Borys Zamycki

Polarktyka to stosunkowo mały kontynent. W dodatku obecnie, z jakichś powodów, jest on przesunięty na szerokości geograficzne rzędu 58-65°N, a więc takie, jak realowa Szwecja albo południowa Alaska. Mi z kolei bardziej chodzi o jakiś wielki kawał lądu skuty lodem i położony za kołem podbiegunowym, coś jak Antarktyda. Skoro jest lądolód, to znaczy, że musi być również jakiś ląd oraz szelf. Gdyby v-Biegun Północny był umiejscowiony na oceanie (tak jak w realu), to wówczas mielibyśmy do czynienia nie z lądolodem, a z lodem morskim. Czyli reasumując - rzeczywiście mamy racjonalne uzasadnienie dla chłodniejszego klimatu Nordaty. Tak swoją drogą to powstały może jakieś mapy z tych ekspedycji?

Sabotaż informatyczny - śledztwo Skutki sabotażu nandyjskiego systemu celnego udało się szczęśliwie szybko zlikwidować. Nadal jednak pozostaje pytanie - kto i jak doprowadził do takiej sytuacji? Komu zależy na opóźnieniu budowy nowego miasta? Służby nandyjskie wszczęły śledztwo. Szybko okazało się, że sabotażysta jest najprawdopodobniej gdzieś w strukturach państwowych. Po kilkudniowym dochodzeniu, służby poznały sprawcę. Jest nim 35-letni pracownik państwowych służb informatycznych - Laihno F. Mężczyznę zatrzymano i trwają z nim czynności. Służby nie chcą zdradzać szczegółów. Jak jednak nieformalnie podaje dziennik Stepowy Goniec, sprawca odmawia składania wyjaśnień, jednak śledczy dotarli do poszlak, z których wynika, że cyberatak mógł być zlecony przez... władze miasta Iżniewska. Służby odmawiają komentarza w tej sprawie i potwierdzają jedynie, że doszło do zatrzymania Laihno F. Wszyscy Nandyjczycy zadają sobie pytanie - komu zależy na opóźnieniu budowy nowej stolicy? Budowa stolicy budową całego narodu Prace trwają nadal, mimo wszelkich przeciwności. Na miejscu pojawia się coraz więcej ekip, złożonych z budowlańców, inżynierów, architektów i innych specjalistów. Budowa stolicy jest jednak wielkim przedsięwzięciem nie tylko ze względu na rozmiary samej inwestycji, ale również ze względu na jej pozytywny wpływ na cały naród nandyjski i ordyjski. Dlaczego? Jest kilka powodów: Budowa Aleksanark Romanaavkud zmniejszyła bezrobocie w wielu miejscach, które już od ponad 25 lat borykają się z tym problemem. Budowa stymuluje rozwój firm nandyjskich i ordyjskich. Budowa jest okazją dla rodzimych architektów i inżynierów do wykazania się. Budowa wzmacnia poczucie jedności między Nandyjczykami oraz przyjaźń Nandyjczyków z Ordyjczykami. Jednym z namacalnych znaków tego ostatniego będzie powstający właśnie w Aleksanark Romanaavkud nowy, drugi most przez rzekę, który połączy nandyjską i ordyjską część miasta. Jak będzie się nazywał? - Pierwotnie miał to być Most Przyjaźni, ale doszliśmy do wniosku, że ta nazwa jest zbyt oklepana, a przez to banalna. Most Aleksandryjski w Aleksandrii to z kolei takie trochę masło maślane. Dlatego ostatecznie będzie to Most Jedności - przekazał Zamycki po spotkaniu z architektami i przedstawicielami miejscowej władzy - A my taki Most Jedności budujemy na co dzień - powiedział dziennikarzom Arik Suurti, jeden z budowlańców - niedaleko naszych baraków są baraki ordyjskich budowlańców. W czasie wolnym odwiedzamy się i spędzamy razem czas. Gramy, gadamy ze sobą, oglądamy razem mecze. Przed wyjazdem na tę budowę, byłem sceptycznie nastawiony do Ordyjczyków, bo przez ostatnie lata nasze narody miewały na pieńku, a sam pochodzę z okolic Maban, gdzie Ordyjczyka raczej nie spotkasz. Teraz przekonałem się, że to są bardzo przyjaźni i godni zaufania ludzie, z którymi czuję się naprawdę dobrze.

Jest 23:16, czyli na czas nandyjski - 3:16 W Wiecznym Mieście już za jakąś godzinę rozpocznie się świt. Wschód słońca o 5:06, zachód - o 18:07.

Zawsze możemy wyjść z założenia, że klimat Pollinu jest: 1. nieco chłodniejszy niż realowej Ziemi oraz 2. cechuje się mniejszymi różnicami temperatur między równikiem a biegunami niż realowa Ziemia. Takie podejście pozwalałoby nam uniknąć konieczności uznania, że kraje połozone stosunkowo blisko równika, jak np. Sarmacja, muszą być położone w klimacie tropikalnym. Jednocześnie ucieklibyśmy w ten sposób od nadmiernych ingerencji w obecny kształt v-globusu i w system już utrwalonych współrzędnych geograficznych Pollinu. O ile większości mikronautów niespecjalnie interesują współrzędne na Pollinie, to mnie, jako geografa-amatora, zawsze ta kwestia ciekawiła. Zdążyłem się przyzwyczaić do obecnego systemu i zawsze będę przeciwnikiem burzenia już istniejącego układu współrzędnych w mikroświecie. Inna sprawa to fakt, że tereny położone na szerokości geograficznej 45-55°N (północna Nordata) wcale nie muszą być położone w strefie klimatów umiarkowanych - tak nie jest nawet w realnym świecie. We wschodniej Azji czy we wschodniej Kanadzie, te szerokości leżą już tak naprawdę w surowym, zimnym klimacie. Z kolei większość wysp położonych na szerokościach geograficznych 45-55°S, w ogóle nie nadaje do zamieszkania ... Wszystko tak naprawdę zależy od układu kontynentów i prądów morskich. Dlatego możemy według mnie bez obaw przyjąć, że Nordatę cechuje chłodniejszy klimat niż Polskę. Tym bardziej, że gdyby zastosować na Pollinie prawa fizyki znane z reala, to (jeżeli się mylę, to niech mnie ktoś poprawi) północ Nordaty prawdopodobnie byłaby pod wpływem zimnych prądów morskich. A jeżeli i to nie wystarczy, to zawsze możemy stworzyć na v-Arktyce jakiś nowy kontynent albo wielką wyspę - coś na wzór realowej Antarktydy, tylko mniejsze i na północy. Obecność takiego lądu logicznie uzasadniałaby, dlaczego klimat Nordaty jest chłodny mimo nie aż tak wysokich szerokości geograficznych. Koncepcję Peetriego o aktywności geotermicznej też uważam za bardzo ciekawą i godną rozważenia - jako wyjaśnienie zjawisk klimatycznych, których po prostu nijak inaczej racjonalnie wyjaśnić się nie da, takich jak np. klimat umiarkowany w położonych na równiku Austro-Węgrach albo leżących bardzo blisko równika Rusowii i RON.

Jest godzina 21:12. Na nandyjski czas to będzie 01:12

Awaria systemu informatycznego Budowa nowego miasta wymagała zaangażowania ogromnych zasobów i uruchomienia całych łańcuchów logistycznych oraz sprawnej współpracy różnych firm i dziedzin. Całe przedsięwzięcie było jak wielka, imponująca maszyna z licznymi podzespołami, z których każdy, mimo zachowania najściślejszych środków kontroli ryzyka, mógł potencjalnie ulec awarii i unieruchomić maszynę. Wiedzieli o tym przeciwnicy neoaleksandryjskiego dzieła, którzy szukali nowych sposobów, by rzucać piachem w tryby Aleksanark Romanaavkud. Niestety dziś potwierdziły się obawy nandyjskich służb o możliwości sabotażu informatycznego. Wszystko zaczęło się od pociągu wiozącego 900 ton stalowych prętów z fabryki w Sankt Michaiłowie na plac budowy Aleksanark Romanaavkud. Pociąg ten, po przejechaniu ZKRR i Nowej Ordy, przyjechał z samego rana do Aleksanark w celu zamknięcia tranzytu i rozładunku. Procedura, która normalnie zajmuje nie więcej niż 60-90 minut, wydłużyła się aż do 5 godzin z powodu nieoczekiwanej awarii nandyjskiego systemu celnego i konieczności wypełniania wszystkich dokumentów ręcznie. Co jednak jeszcze bardziej niepokojące, awaria systemu celnego objęła cały kraj, przez co opóźnione były prawie wszystkie dostawy, które miały nieszczęście być dzisiaj do południa odprawiane na terenie Nan Di. Awaria trwała łącznie 7 godzin. Nikt na ten moment nie chce oficjalnie komentować tej sprawy. Jak jednak donoszą dziennikarze Stepowego Gońca, powołując się na 'anonimowego pracownika rządowego', informatycy przydzieleni do usunięcia awarii systemu skontaktowali się z nandyjską policją, ponieważ uznali, że przyczyną awarii był z całą pewnością sabotaż. Nastroje na budowie Nic jednak nie powstrzyma budowy nowego miasta. Robotnicy pracują na 3 zmiany, niezależnie od pory dnia i pogody, by jak najszybciej oddać do użytku miasto. – Kluczem do sukcesu jest połączenie umiejętnego planowania z elastycznością i zdolnością do szybkiego weryfikowania pierwotnych założeń – powiedział w wywiadzie Paivel Epakivkud, kierownik w firmie transportowej NanGruz – przykładowo, dziś rano nie mogliśmy przewieźć ze stacji na budowę stalowych prętów z powodu problemów z ich odprawą, więc aby nie marnować czasu, zostawiłem to zadanie kolejnej zmianie, a sam szybko skierowałem flotę do przetransportowania innego, nieco mniej pilnego ładunku - cegieł. – Jest ciężko, ale dajemy radę – przyznał w rozmowie z dziennikarzem Yichen Degzar, jeden z budowlańców – Dzięki tej budowie, mam pracę, godziwe pieniądze i zdobywam w budowlance doświadczenie. Jak już powstanie Aleksanark Romanaavkud, będę chciał się tu osiedlić

Kaugkuz istan as isparrikid, Zij kaugkuz, kaugkuz, kaugkuz, es znaczy w as znaczy do Dalsza część: tam, przy gwiazdach nad skrajem lasu -> tjes, poles dahidi, es ely wetaf leży stara, dawna czas* -> olvi vagkut, drevkud idojidi * ponieważ nie umiem znaleźć sensu w tej linijce, przetłumaczyłem to jako "są stare, dawne czasy"

W miejscu, w którym miała stanąć nowa stolica, pojawił się Borys Zamycki. Nie był sam - przyjechał z zespołem architektów, którzy mieli zacząć pracę nad wytyczaniem kształtu Aleksanark Romaanavkud. Nowe miasto ma stanąć na zachodnim wybrzeżu Nan Di - dokładnie w miejscu, gdzie przebiega granica między macierzą Nan Di a Nową Ordą. Taka lokalizacja symbolizuje działanie ponad granicami i zjednoczenie narodów Nordaty w budowie neoaleksandryjskiego dzieła. [link do mapy z lokalizacją nowego miasta - niestety z jakiegoś powodu nie da się wstawić grafiki bezpośrednio do odpowiedzi 😢] Ziemie te są obecnie niezagospodarowane - znajduje się tu jedynie linia kolejowa, droga, nieczynne przejście graniczne i most nad rzeką, która rozgranicza Nan Di i Nową Ordę. Jednak dzięki determinacji naszej społeczności, już wkrótce stanie tu tętniąca życiem metropolia. Wykorzystamy cały logistyczny potencjał, który daje to miejsce - czyli bardzo dobre połączenie z miastami wybrzeża oraz bliskość Dehreiny, historycznej południowo-zachodniej Brodrii i Winkulii. [tak wygląda nadmorski step, na którym już wkrótce powstanie wielki port] W najbliższych dniach spodziewane jest przybycie na miejsce ekip budowlanych. W celu zapewnienia jak najszybszego postępu prac, Zamycki zaangażował robotników z Hipshangu oraz wykorzystał swoje kontakty na wschodnim wybrzeżu Nan Di.

Daleko w ojczyźnie leży tylko szczęście; kiedy wrócę znowu? Kaugkuz, es isparrikid, oojva sane anelt; Gil ma gelnoj uji?

Proponuję zrobić tak: - noin jako "z rodu", np. Aleksana noin Dostojevkud - Aleksandra z rodu Dostojewskich - loi jako "pan na", np. Voris loi Hipshangu - Borys, pan na Hipshangu - noin (...) e loi (...) jako połączenie powyższych, np. Peetri noin Romanaav loi Batavkud Russa - Piotr z rodu Romanow, pan na Rusi Batawskiej

Było już trochę o nandyjskich imionach, teraz czas na nazwiska. Nandyjskie nazwiska można pod względem pochodzenia z grubsza podzielić na: Nazwiska utworzone od zjawisk, rzeczy, zwierząt itp. Przykłady: Tavad (Wiosna), Robkan (Lis), Talm (Dąb) Nazwiska utworzone od imion - w tym od imion dawno nieużywanych lub zagranicznych Przykłady: Lin, Hypy, Ivan Nazwiska utworzone od zawodów lub funkcji Przeważnie kończą się na -ar lub -er. Przykłady: Degzar (Młynarz), Paruner (Baron), Felirar (Skryba) Nazwiska utworzone od cech Często kończą się na -kud, rzadziej na -ar lub -er. Jeżeli nazwisko zostało utworzone od czasownika, może przybrać końcówkę imiesłowu czynnego -set lub biernego -ti. Przykłady: Vattkud (Odważny), Epakivkud (Zapobiegliwy), Virkakud (Chłopięcy), Pygenset (Uciekający), Suurti (Uświęcony) Nazwiska utworzone od miejsc lub społeczności Często kończą się na -ar, -er lub -kud. Przykłady: Shodanar, Liher, Tanpenger Nazwiska utworzone od patronimików Kończą się praktycznie zawsze na -sogar. Przykłady: Aiguosogar, Igorsogar, Laihnosogar Nazwiska zagranicznego pochodzenia Nie ma uniwersalnej zasady nandyzacji takich nazwisk. Mogą funkcjonować w formie niezmienionej (np. Grutin, Abbot) lub dostosowanej do nandyjskiej pisowni (np. Romanaav, Vettari). Zdarzają się jednak przypadki gramatycznej nandyzacji zagranicznych (zwłaszcza brodryjskich) nazwisk, które odmieniają się przymiotnikowo - nandyzacja polega w tym przypadku na dodaniu typowo nandyjskiej końcówki -kud. Przykłady: Zamyckud (Zamycki), Nevkud/Nevskud (Newski), Dostojevkud (Dostojewski). Jeżeli dane zagraniczne nazwisko zostało utworzone od nazwy jakiegoś miejsca lub zawodu, to niekiedy dodawana jest mu końcówka -ar lub -er. Przykłady: Balmutar (Bałmucki), Noklezar (Noklezyjski). Nazwisk szlacheckie Nazwiska szlacheckie (nazwy rodów) tworzone są w zasadzie tak jak wszystkie inne nazwiska - czyli od nazw zjawisk, rzeczy, zwierząt, imion, zajęć, cech itp. lub od słów zagranicznych. Cechą charakterystyczną nandyjskich nazwisk szlacheckich jest jednak obecność przyimków poprzedzających nazwisko: - noin jako "z rodu", np. Aleksana noin Dostojevkud - Aleksandra z rodu Dostojewskich - loi jako "pan na", np. Voris loi Hipshangu - Borys, pan na Hipshangu - noin (...) e loi (...) jako połączenie powyższych, np. Peetri noin Romanaav loi Batavkud Russa - Piotr z rodu Romanowów, pan na Rusi Batawskiej Należy pamiętać, że w języku nandyjskim (podobnie zresztą jak w wieku językach naturalnych), sens nazwiska może często nie być widoczny na pierwszy rzut oka, ponieważ nazwiska były nierzadko tworzone od regionalizmów lub wyrazów, które obecnie są zapomnianymi archaizmami. W Nan Di, nazwiska były stosowane już w głębokiej starożytności. Jednak w formie w jakiej używane są obecnie, zaczęły być stosowane dopiero w XIX wieku, kiedy to zaczęto je powszechnie nadawać i dziedziczyć w ten sam sposób w całym kraju. Do XVIII wieku brak było bowiem jednolitych reguł - sposób nadawania i dziedziczenia nazwiska zależał od regionu oraz warstwy społecznej. Obecnie Nandyjczycy stosują imię i nazwisko. Nazwisko jest dziedziczone zwykle od ojca. Kobiety po zamążpójściu przeważnie zmieniają swoje pierwsze nazwisko na nazwisko męża i zachowują formalnie nazwisko panieńskie jako drugie nazwisko, jednak przedstawiają się wyłącznie nazwiskiem męża. Drugie nazwisko funkcjonuje tu trochę jak drugie imię w nieistniejącym realu, które zazwyczaj nie jest stosowane poza dokumentami.

Piosenki rozbrzmiewają podczas wędrówki -> Etnalidi vervi es vailtaa Daleko w oddali mam dziewczynę -> Ma pozna kaugkuz sybra która chciałaby być ze mną -> mid altkos, va olva hos ma

Kult Tekno rozprzestrzenia się po całym Nan Di. Przykładem ekspansji nowej wiary jest świątynia Tekno w stolicy Nan Di. Jest to centralny punkt Kilis af Tekno es Yongheng Zhi Cheng, czyli Wspólnoty Tekno w Wiecznym Mieście. Świątynia ta na co dzień służy jako przychodnia specjalistyczna. Są tu lekarze rodzinni, stomatolodzy, neurolodzy, kardiolodzy, chirurdzy i wiele innych. Każdy Nandyjczyk może bez problemu skorzystać z jej usług na normalnych warunkach. Jednak po godzinach pracy przychodni, gdy nie ma nagłych przypadków, służy ona za świątynię Tekno. Odprawiane są w niej rytuały postępu oraz modlitwy do Tekno. Co robi się w trakcie tych rytuałów? Dzieli się wiedzą medyczną i techniczną, oddaje się cześć aparaturze medycznej, dyskutuje na temat innowacji i nowinek technicznych. Za formę nabożeństwa do Tekno uważany jest też wykład, a także - co ciekawe - konsylium lekarskie. Ogólnie rzecz biorąc, istnieją różne formy rytuałów - zarówno takie, w których mogą brać udział wszyscy członkowie Hofhus af Tekno, jak i takie, które są przeznaczone wyłącznie dla kapłanów lub specjalistów w danej dziedzinie. Świętym Rdzeniem (Heilage Kjerne) tej świątyni jest aparat do rezonansu magnetycznego. Warto jednak zaznaczyć, że rytuały nie zawsze odbywają się w przychodni. Dzięki kontaktom wśród inżynierów i pracowników naukowych, wspólnota niekiedy odprawia gościnnie nabożeństwa również w fabrykach, laboratoriach oraz na uczelniach. Wierni Tekno z Wiecznego Miasta uważają aparat do rezonansu magnetycznego za Święty Rdzeń, ponieważ dzięki temu urządzeniu, możliwe jest szybkie i bezinwazyjne diagnozowanie wielu groźnych chorób - zatem jest ono przejawem znaczącego postępu naukowego Kto należy do tej wspólnoty? Spora część lekarzy pracujących w przychodni, lekarze z innych przychodni i szpitali, kilkudziesięciu inżynierów i naukowców, studenci, a także łącznie ok. 600 wiernych, którzy nie są specjalistami. Kapłanem-Mediatorem jest prof. Hain Paruner - chirurg i właściciel przychodni. Interesującą koncepcją, która powstała w tej wspólnocie, jest uwielbienie Tekno poprzez pracę u podstaw (Tekno-uska oi laboraa es sihta). Oznacza to, że ci z członków wspólnoty, którzy posiadają wiedzę medyczną, techniczną, naukową lub inną użyteczną, są powołani do dzielenia się nią ze społeczeństwem w imię rozwoju ludzkości i na chwałę Tekno. Dlaczego też wspólnota organizuje otwarte wykłady i pogadanki, w trakcie których uczy, jak dbać o zdrowie, jakie są nowinki techniczne, jak uniknąć oszustw w sieci itp. Członkowie wspólnoty są też autorami licznych artykułów - zarówno typowo naukowych, jak i popularnonaukowych. Kapłan-Mediator - prof. Hain Paruner - dokonuje uwielbienia Tekno poprzez wygłoszenie na uniwersytecie trzeciego wieku wykładu na temat badań profilaktycznych

Ujednolicamy. Próbowałem przez kilkanaście minut wymyśleć jakieś sensowne wytłumaczenie tej różnicy w pisowni, ale kompletnie nic wiarygodnego mi nie przyszło do głowy. Co do imion - bardzo podoba mi się pomysł stworzenia nandyjskich odpowiedników imion. Jeżeli chcemy, by język nandyjski był fabularnym językiem Nandyjczyków, to jak najbardziej nandyjskie imiona są bardzo pożądane. Można nawet pójść o krok dalej - zacząć wymyślać nazwiska. Albo imiona o rodowodzie czysto nandyjskim. 😉 Jedynie moje wątpliwości budzi Fatimaar. W nandyjskim, -ar jest końcówką typowo męską, więc Fatima to mogło by być po prostu Fatima lub Fatimaa. Zaproponowane nazwy osób też mi się bardzo podobają. Zachowane są zasady słowotwórstwa nandyjskiego.

Czy system Transport 3.0 aktualnie funkcjonuje, czy też jest to dopiero projekt? Pytam, ponieważ kiedyś słyszałem o tym, że w FN rzeczywiście jest tego typu system, natomiast aktualnie to widzę, że owszem, w FN są systemy transportowe, kolejowe itp., ale w archiwum.

Ostatnia aktualizacja 19.09.2025 1. Uproszczony schemat połączeń Luftromanow 2. Rozkład lotów Luftromanow Odloty z miast na terenie Nan Di [kliknij, by zobaczyć w Kustoszu] Przyloty do miast na terenie Nan Di [kliknij, by zobaczyć w Kustoszu] Ostatnia aktualizacja 19.09.2025

W chwili obecnej, flota Luftromanow składa się z dwóch modeli samolotów: 1. RAT PR-195 116 miejsc w klasie ekonomicznej Przeznaczony do lotów na krótkich dystansach - zasięg 3 334 km 2. RAT PH-773 328 miejsc w klasie ekonomicznej, 28 miejsc w klasie biznesowej i 12 miejsc w klasie pierwszej Przeznaczony do lotów na dystansach średnich i dalekich - zasięg 13 600 km

Witaj podróżniku! Jeżeli chcesz dowiedzieć się czegoś więcej o Baroni Hipshangu, to trafiłeś w idealne miejsce! W tym miejscu zgromadzone są wszystkie podstawowe informacje o Baroni. Żeby niepotrzebnie nie mnożyć bytów i nie tworzyć kilku wątków, dane zgromadziłem w jednym wpisie. Spis treści jest zaopatrzony w linki, które umożliwiają bezpośrednią nawigację do poszczególnych sekcji. Spis treści: Informacje podstawowe i mapy - krótko o tym, gdzie leży Baronia Hipshangu i kto jest jej właścicielem Krajobraz - czyli jakie cuda natury czekają na Ciebie w Baroni Mieszkańcy - kilka słów o społeczności Hipshangu Gospodarka - z czego żyją mieszkańcy Hipshangu? Kliknij i dowiedz się! Historia przedinternetowa - czyli o tym, jak kształtowała się Baronia Życie duchowe mieszkańców Hipshangu - po prostu 1. Informacje podstawowe i mapy HIPSHANGU to baronia, której właścicielem jest Borys Zamycki. Leży ona we wschodniej części Nan Di, w Górach Wężowych, u źródeł rzeki Chang He – między Portem Dostojewsk a Wiecznym Miastem. Stolica i zarazem największe miasto baroni – Hypykula – jest położona ok. 65 km na zachód od Qingang, 270 km na północny zachód od Portu Dostojewsk i 280 km na wschód od Wiecznego Miasta. Mapa fizyczna Baroni Hipshangu Kolorem jasnoczerwonym zaznaczono zamieszkałe obszary miejskie. Każda czerwona kropka to pełne 5 tys. mieszkańców. Kolorem szarym zaznaczono zamieszkałe obszary wiejskie. Każda szara kropka to pełne 500 mieszkańców. Mapa fabularno-administracyjna Baroni Hipshangu Fioletowy: Rejon Hypykula H1 Wieś Ylkula H2 Wieś Gahgar H3 Miasto Hypykula H4 Wieś Pywkula H5 Wieś Esais Różowy: Rejon Opaga O1 Wieś Myrsseta O2 Miasto Opaga O3 Wieś Talasseta O4 Wieś Borywkula O5 Wieś Japha Niebieski: Rejon Majekula M1 Wieś Koilin M2 Wieś Zaapakula M3 Wieś Majekula M4 Wieś Kroskula Wróć do spisu treści 2. Krajobraz Krajobraz baroni tworzą Góry Wężowe. Szczyty są wysokie przeważnie na 1100-1500 m n.p.m. i porośnięte lasami lub pokryte polanami. Na niektórych z nich odbywa się wypas owiec. Typowo skalistych szczytów o wysokości 2000+ m n.p.m. jest zaledwie kilka i wszystkie one znajdują się w południowo-zachodniej części baroni, z dala od głównych miejscowości. Ludzkie osiedla znajdują się w dolinach – głównie w dolinie rzeki Chang He. Pogórze we wschodniej części Hipshangu Góry w sercu Hipshangu Wysokie szczyty w południowo-zachodniej części Hipshangu. Tutaj docierają tylko najwytrwalsi... Wróć do spisu treści 3. Mieszkańcy Baronię zamieszkuje ok. 51 tys. osób, w tym jej stolicę – Hypykulę – 22 tys. mieszkańców. Populacja, mocno nadszarpnięta przez kryzys demograficzny lat 2002-2017, bardzo powoli odbudowuje się pod rządami niepodległego Nan Di. Aktualna struktura narodowościowa według spisu z 2023 roku: Nandyjczycy 92% Brodryjczycy 4% Astańczycy 1% Inne narodowości (w tym głównie Ostyjczycy, Ordyjczycy i Abachazowie) 1% Narodowość nieustalona/odmowa odpowiedzi 2% Narodowości Hipshangu na wykresie Społeczność na przestrzeni ostatnich 30 lat mocno się zestarzała, głównie przez wyjazdy młodych osób do wielkich miast. Pewne szanse na przynajmniej częściowe odwrócenie tego trendu upatruje się w nowych projektach gospodarczych, które były i są wdrażane na terenie Hipshangu. Farmerka z Hipshangu podczas prac w polu Garść statystyk demograficznych i innych społeczno-ekonomicznych: Ludność: 51,1 tys. Miasta: 1. Hypykula (22,3 tys. mieszk.) 2. Opaga (7,8 tys. mieszk.) Wskaźnik urbanizacji: 59,09% Średnia długość życia: 72,9 lat Średni poziom bezrobocia: 9,1% (2023*) Urodzenia w 2023 roku: 537 Zgony w 2023 roku: 553 Wskaźnik HDI w 2023 roku: 0,801 * Bezrobocie w Hipshangu jest mocno zależne od sezonu. Przykładowo, w lipcu 2023 roku wynosiło ono 6,9%, podczas gdy w styczniu tego samego roku - 11,2%, zaś w grudniu - 10,8%. Kroskula to rozległa, górska wieś w południowo-zachodniej części baroni Wróć do spisu treści 4. Gospodarka Sytuacja gospodarcza Hipshangu według działów gospodarki przedstawia się następująco: 4.1. Rolnictwo i leśnictwo Uprawa ziemi jest mocno utrudniona przez ukształtowanie terenu i słabe gleby. Gospodarstwa i pola uprawne z prawdziwego zdarzenia znajdują się w zasadzie tylko we wschodniej części Hipshangu, gdzie wzniesienia są najniższe. Reszta baroni to głównie uprawy małe, nastawione na własny użytek lub na niewielką sprzedaż. W zachodniej części Hipshangu, praktykowany jest wypas owiec przez górali. Dużo bardziej rozwinięte jest leśnictwo. Z lasów na terenie baroni pozyskiwane jest drewno, które następnie jest sprzedawane poza baronię lub idzie do miejscowych tartaków. Lasy w Baroni Hipshangu to cenne dla lokalnej gospodarki źródło drewna 4.2. Przemysł W Hypykuli znajduje się fabryka przetworów rybnych. Jej najbardziej rozpoznawalnym produktem jest Fineda, czyli sos rybny z dodatkiem wina, który stanowi element miejscowej kuchni i jest chroniony oznaczeniem geograficznym. Choć ze względu na niewielki poziom produkcji osiąga on wysokie ceny, to jednak zyskał sobie uznanie w Nan Di jako prestiżowy produkt. Drugim największym zakładem produkcyjnym jest fabryka mebli w Hypykuli, która produkuje wysokiej jakości drewniane meble na zamówienie klientów z Nan Di i całej Nordaty. Do miejscowego przemysłu należy również mleczarnia i fabryka nawozów. Część mieszkańców jest zatrudniona przy wydobyciu boksytu w okolicach Qingang. Wydobycie to odbywa się jednak poza granicami baroni. A tak wygląda fabryka mebli w Hypykuli od środka 4.3. Usługi Najpopularniejszymi usługami w Hipshangu są usługi turystyczne i związane z obsługą turystyki: motele, hotele, restauracje, kilka schronisk górskich itp. Hipshangu jest bowiem często odwiedzane w sezonie letnim i zimowym przez mieszkańców wschodniego Nan Di, którzy przybywają tu na wędrówki i wspinaczkę górską, rzadziej do agroturystyki. 35 kilometrów na południowy zachód od Hypykuli znajduje się duży ośrodek narciarski z wyciągiem i szkółką narciarską. Daje on kilkuset lokalnym mieszkańcom sezonowe zatrudnienie, zaś turystom z nizinnych części Nan Di – możliwości aktywnego wypoczynku. Rozwój sektora usług jest stymulowany także przez Wężową Trasę – czyli górską drogę, która łączy Port Dostojewsk i Qingang na wschodzie z Wiecznym Miastem na zachodzie. W szczególności od jej remontu w roku 2017, osoby podróżujące tą drogą korzystają z hipshanguńskich stacji paliw, zajazdów, restauracji, a czasami nawet mechaników i pomocy drogowej. Bywa niestety również, że podróżni i turyści po wypadkach lądują w Szpitalu Rejonowym w Hypykuli. Ze względu na nieco odizolowane położenie Hipshangu, ważnym miejscem na mapie baroni jest Dworzec Autobusowy w Hypykuli. Oferuje on codzienne połączenia ze wszystkimi miejscowościami baroni, a także z Qingang, Portem Dostojewsk i Wiecznym Miastem. Pozostałe usługi (banki, gabinety lekarskie itp.) świadczone są lokalnie, głównie na potrzeby miejscowych mieszkańców. Ta górska chata jest w sezonie wynajmowana turystom Wróć do spisu treści 5. Historia przedinternetowa Hipshangu do I w. n.e. - dzisiejsze Hipshangu jest zamieszkałe przez plemiona Wschodniego Wybrzeża, które nie rozwijają żadnej formy państwowości ok. 40 r. n.e. - obszar dzisiejszej Baroni Hipshangu zostaje podporządkowany przez lahazydzkie kupieckie państwo - Księstwo Tamdunii ze stolicą w Tamdunpolis (dzisiejszy Port Dostojewsk) 43 r. - Powstanie tamduńskiego miasta Geminium w miejscu dzisiejszej wsi Talasseta. I-III w. – Trwa wpływ lahazydzkich osadników znad morza na miejscową ludność dzisiejszego Hipshangu. Prawdopodobnie wtedy narodził się charakterystyczny dla tych ziem sos Fineda. Dodatkowo, przez Hipshangu zaczął wówczas przebiegać szlak handlowy z Wiecznego Miasta do Tamdunpolis 302 r. - W wyniku wojny między Tamdunią a lokalnymi plemionani nandyjskimi, Tamduńczycy zostają całkowicie wyparci z obszarów dzisiejszego Hipshangu, a Geminium zostaje zniszczone. Władzę znów obejmują miejscowe ludy bez organizacji państwowej. ok. 355 r. - Obszar dzisiejszej Baroni Hipshangu zostaje włączony w skład Księstwa Shadan, obejmującego niemal całe wschodnie wybrzeże dzisiejszego Nan Di. Zwierzchnictwo Shadan nad tymi ziemiami ogranicza się w praktyce do ustanowienia kilku posterunków wojskowych. Jednym z nich jest dzisiejsze miasto Opaga. 662 r. - Całe Księstwo Shadan (a wraz z nim dzisiejsze Hipshangu) zostaje po śmierci Króla Shadan włączone w skład Królestwa Nan Di. ok. 780 r. – Wojownik Hypy (lub Hypa) otrzymuje lenno Hipshngu w nagrodę za służbę w armii księcia Shadan. Legenda głosi, że osobiście pokonał gang zbójów, którzy terroryzowali miejscową ludność i kupców, zaś przywódcę gangu skazał na obdarcie ze skóry. ok. 790 r. – Hypy zakłada i nazywa swoim imieniem miasto Hypykula (po staronandyjsku dosł. Osada Hypego). VIII - XVII w. – Ludność Hipshangu zajmuje się głównie leśnictwem, rolnictwem i wypasem owiec. ok. 810 r. – Syn Hypego - Laihno - uzyskuje od Króla Niebiańskiego potwierdzenie nadania ziemskiego i tytuł arystokratyczny. Zakłada również arystokratyczny ród Hypy (l.mn. Hypowie) 1359 r. – Hypowie otrzymują od Króla Niebiańskiego wyłączny przywilej sprzedaży winno-rybnego sosu Fineda. Sos ten zyskuje prestiż w całym Nan Di i staje się jednym z symboli arystokracji. Przez następne 350 lat, próby jego podrabiania i nielegalnego wywożenia poza Hipshangu będą karane śmiercią. XV w. – System feudalny zaostrza się. Wiejska ludność zostaje zobowiązana do odrabiania rosnącej z roku na rok pańszczyzny. 1610-1611 r. – Właściciel lenna - generał Yichen Hypy - wyrusza na wojnę z Brodrią, gdzie jednak trafia do niewoli ze swoim oddziałem po nieudanej obronie Lihe przed wojskami carskimi. W zamian za lojalność po przekształceniu Nan Di w protektorat, Brodryjczycy pozwalają mu na powrót do Hipshangu i dalsze władanie lennem. Od tego momentu, przez następnych 300 lat, ród Hypy będzie jednym z najbardziej probrodryjskich rodów arystokratycznych we wschodniej części Nan Di. 1640-1653 r. – Aiguo Hypy uczestniczy w brodryjsko-nandyjskich kampaniach przeciwko Ordzie, w zamian za co dostaje posiadłości pod Bundżadarem, z których sprowadza do Hipshangu 8 ordyjskich rodzin. Potomkowie tych rodzin mieszkają w Hipshangu do dziś. 1667 r. – Aiguo Hypy umiera. Jego starszy syn - Haoyu - dziedziczy Hipshangu, zaś młodszy - Feiyu - dostaje ojcowskie posiadłości pod Bundżadarem. Ten pierwszy będzie wiernym sługą cara; ten drugi, jak na ironię, zacznie sympatyzować z Ordyjczykami i wychowa przyszłego przywódcę ordyjskiego powstania. XVII - XVIII w. – Obciążenie pańszczyzną mieszkańców Hipshangu jest bardzo wysokie, co doprowadza do małych, z góry skazanych na niepowodzenie buntów chłopskich średnio co 20-30 lat i prób ucieczki z lenna. Karą za bunt czy ucieczki niezwykle rzadko jest śmierć; Hypowie wolą stosować wobec niepokornych kary cielesne i finansowe. 1723 r. – Guohua Hypy przyjmuje chrzest w obrządku starobrodryjskim, zmienia imię na Konstantyn i funduje 5 cerkwi na terenie Hipshangu. Choć w lennie panuje wolność religijna (pan nie ingeruje w wiarę chłopów i mieszczan, znacznie bardziej interesuje go wywiązywanie się przezeń ze zobowiązań podatkowych i/lub pańszczyzny), to jednak wiara starobrodryjska zaczyna być coraz bardziej popularna wśród mieszkańców Hipshangu. 1839 r. – Siergiej Hypy funduje pierwszą szkołę wiejską, zapewniającą chłopom naukę pisania, czytania, podstaw przyrody i katechizmu. 1867 r. – W związku ze zniesieniem poddaństwa, wiejska ludność Hipshangu otrzymuje wolność osobistą. Prawo o uwłaszczeniu skonstruowane jest jednak w taki sposób, że jeszcze przez najbliższych 25 lat, ludność wiejska będzie zmuszona płacić Hypom różne należności za użytkowanie ziemi i lasów. Przełom XIX i XX w. – Początki turystyki w Hipshangu. Przyjeżdżają tu zwłaszcza mieszkańcy dużych miast, szukający w górach odpoczynku od zgiełku, świeżego powietrza i kontaktu z naturą. 1917-1922 r. – Upadek caratu i walki wewnętrzne w Nan Di. Wschodnie wybrzeże Nan Di przez długi czas jest kontrolowane przez siły białych, co sprawia, że w Hipshangu jest względnie bezpiecznie. 09.1922 r. – Po kilkudniowych walkach, Hipshangu zostaje zajęte przez komunistów. Będący już w podeszłym wieku Anatolij Hypy zostaje z żoną zamordowany, zaś jego synowie zostają zesłani na ciężkie roboty w łagrze w Mirnym. Pierwszy syn - Igor - ucieka z łagru przez Winkulię do rodziny swojej siostry w Hasselandzie, z kolei drugi syn - Rusłan - zostaje po dwóch latach zwolniony z łagru i przymusowo osiedlony w Ostii z zakazem powrotu do Nan Di. 1922-1940 r. – Kolektywizacja wsi w Hipshangu. Posiadacze ziemscy zostają zmuszeni do łączenia się w sowchozy i kołchozy, lasy i zakłady produkcyjne zostają w całości upaństwowione. Mieszkańcom wsi ograniczane jest prawo do opuszczania miejsca zamieszkania; mieszkańcy Hypykuli mają więcej szczęścia, bo stosunkowo łatwo jest im uzyskać paszport wewnętrzny. 1940-1990 r. – W ramach odgórnego przesiedlania ludności, do Hipshangu zwożeni są (nierzadko karnie) mieszkańcy nienandyjskich republik radzieckich: Brodryjczycy, Ordyjczycy, Ostyjczycy itp., a także Astańczycy. Wszyscy oni zatrudniani są w miejscowych zakładach produkcyjnych lub rzadziej w kołchozach. 1946-1948 r. – Władze państwowe doprowadzają do utwardzenia Trasy Wężowej i przystosowania jej do ruchu samochodów. Do prac wykorzystywani są więźniowie z różnych części kraju. Część z nich ginie wskutek nieludzkich warunków pracy. 1982-1983 r. – Budowa ośrodka narciarskiego na południowy zachód od Hypykuli. 1999 r. – Upadek komunistycznej władzy. 1999-2005 r. – Prywatyzacja gospodarstw, zakładów produkcyjnych i części lasów. Z jednej strony, wskutek transformacji gospodarczej, mieszkańcy Hipshangu odzyskują pełną wolność gospodarczą i prawa obywatelskie. Z drugiej natomiast, wielu z nich pozostaje bez pracy, ponieważ znaczna część zakładów produkcyjnych i gospodarstw okazuje się nierentowna i upada w warunkach wolnego rynku. 2002-2017 r. – Wielka emigracja ludzi (zwłaszcza młodych) z Hipshangu do dużych miast, spowodowana wysokim bezrobociem i brakiem perspektyw. W tych latach, populacja Hipshangu kurczy się o ponad 20%. Inną przyczyną wyjazdów są programy repatriacji Brodryjczyków, Ordyjczyków i Ostyjczyków, w których udział bierze pewna część przesiedleńców zamieszkałych w Hipshangu i ich potomków. 2016-2019 r. – Władze brodryjskie obejmują Hipshangu programem walki z bezrobociem i kryzysem gospodarczym. W ramach tego programu, wprowadzone zostają wysokie ulgi podatkowe i dofinansowania dla firm tworzących miejsca pracy w Hipshangu, a także uruchomiony zostaje program sprzedaży pustostanów "Dom za srebrnego orła" (srebrny orzeł to ówczesna waluta Brodrii). Dzięki tym zabiegom, w Hipshangu odżywa przemysł spożywczy, pojawia się nowy zakład produkujący meble, rozwijają się usługi i zwiększa się liczba turystów. 2017 r. – Trasa Wężowa zostaje gruntownie wyremontowana. 2019 r. – Po raz pierwszy od 18 lat, Hipshangu odnotowuje lekko dodatni przyrost rzeczywisty ludności i jednocyfrowy poziom bezrobocia. 2024 r. – Borys Zamycki obejmuje Baronię Hipshangu. 03.2025 r. - Wskutek stowarzyszenia z Federacją Nordacką, mieszkańcy Hipshangu otrzymują w znacznej większości obywatelstwo Federacji Nordackiej. Wróć do spisu treści 6. Życie duchowe mieszkańców Hipshangu Duchowość mieszkańców baronii Hipshangu to bardzo szeroki temat, który nadawałby się na niejedną pracę v-magisterską. Jest to zagadnienie tym ciekawsze, ponieważ miejscowa religijność zmienia się na naszych oczach pod wpływem ostatnich wydarzeń w Nan Di - w szczególności mam tu na myśli odkrycia kosmiczne. Zacznijmy jednak po kolei - jakie są najbardziej dominujące tendencje w duchowości mieszkańców Hipshangu? 1. Erkteadizm Świątynia erkteadińska w Kroskuli Na terenie Hipshangu i ogólnie całego wschodniego wybrzeża Nan Di, dominującą wiarą od głębokiej starożytności aż do XVIII wieku pozostawał Erkteadizm - nurt filozoficzny opierający się na naukach Erkteadiego z Waipan. Erkteadi głosił nieistnienie osobowego Boga, istnienie reinkarnacji (której kierunek zależny jest od bilansu dobrych i złych uczynków danej osoby w czasie trwania jej życia) i konieczność dążenia do oświecenia w celu przerwania cyklu reinkarnacji i uwolnienia duszy od cierpienia. Do XVIII wieku, erkteadizm był w zasadzie jedyną wiarą ludności Hipshangu. Gdy w 1723 roku Hypowie (czyli rodzina właścicieli lenna) przyjęli chrzest w obrządku starobrodryjskim, zaczęło się stopniowe odchodzenie mieszkańców Hipshangu od erkteadizmu - mimo nieprzerwanie panującej w lennie wolności religijnej, wiara starobrodryjska stała się po prostu popularna, ponieważ jej wyznawcy cieszyli się większa przychylnością Hypów. Pewien zwrot w stronę nandyjskich wiar pierwotnych nastąpił w XX wieku, kiedy to komunistyczna władza obrała sobie za cel walkę z religią - głównie z prawosławiem. Wiary pierwotne - w tym erkteadizm - były przy tym traktowane dużo łagodniej i dlatego były atrakcyjną alternatywą dla osób, które poszukiwały dla siebie jakiejś religii. Obecnie erkteadiści mają do dyspozycji na terenie lenna kilkanaście świątyń - praktycznie w każdej miejscowości, w której mieszka minimum 500-600 osób, jest co najmniej jedno ich miejsce modlitwy. Szacuje się, że obecnie ok. 20% mieszkańców Hipshangu identyfikuje się z erkteadizmem. 2. Kościół Starobrodryjski Cerkiew starobrodryjska w Opadze Pierwsi Ortodoksi (czyli wyznawcy Kościoła Starobrodryjskiego) pojawili się w Hipshangu w roku 1570. Były to dwie rodziny brodryjskich uciekinierów z Manger, których Hypowie sprowadzili do Hypykuli w charakterze rzemieślników. Wobec braku możliwości praktykowania swojej religii (najbliższa cerkiew Ortodoksów była wówczas kilkaset kilometrów od lenna), rodziny te już w drugim pokoleniu porzuciły Kościół. Trwała obecność Ortodoksów zaczęła się w latach 20. XVIII wieku. Wtedy to władca lenna - młody Guohua Hypy - przebywał na naukach w Wiecznym Mieście, gdzie został Ortodoksem i zmienił imię na Konstantyn. Po przybyciu do Hipshangu, zaczął tu promowanie religii starobrodryjskiej - ufundował 5 cerkwi, a także sprowadził duchownych i misjonarzy. I choć nigdy nie ogłosił przymusowego chrztu swojego lenna, to jednak wiara starobrodryjska zyskała uprzywilejowaną pozycję i już w kilkadziesiąt lat, większość mieszkańców Hipshangu została Ortodoksami. Liczba wiernych mocno spadła w latach 20. i 30., kiedy to miała miejsce walka państwa z religią. Zamknięto wówczas prawie wszystkie cerkwie w Hipshangu, znacznie utrudniono sprawowanie nabożeństw i rozpoczęto inne antykościelne działania. Zabiegi te sprawiły, że liczba Ortodoksów spadła w 20 lat o ponad połowę. Powrót do Kościoła Starobrodryjskiego zaczął się w latach 90., kiedy to otworzono zamknięte cerkwie i pozwolono na sprawowanie kultu religijnego bez ograniczeń. Choć wspólnota Ortodoksów zaczęła wówczas odżywać, to jednak do dziś nie wróciła ona rozmiarów sprzed 1922 roku. Szacuje się, że obecnie ok. 45% mieszkańców Hipshangu jest wiernymi Kościoła Starobrodryjskiego. 3. Ateizm Czym jest ateizm, nie trzeba chyba nikomu tłumaczyć. Jeżeli chodzi o udokumentowaną historię ateizmu w Hipshangu, to nie jest ona zbyt długa. Aż do XIX wieku, nieprzychylnie patrzono na ludzi, którzy publicznie deklarowali brak wiary w bóstwa czy ogólnie w boskość. Jednym z pierwszych jawnie zadeklarowanych ateistów w Hipshangu był Anton Hypy - burmistrz Opagi w latach 1855-1878, drugi syn właściciela lenna Siergieja Hypy. Liczba ateistów mocno wzrosła po roku 1923, kiedy to nowa, porewolucyjna władza zorganizowała prześladowania Kościoła i bardzo mocno ograniczyła możliwości uczestnictwa w praktykach religijnych. Sprawiło to, że wielu mieszkańców Hipshangu porzuciło wiarę. Od roku 1999, obserwuje się powrót ludności Hipshangu do religii - przede wszystkim do Kościoła Starobrodryjskiego. Wiara nowo ochrzczonych wiernych jest jednak nierzadko powierzchowna i na pokaz. Szacuje się, że obecnie ok. 30% mieszkańców Hipshangu uważa się za ateistów lub nie przyznaje się do żadnej wiary. 4. Wyznania niszowe Rotryjska kaplica na przedmieściach Hypykuli W Hipshangu znajdziemy także przedstawicieli wyznań niszowych, mało popularnych w tym regionie. Wśród nich można wyróżnić przede wszystkim: Kościół Rotryjski - posiada kilkuset wyznawców, głównie narodowości brodryjskiej i ostyjskiej. Mają oni w Hypykuli kaplicę, gdzie co niedzielę dojeżdża na mszę ksiądz-misjonarz z parafii w Qingang. Szuud-Zam - czyli religia ordyjska. W Hipshangu mieszka kilkudziesięciu wyznawców - głównie są to ordyjscy przesiedleńcy i ich potomkowie. Na terenie baroni nie mają swoich świątyń; zdarza się, że odprawiają religijne obrzędy w prywatnych domach lub pielgrzymują do miejsc kultu w Nowej Ordzie. Szacuje się, że obecnie ok. 3-4% mieszkańców Hipshangu uważa się za wiernych wiar i religii niszowych. 5. Hofhus af Tekno? Tekno - wizja artystyczna Całkowicie nowym zjawiskiem w duchowości mieszkańców Hipshangu (i ogólnie całego Nan Di) jest Hofhus af Tekno - czyli Kościół Tekno. Polega on na wierze w boga Tekno, który zsyła ludziom zdobycze technologii i w ten sposób sprawia, że ludzkość się rozwija. Popularność wiary w Tekno wystrzeliła pod wpływem odkrycia zaawansowanej cywilizacji pozaziemskiej i programu kosmicznego, w który zaangażowane jest Nan Di. Wielu ludzi uwierzyło, że jest to zapowiedź rychłego nastania tzw. Technokratycznego Stulecia, które zostało przepowiedziane przez Perhveta Simona. Co za tym idzie, Hofhus af Tekno powiększył się o rzesze nowych wyznawców, w tym w baroni Hipshangu. Rosnąca popularność technokratycznej wiary nie mogła oczywiście umknąć uwadze kapłanów wiar tradycyjnych. Na jednym z nabożeństw w Hypykuli, batiuszka Kościoła Starobrodryjskiego Nikita wypowiedział się krytycznie o wierze w Tekno: Nie ulegajcie pokusie uwielbienia stworzenia! Jedynym stwórcą tego świata jest Bóg; wszystko zaś, co jest na tym świecie - choćby nie wiadomo jak piękne, zdumiewające i niesamowite - jest tylko Jego stworzeniem. Jeżeli będziecie ubóstwiać postęp technologiczny tylko dlatego, że jest dla was zadziwiający i niezrozumiały, to czym będziecie różnić się od starożytnych pogan? Oni też ubóstwiali słońce, pogodę, przyrodę, bo ich zadziwiała i nie rozumieli jej zjawisk. Wy zaś po to zostaliście odkupieni krwią Chrystusa, by składać cześć i uwielbienie tylko jedynemu Bogu w Trzech Osobach! Czy kapłan Nikita słusznie martwi się o wiarę wiernych swojego kościoła? Póki co wydaje się, że Hofhus af Tekno zyskuje najwięcej nowych wiernych spośród wyznawców erkteadizmu i ateistów. Starobrodryjczycy na ten moment są raczej nieskłonni do zmieniania swojej wiary. Może to wynikać z faktu, iż Kościół Starobrodryjski w swojej doktrynie stanowczo wypowiada się na temat wiecznego zbawienia i potępienia tak, że nawet niezbyt głęboko wierzący wyznawcy podświadomie boją się odstępować od Kościoła. Szacuje się, że obecnie ok. 300 mieszkańców Hipshangu (0,5%) należy do Hofhus af Tekno. Liczba ta jednak stale rośnie. Wróć do spisu treści

Język nandyjski to język używany przez lokalną ludność Nan Di. Jest zapisywany alfabetem łacińskim, jednak nie jest spokrewniony z żadnym innym v-językiem. Nandakud kel olva kel, mid hauti oi mestkud emmidi es Nanda. Nandakud kel irti oi latinkud alfawit, kuv se kel je seova us sa v-kel. Aktualny stan języka nandyjskiego (aktualizowane na bieżąco): Słownictwo Gramatyka, wymowa i najważniejsze zwroty Poznaj nandyjskie nazwiska! Realowe inspiracje: Język nandyjski czerpie z relowych języków ugrofińskich (głównie z estońskiego) oraz trochę z chińskiego. W toku przedinternetowych dziejów narodu nandyjskiego i w miarę rozwoju jego relacji z innymi narodami, język nandyjski dorobił się jednak pewnej liczby zapożyczeń. Najważniejszymi źródłami zapożyczeń dla nandyjskiego były: język brodryjski język ordyjski język czarnokrajestański Przekłada się to na obecność w języku nandyjskim pewnej liczby słów, które mogą nawiązywać do realowego rosyjskiego, mongolskiego, czy też do języków germańskich.

Szanowna Administracjo! Proszę o stworzenie poddziału o nazwie "Baronia Hipshangu" w dziale "Geografia i demografia" w Imperium Nandyjskim. Swoją prośbę uzasadniam faktem, iż Baronia posiadała swój dział jeszcze za czasów bytności Nan Di w Bastionie. Chciałbym przenieść dorobek i dalej rozwijać fabularnie Baronię. W związku z tym, taki dział bardzo by mi się przydał. Pozdrawiam,

Nieśmiało się przypominam...

Miło, że jesteśmy już w większości, jako Nandyjczycy, po tej "drugiej stronie", gotowi do dalszego działania. Muszę przyznać, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczony tą wiadomością. Oczywiście rozejrzę się w Monarchii Kiryjskiej, bo naprawdę zaciekawiło mnie istnienie abachaskiego samorządu. Choć forum Abachazji niestety przepadło, to jednak jestem w posiadaniu pewnych materiałów i treści z Abachazji (nie jest tego wiele, ale zawsze coś), w tym rozpisanych podstaw języka abachazkiego i paru map. Może możnaby na tej podstawie pomyśleć o czymś w rodzaju Muzeum Abachazji?

Proszę o weryfikację S-7H9Zlo0g

Dobry wieczór wszystkim! Nazywam się Borys Zamycki. Przybywam do II FN jako Nandyjczyk, w związku z zawieraną przez nasze państwa umową stowarzyszeniową. Choć w Federacji jestem nowy, to miałem już okazję działać na tych ziemiach we wcześniejszych latach, m.in. w Abachazji. Możliwe, że komuś skojarzą się moje wcześniejsze dane - Mikołaj Patryk Dostojewski. Obecnie planuję dalej pracować nad wszystkimi projektami, które prowadziłem w Nan Di (m.in. język nandyjski), a także rozejrzeć się po FN i zorientować w możliwościach.