Borova przy tym że spawa i wszyscy od brygadzistów po kierowników, aż do dyrektorów byli zaniepokojeni. Ale zgadnijcie co się wtedy stało. Kalkil Kramasz powiedział ,,Dobra Robota Drugi Towarzyszu. Ucz młode pokolenie że ciężką pracą, można zbudować nasz naród, bo każdy z nas jest równy". Po czym następnie sam Kalkil Kramasz wziął spawarkę i uczył się od Mjedibova Borova, jak spawać! Trwało to praktycznie do końca szychty. W 1918 roku, został wynaleziony nowy pojazd przez Michaiła Vappala-samolot! Pierwszy lot odbył się w czwartek i samolot był w powietrzu przez całą godzinę! Świadkami lotu był oczywiście Kalkil Kramasz oraz wszyscy drudzy towarzysze(W tym Mjedibov Borov). Postanowili że zaczną ich głównie używać do celów zwiadowczych(Wojsko Muratyckie) i propagandowych(Milicja Muratycka). Jednak w 1920 roku zmarł sam Mjedibov Borov. Oczywiście po jego śmierci, zaczęto budować na jego cześć, pomnik w Ampraczy. Koniec rozdziału I.

Ty skończ pierdolić, bo wiemy co zrobiłeś z Westlandem xd Wprowadziłeś dyktaturę, mimo zapewnień, że możemy zrobić z Augustem jakieś małe zmiany.

Tak jak obiecałem, reaktywuję działalność Restauracji! Oczywiście zamierzam, nieco zmienić rodzaj dań, na nieco poważniejsze, ale też smaczne! Póki co jest w przygotowaniach, ale myślę że od tej soboty, będzie już otwarta!

Oprócz wyżej widocznych kart postaci, będą jeszcze 2 rodzaje kart-Karty zaklęć i karty ekwipunku. Karta Zaklęcia-może zostać użyta, tak jak postać do walki. Jednak jej efekt jest jednorazowy. Karta Ekwipunku-jest w nim element zbroi oraz czarodziejskie laski, które są umieszczane bezpośrednio w gracza(oczywiście można mieć maksymalnie 1 element zbroi[1 hełm, 1 zbroję itd.] i jedną czarodziejską laskę). Co do zasad, to gra dzieli się na 2 poziomy trudności-Normalny(Gracze mają po 100 życia) i Hardcore(Gracze mają po 250 życia). Co do poziomów, to jest jedyna różnica. Natomiast sama gra, polega na tym, że 2 graczy, walczy przeciwko sobie, na początku wybierając frakcję(dostaje 3 karty wybranej frakcji), po jej wyborze, dostaje 2 losowe karty-1 karty postaci(dowolnej frakcji) oraz 1 karty ekwipunku(dowolny ekwipunek dla gracza). Po rozdaniu kart obu graczom, co 3 tury dostają kartę frakcyjną(zaklęcie frakcyjne lub postać frakcyjną), a co 5 tur, kartę losowej postaci lub losowego ekwipunku. Natomiast co 15 tur, dostaję kartę legendarnej postaci. Co do zbroi z ekwipunku, jest on traktowany jako pancerz. Jest on odporny na zaklęcia, postacie i sługusy postaci. Wyjątkiem jest sama broń główna gracza, czyli czarodziejska laska, która jako jedyna może zadać bezpośrednio obrażenia graczowi, nawet jeśli ma na sobie jakąkolwiek część z ekwipunku. Co do ataku bronią główną, może się ona odbywać co 5 tur. Służy on tylko i wyłącznie do bezpośredniego atakowania gracza, a nie jego kart postaci. Karty postaci, mogą zaatakować samego gracza dopiero wtedy, kiedy na arenie nie ma postaci, lub jest tylko jedna. Powyżej jednej karty postaci u obrońcy, atakujące karty postaci nie mogą zaatakować gracza. Co do jeszcze ataku karty postaci, to wybiera w którą kartę postaci chcę zaatakować(lub gracza, jeżeli spełnia warunki wymienione wyżej). Co do zaklęć, mogą być różne. Od leczenia(1 wybranej postaci, wszystkich postaci lub gracza), do ofensywy(wybiera którą postać zaatakować). Ponadto zaklęcia ofensywne, nie mogą bezpośrednio atakować gracza, a jedynie karty postaci. No i na sam koniec, wygrywa gracz, który zabił drugiego gracza. Dobra a teraz czas przedstawić karty zaklęć(jest ich 8). Natomiast wszystkie Karty Ekwipunku poznacie w piątek ?

Witam szanowną panią. W takim razie może utworzyła by pani jakiś teatr w Muratyce? Myślę że było by to dobre na początek rozwoju swojej kariery w tym kierunku.

@Grzegorz Szarakwierzę w ciebie ?

Na sam koniec zostawiam postacie Legendarne. Wprawdzie to będzie na tyle postaci, ale to nie będą wszystkie karty, bo będa jeszcze inne karty ?

Dobra czas na nowe karty-pierw postacie magów wody i mroku:

Także chciałbym wam zaprezentować nową grę karcianą, pod tytułem ,,Czarodzieje z Pollinu". Aktualnie jest w trakcie tworzenia, ale dałem już zrobić 12 postaci. Oczywiście to nie będą wszystkie postacie, ale możecie zobaczyć jak to wygląda. Co do zasad odbędą się wkrótce. A oto karty: Ze względu, że niewiem jaki jest tu limit grafik, to następne 4 wyśle w osobnym poście.

Wraca Burmistrz Leszek Mianowicie z historią nie spałem i dodałem nowy dział-Oświecenie i XIX wiek. Także została jedynie historia XX wieku. Oczywiście będą jakieś też opisy budynków i inne ważne rzeczy. Ponadto jeszcze dziś zostanie wznowiona działalność Restauracji ,,Ardemska Góra"! Kolejną sprawą, to będzie zajęcie się grą karcianą ,,Czarodzieje z Pollinu". Oczywiście to potrwa, ale będą tego efekty!

A taką, że inni obywatele nie musieli by argumentować swojej decyzji i by byli anonimowi, a nowi obywatele musieli by już nie anonimowo zagłosować i podać powody wybrania tego, a nie innego prezydenta.

Rozdział VI-Burmistrz Ulfur Uless Okres 1894-1904. Ostatnim Burmistrzem Ampraczy został Ulfur Uless. Z porównaniu z poprzednikiem, Ulfur współpracował z Andrejem Lizbakiem. Był on wolnościowcem. Czyli wspierał wiele nowych inicjatyw, ale szanował też te stare inicjatywy. W 1895 roku do Ampraczy przybyła grupa mechaników, która mówiła, że w Zwierzogrodzie 3 lata temu, powstał pierwszy samochód. Dlatego chcieli stworzyć tutaj fabrykę samochodów. Ulfur nie wiedząc, co to oznacza, to jednak dał wolną im rękę, z zastrzeżeniem, że on też będzie miał wgląd do tych pojazdów. Oczywiście po wyprodukowani nowego samochodu, ten trafił do samego Burmistrza. Gdy wsiadł do niego i się nim przejechał to uznał to za cudo! Do popularności wróciła też piłka kopana, która w sumie od lat 90' XIX wieku, nazywała się piłką nożną. Dotarła tu też kolejna nowa dyscyplina-boks. Oczywiście pierw była na gołe ręce, co spowodowało, że był to bardzo krwawy sport. I bardziej był on popularny wśród biednych ludzi. Natomiast bogaci, też nie mieli co narzekać. W roku 1897 przybył szermierz z Sarmacji i spopularyzował ten sport w całej I Republice Muratyki, w tym także w Ampraczy. Dlatego bogaci woleli od boksu, trenować szermierkę. Wpradzie nie była już to walka na życie i śmierć, jak to było popularne szablami i rapierami w XIX wieku, ale już stał się on czysto sportową rywalizacją o bycie najlepszym. W roku 1898 powstało spawalnictwo. W tym samym roku, do Ampraczy trafiły pierwsze rowery. Dzięki temu, ludność mogła już się poruszać nie tylko pieszo(z wyjątkiem bogaczy, którzy mieli samochód), ale też dzięki rowerom. Rok później na terenie Ampraczy powstała pierwsza Turbina Wiatrowa, która miała w przyszłości przyczynić się do rozwoju wiatrakom i ekologicznym zdobywaniu energii elektrycznej. W 1900 roku, dotarło do Ampraczy też pierwsze pudełko kartonowe. Spowodowało to początek, magazynowania różnych przedmiotów! W tym samym roku doszło jeszcze do powstania kinematografii! Pierwszy raz, co nagrał Kinematograf, to mechaników, wychodzących z pracy z fabryki samochodów. W 1901 roku powstał Akumulator niklowo-kadmowy, czyli baterię które służyły do zasilania wielu rzeczy. Ostatnim wynalazkiem, który przybył do Ampraczy to Szkło klejone, które z porównaniem ze zwykłym szkłem, było o wiele bardziej wytrzymałe i ochraniały przed strzałem z rewolweru. Ponadto ostatni sport, jaki zawitał jeszcze pod koniec rządów Ulfura Ulessa, to była koszykówka! Tym samym piłka nożna, nie była jedynym sportem, gdzie byli gracze dzielili się na zespoły i używali piłki. Oczywiście zasadniczą różnicą od piłki nożnej, było to, że zamiast bramek, były kosze, a piłka była większa i znacznie twardsza oraz nie kopano ją, a rzucano. Burmistrz Ulfur Uless został zastrzelony przez jednego z komunistów i tym samym tak zakończyły się jego rządy. Mało tego I Republika Muratyki upada i powstaje Związek Socjalistycznych Republik Muratyckich. Koniec rozdziału VI.

Ja bym nie dawał pod tym względem ograniczeń. Jedynie co faktycznie bym wprowadził, to spowodowanie że nowy obywatel, który jest w tym państwie nie dłużej niż 2 tygodnie, to musiał zargumentować swoją decyzję. Myślę że takie rozwiązanie było by też dobre.

Dzień Dobry. Chciałbym bardzo prosić Panie p.o. Prezydenta Republiki Muratyki @Waksman, o posadę burmistrza Ampraczy.

Rozdział V-Burmistrz Morten Hakk Okres 1870-1894. Zanim opiszemy co działo się w Ampraczy, to na krótki o Muratyce Południowej do 1890. Mianowicie w latach 70' XIX wieku doszło do wprowadzenia nowych poglądów przez Kalkila Kramasza. Ostatecznie zrobiono referendum w sprawie tego, czy Muratyka Południowa ma być państwem socjalistycznym. Referendum odbyło się w roku 1877 i zostało ciepło przyjęte przez mieszkańców Muratyki Południowej. Oczywiście w latach 80' XIX wieku, standaryzowały się już poglądy socjalistyczne w całej Muratyce Południowej. A teraz wracamy do Ampraczy. Burmistrz Morten Hakk interesował się rozwojem transportu. Także tutaj dał największy nacisk na rozwój. Doprowadziło to do powstania pierwszego pociągu parowego w Ampraczy w roku 1872. Następnie w roku 1875 przybył pewien sportowiec... Nie miał nic wspólnego z szachami oraz piłką kopaną. Był to skoczek narciarski! Chciał on w Muratyce Południowej spopularyzować ten sport i pierwszą ważną osobą, do której się udał, to był właśnie Morten Hakk. Ten mu powiedział, że nie widzi problemów i zawsze to nowa dyscyplina sportowa. Dlatego polecił mu, by udał się do samego Kalkila Kramasza o pozwolenie na szkolenie pierwszych skoczków narciaskich Muratyki Południowej. Rozwój kolejnictwa w okresie Mortena Hakka, przybrał bardzo na popularności. Zarówno wagony towarowe, jak i wagony pasażerskie, były wożone w różne miejsca Muratyki Południowej. W roku 1884, do Ampraczy przybył handlarz z wykrywaczem metalu. Ten wynalazek to w przyszłości zrewolucjonizuję rolę saperów. Ale na ten moment była to po prostu tylko nowinka. Natomiast w roku 1888 dotarł pierwszy telefon! Oczywiście Pewien człowiek z Ardemii, który uciekł od panującej tam wojny domowej, osiedlił się w Ampraczy z swoim wynalazkiem. Początkowo chował go w tajemnicy, ale potem odważył się go zaprezentować Morten Hakkowi. Ten gdy uwidział cudeńko i zobaczył jak ono działa krzyknął ,,To kolejny krok ewolucyjny w stronę transportów i rozmowy z innymi na odległość! Natychmiast wysłać ten wspaniały projekt Kalkilowi Kramszowi oraz stworzyć więcej takich telefonów!". Kolejny wynalazek, był tym razem związany z wojskiem. Mianowicie w 1890 roku, dotarła pierwszy karabin powtarzalny na proch bezdymny! Było to z pewnością wielkie odkrycie. Jednak w tym samym roku, doszło jeszcze do o wiele ważniejszej rzeczy! W dniach 2-12 Kwietnia 1890 odbyła się Konferencja Ampracka, która miała zjednoczyć 3 narody muratyckie w jedno państwo! - tow. Kalkil Kramasz (przywódca Muratyki Połduniowej), JKW Jan II Mądry (władca Królestwa Hulenwadu), a także Johan Lindör oraz Nivarr Lembek (konsulowie Konsulatu Dwuwyspu) rozmawiali o tym, że z każdym z państw było wysłanie referendum, na którym Muratykanie, sami by ustalili, czy chcieliby się zjednoczyć. W tym posiedzeniu brał udział też Morten Hakk, jako doradca Towarzysza Kalkila Kramasza. Były to długie rozmowy o gospodarce, militarności oraz wielu innych ważnych aspektach tych państw. Po zakończeniu Konferencj Amprackiej, doszło do każdego z państw referendum. Ostatecznie 3 głowy państwa, podpisały między sobą Pakt Zjedzoczenia I Republiki Muratyki. W latach 1890-1892 roku, miała swoje miejsce w państwie rada tymczasowa. Mimo że Ampraczy było w wyborach prezydenckich za Kalkilem Kramaszem, to wybory wygrał Andrjej Lizbak. Burmistrz od początku nie dogadywał się z Andrejem Lizbakiem i mówił że socjalizm, to jedyna droga dla Muratki! Dlatego też sam zdymisjował z stanowiska w roku 1894.

http://forum.winkulia.eu/showthread.php?tid=3586&pid=19481#pid19481 Dałem pod głosowanie pewne nowe projekty zasad wyścigowych. Jeżeli 2 pierwsze będą pozytywnie odebrane, to wejdziemy w nową, jeszcze bardziej rozwiniętą erę wyścigów samochodowych GT!

W takim razie życzę udanej podróży i no bezpieczniej drogi, bo góry w Edelweiss są wysokie...

Jak coś, będziemy razem z Kontenerem jutro w Porcie Fiume czekać, także na spokojnie tam.

Oto moja ostateczna decyzja-wymieńcie tylko pompę paliwową. Resztę zrobimy w Edelweiss. Oczywiście droga powrotna, będzie przebiegać przez tą samą trasę, czyli do portu Fiume. Proszę go dostarczyć w niedzielę, ponieważ przez czas piątek-sobota, nie będziemy mieć możliwości odbioru naszego pojazdu.

@Albert Fryderyk de Espadaodpowiadając na pytanie: Ogólnie Maulwurf typ 1933 odbył 3 testy-prędkościowy, niżej daje cytat z pierwszego testu: ,,Rozpoczął się dzisiaj pierwszy test-test prędkościowy. Tak jak wszyscy inżynierowie podejrzewali, pojazd będzie po prostu wolny. Ale najważniejsze by jeździł. Więc w trakcie przejechania 2 kilometrów przez Maulwurfa Typ 1933, nic się nie stało. Jedynie trzeba było na wszelki wypadek, dokręcić jeszcze bardziej niektóre śrubki. Kolejny będzie test przebijania. W międzyczasie powstał Maulwurf typ 1933 Sanitarno-Transportowy. Oczywiście zgodnie z planem, 2 kolejne Maulwurfy poczekają, zanim zaczniemy je produkować. Póki co zajmiemy się ,,ślepymi" Maulwurfami i ich dalszym testowaniem." cytat z drugiego testu, testu przebijalności: Odbył się już drugi test. Tym razem zrobiliśmy dość duży prowizoryczny mur z błota i kamieni. Czas na test przebijalności. Więc oczywiście wolno jeżdżący Maulwurf z rozpędzającymi się świdrami, zaczął jechać w stronę tego prowizorycznego muru i zaczął się przekopywać. Oprócz hałasu kopania, to nic się nie stało niebezpiecznego i bez problemu został wywiercony mur. Maulwurf typ 1933 Sanitarno-Transportowy, też dołączył do testów i również go zdał. Został w takim razie ostatni test-Test podkopowy, czyli zrobią mały podkop, ruszą trochę do przodu, a następnie się odkopią w trochę dalszym miejscu. Jeżeli oba te pojazdy wyjdą bez żadnych niebezpiecznych zniszczeń czy awarii, to wtedy można ich wcielić do czynnej służby wojskowej. i na koniec cytat z trzeciego testu-drążenia podziemnego krótkiego tunelu: Odbył się ostatni, najtrudniejszy test. Oba ,,ślepe" Maulwurfy czekały na ten moment... Padł pierwszy rozkaz-odpalić maszyny! Następnie padł drugi rozkaz-Uruchomić Świdry! Następnie ruszyły pierw do przodu powoli. Wykopano specjalny dół, żeby łatwiej wbijać się w ziemię tym maszynom. Zaczynają podziemne podkopy... Początkowo nic się nie działo. Brnęli powoli do przodu. Jednak Maulwurf typ 1933 Sanitarno-Transportowy doznał awarii świdrów! Tym samym niestety, ale utknął pod ziemią! Pozostało im tylko czekać na pomoc od innych. Jednak pierwszy wyprodukowany Maulwurf ruszał dalej i nie miał awarii. I... Wywierca powoli się do góry! Coś zaczyna się wynurzać... TO MAULWURF TYP 1933. Cóż za sensacja! I wiadomo jest to bardzo dobra wiadomość i pierwszy Maulwurf zdał test. Ale pozostał drugi Maulwurf... I no plany były tylko 2, na uratowanie chociaż załogi: a)Wysłanie żołnierzy do zrobionego tunelu w celu uratowania załogi b)Wysłanie Maulwurfa typ 1933, który dopieco co zdał test... Co do zużycia paliwa, to jest ono 20l na kilometr. O ile skrajnych kątów nachyleń, nie mam zielonego pojęcia, tak odległość, jaką wydrążył podczas ostatniego testu wynosiła 700 metrów.

Dziękujemy za tą cenną uwagę panie @Albert Fryderyk de Espada. Na pewno pańskie sugestie wejdą do następnych modeli Maulwurfa.

Rozdział IV-Burmistrz Gunnar Trondheim Okres 1849-1870. Ten Burmistrz natomiast, bardzo interesował się wojskiem. Pierwszym krokiem, było stworzenie elitarnego garnizonu Ampraczy. Mieli oni dłuższe treningi, cięższe warunki, tylko po to, by zrobić z nich bardzo dobrych żołnierzy. W 1855 roku do Muratyki Południowej oraz też do samej Ampraczy, dotarły pierwsze egzemplarze karabinów odtylcowych. Można było je sprawdzić w buncie chłopów w 1857 roku. Bunt został bardzo szybko opanowany i tym samym tylko się potwierdziło, że ta broń, może być bardzo przydatna. Oczywiście w 1858 roku wyposażono też nimi strzelców konnych, co powodowało, że strzelec konny nie musiał schodzić z konia, by oddać strzał! Kolejna broń, która tutaj przybyła i również dała nowe możliwości, to kartaczownica! Ta szybkostrzelna broń zyskała również szybką popularność w całej Muratyce Południowej. Dzięki takim nowym zastosowaniom, Gunnar Trondheim miał inne spojrzenie na dotychczasowy militarny świat. Ostatnią nowinką, co tak jak szybko Odtylcowe karabiny jednostrzałowe się spopularyzowały, tak szybko odeszły w nie pamięć, a mianowicie za sprawą karabinów powtarzalnych, które tu dotarły w 1867 roku. Ale nie tylko wojskiem człowiek żyję. W roku 1856 po raz pierwszy powstały publiczne toalety! Także jak ktoś miał pilną potrzebę, to nie musiał się już wypróżniać na tzw.drzewko, ale w publicznej toalecie też mógł skorzystać. Kolejnym wynalazkiem, tym razem związanym z lataniem, to było przybycie do Ampraczy w roku 1862 sterowca! Ten gigantyczny podłużny balon, powodował, że można było nim polecieć w zdecydowanie dalej niż zwykłym balonem. Rok później wynaleziono żelbeton, który powolutku rewolucjonizował budownictwo. Stosowany był głównie do budowy fabryk. W roku 1866 zrobiono, pierwszą w historii fotografię barwną. Dzięki temu, można było robić takie starodawne kolorowe zdjęcia. Natomiast ostatnim wynalazkiem, który trafił do Ampraczy to był akumulator elektryczny. Mianowicie dotarł do Ampraczy w roku 1869, czyli pod koniec już rządów Gunnara Trondheima. A jak wyglądało życie społeczne w Ampraczy? Przede wszystkim ,,Dziennik Ampraczy" w roku 1860 zmienił nazwę na ,,Tygodnik Ampraczy", czyli były w nim wszystkie najważniejsze informacje, które odbyły się w ciągu tygodnia. Szachy ponownie odzyskały swoją popularność, a piłka kopana spadła na popularności. Oprócz stoisk targowych, coraz częściej można było zauważyć sklepy, w których można było kupić różne rzeczy. Ponadto w roku 1869 w Muratyce Południowej do władzy doszedł Kalkil Kramasz, osoba która zrewolucjonizuje poglądy w całej Muratyce Południowej. Ale jak chodzi o relacje Gunnara z Kalkikem Kramaszem były nawet pozytywne. Koniec rozdziału IV.

Rozdział III-Burmistrz Ignar Walgrogh Okres 1832-1849. Pierwsze co spowodował, to dość szybki okres zastąpienia muszkietów skałkowych, nowymi muszkietami kapiszonowymi. Praktycznie do roku 1840, cały garnizon wojskowy Ampraczy miał już muszkiety kapiszonowe i pistolety kapiszonowe, a muszkiety skałkowe zostawiono milicji. Ponadto doszło do przełomu w dziedzinie rolnictwa. Mianowcie w 1838 roku do Ampraczy przybyła pierwsza kosiarka! A właściwie pierwsze 4 sztuki kosiarek. To zrewolucjonizowało koszenie trwa i tym samym najbogatsi chłopi dostali takie kosiarki, by mogli w łatwiejszy sposób, kosić sobie trawę. Oczywiście reszta chłopów, musiała zadowolić się jedynie kosami. Następnie do Ampraczy zawitał nowy sport-Piłka Kopana. Początkowo tak ją nazywano i ogólnie zawitał w Ampraczy w roku 1842. Następnym przełomem było wynalezienie żelaza ocynkowanego falistego. Miało to głównie służyć do budowy zadaszenia fabryk, ale też i zadaszenia niektórych domów. Następne odkrycie, które dotarło do Ampraczy w 1842 roku, to koparka parowa. Musiała się poruszać po torowisku. Ostatnim wynalazkiem za czasów Ignara, który zawitał w Ampraczy w 1847 roku, to Muratycki Cement, który był sypkim materiałem, otrzymywanym ze zmielenia klinkieru cementowego z gipsem w ilości do 5%. Służył on głównie w celach budowlanych. Natomiast co do samego burmistrza, to nazywa się go miłośnikiem piłki kopanej. Jeszcze za jego czasów, bo w roku 1848 zmieniono nazwę z piłki kopanej, na piłkę nożną. Także no chodził na praktycznie każdy mecz, co spowodowało zmniejszenie zainteresowania innymi sportami, jak chociażby szachami. On sam zmarł w 1849 roku. Koniec rozdziału III.

Rozdział II-Burmistrz Boel Gvansson Okres 1794-1832. Za jego czasów, rozwinął się przemysł. Fabryki krawieckie i węglowe były z czasem widoczne w całej Ampraczy. Huty stali, również były istotne. Ponadto do Ampraczy w 1800 roku, zawitał pierwszy pojazd parowy. Niestety był to jedyny pojazd, nie napędzany za pomocą końmi, który zawitał w I połowie XIX wieku. Era szachistów była ważna, ale za czasów obecnego burmistrza, oprócz przemysłu, rozwijali się także poeci i pisarze. Ponadto za jego panowania, był znany najbardziej krwawy morderca-Tim Jednooki. Jego pierwsza ofiara padła w 1804 roku. Milicja mimo poszukiwań, nie potrafiła znaleźć sprawcy. Z czasem, aż do 1810 roku, miał na swoim koncie aż 14 ofiar! Dlatego powstał nowy zawód w tym samym roku-detektyw. Pierwszym detektywem został Karl Bofors. Zaczął on szukać śladów, wskazówek i wszystkiego, co mogłoby doprowadzić go do seryjnego mordercy. Ostatecznie znalazł tego Jednookiego i gdy on miał zabijać już swoją 15 ofiarę, to Karl rzucił w niego bombą dymną. Ten zaskoczony, uciekał z miejsca zdarzenia, ale detektyw wszystko przewidział i kazał milicjantom w wyznaczonych przez niego miejsach, oczekiwać na mordercę. Ostatecznie został zastrzelony przez jednego z milicjantów. Od tamtej akcji, szukano detektywów, by nigdy więcej, się nie powtórzyła, taka sytuacja. W 1820 roku został przywiezione do Ampraczy, pierwsze muszkiety kapiszonowe. W 1829 roku, zawitała w Ampraczy, żywność konserwowa. Dzięki temu, można było się z nimi przemieszczać przez lasy, polany i odpalać sobie ognisko. Ostatecznie Boel Gvansson zmarł na zawał serca w 1832 roku. Koniec rozdziału II.