KU 1/25 | Wniosek o zbadanie zgodności z prawem

[Kamiljan de Harlin 788]

Wysoki Sądzie!

W trosce o bezpieczeństwo naszego państwa i zachowanie ciągłości władzy, zwracam się z uprzejmą prośbą o rozpatrzenie mojego wniosku o sprawę ustrojową w zakresie legalności inicjowania spraw kontrolnych przez Najwyższy Sąd Federalny, wydawanie wyroków przez inicjatora postępowania, konstytucyjność wyroków w sprawach o sygnaturach: KN 1/25 | zgodność z Konstytucją art. 12 ust. 1 KK , KN 2/25 | zgodność z Konstytucją art. 12 ust. 3 KK , KN 3/25 | zgodność z Konstytucją art. 8 ust. 1 pkt 4 KK , KN 4/25 | zgodność z Konstytucją art. 10 ust. 3 regulaminu Kongresu , KN 5/25 | zgodność z Konstytucją art. 6 regulaminu Kongresu oraz KN 6/25 | zgodność z Konstytucją art. 2 ust. 3 & art. 2 ust. 4 Ordynacji Wyborczej. 

Moje pytania są następujące:

• Czy Sąd Najwyższy może orzekać w sprawie konstytucyjności ustaw w innych sytuacjach, niż przewidziane przez Konstytucję, a konkretniej w art. 48 ust. 2 oraz 4–5?
• Czy Najwyższy Sąd Federalny może sam wszczynać sprawy kontrolne, nie na wniosek organu władzy do tego uprawnionego?
• Czy inicjator postępowania może wydawać wyrok w sprawie, którą sam zainicjował?
• Czy wyroki wydane przez Sędziego Najwyższego w sprawie kontrolnej, którą sam wszczął Sędzia Najwyższy, są konstytucyjne?

Moje zastrzeżenia budzi konkretnie to, że Konstytucja nie daje Sędziemu Najwyższemu prawa do samodzielnego wszczynania spraw. Nie przewiduje przepisów, które pozwalałyby mu działać z własnej inicjatywy, określały tryb badania konstytucyjności ustaw na wniosek sądu czy regulowały procedury związane z takim działaniem. Jedyny przypadek, gdy Najwyższy Sąd Federalny może oceniać zgodność ustawy z konstytucją, został wskazany w art. 48 ust. 2 oraz 4–5 i dotyczy sytuacji, gdy z takim wnioskiem zwraca się Prezydent. Zasada legalności zapisana w art. 6 jasno mówi, że organy państwa mogą działać tylko w granicach prawa, a skoro konstytucja nie przewiduje uprawnienia Sędziego Najwyższego do samodzielnego inicjowania spraw, to takie działanie byłoby bezpodstawne. Dodatkowo fakt, że ustawa zasadnicza szczegółowo reguluje tryb postępowania na wniosek Prezydenta, a pomija inne możliwości, oznacza, że nie są one dopuszczalne. Połączenie w jednej osobie funkcji inicjatora i sędziego, który później orzeka, rodzi też moje wątpliwości. 

Z wyrazami estymy

Prezydent II Federacji Nordackiej

DW: @Damiano Robingren@Burek

 

Edytowane 2 Września przez Kamiljan de Harlin
tytuł

[Damiano Robingren 140]

 

Velke Mesto Achkov, dnia 2 września 2025 roku

 

Z A R Z Ą D Z E N I E

 

Zarządzam, co następuje:

1. Na wniosek Prezydenta II Federacji Nordackiej, wszczynam postępowanie w sprawie kontroli ustrojowej dotyczącej legalności praktyki inicjowania spraw kontrolnych przez Najwyższy Sąd Federalny oraz konstytucyjności wyroków wydanych w sprawach o sygnaturach: KN 1/25, KN 2/25, KN 3/25, KN 4/25, KN 5/25 oraz KN 6/25.

2. Wątpliwość konstytucyjna dotyczy następujących kwestii:

   1. art. 6 Konstytucji: "Organy państwa działają na podstawie i w granicach prawa",

   2. art. 48 ust. 2 Konstytucji: "Prezydent może zwrócić się do Najwyższego Sądu Federalnego o zbadanie zgodności ustawy z Konstytucją",

   3. art. 48 ust. 4 Konstytucji: "Ustawa oceniona przez NSF za niekonstytucyjną nie wchodzi w życie, lecz wraca do Kongresu, gdzie poddawana jest ponownemu czytaniu",

   4. art. 48 ust. 5 Konstytucji: "Ustawa, którą NSF na wniosek Prezydenta oceni za zgodną z Konstytucją, musi zostać podpisana przez Prezydenta".

3. Nadaję sprawie następującą sygnaturę: KU 1/25.
4. Wyznacza się SN Damiano Robingrena na Przewodniczącego składu orzekającego.

DW: @Kamiljan de Harlin

(-) Damiano Robingren
Przewodniczący Składu Orzekającego

[Damiano Robingren 140]

 

Velke Mesto Achkov, dnia 2 września 2025 roku

 

W Y R O K

W IMIENIU II FEDERACJI NORDACKIEJ

Najwyższy Sąd Federalny w sprawie ustrojowej o sygnaturze KU 1/25, wszczętej zarządzeniem z dnia 2 września 2025 roku, orzeka, co następuje:

1. Działanie Najwyższego Sądu Federalnego z urzędu w sprawach kontroli konstytucyjności jest zgodne z Konstytucją. Kompetencja ta wynika z fundamentalnej roli Sądu jako strażnika porządku prawnego i zasady legalności, a jej źródłem jest nie tylko prawo pisane, ale także utrwalone w praktyce prawo zwyczajowe.
2. Zarzut naruszenia zasady legalności określonej w art. 6 Konstytucji w odniesieniu do samodzielnego wszczynania postępowań przez Najwyższy Sąd Federalny jest bezpodstawny, ponieważ Konstytucja nie zawiera zakazu takiego działania, a prawo do kontroli konstytucyjności z urzędu jest logiczną i niezbędną konsekwencją roli Sądu w systemie trójpodziału władzy.
3. Orzekanie przez sędziego w sprawie, którą sam zainicjował, nie narusza zasad obiektywizmu, ponieważ w sprawach kontrolnych sędzia nie jest stroną, a jedynie organem czuwającym nad zgodnością aktów prawnych z Konstytucją.
4. Wyroki wydane przez Najwyższy Sąd Federalny w sprawach KN 1/25, KN 2/25, KN 3/25, KN 4/25, KN 5/25 oraz KN 6/25 są konstytucyjne i pozostają w mocy.
    

U Z A S A D N I E N I E

Sąd w pełni rozumie troskę Prezydenta o przestrzeganie zasady legalności, która została jasno określona w art. 6 Konstytucji, która stanowi, że organy państwa działają na podstawie i w granicach prawa. Należy jednak pamiętać, że zasada ta odnosi się do całości porządku prawnego, w tym do fundamentalnych, niewypowiedzianych wprost kompetencji, które są konieczne do zapewnienia stabilności całego ustroju.

Konstytucja w art. 48 precyzyjnie opisuje, jak Prezydent może zwrócić się do Najwyższego Sądu Federalnego w sprawie kontroli konstytucyjności ustaw. Należy to jednak interpretować jako opis jednej ze ścieżek postępowania, a nie jako drogę zamykającą dostęp do innych działań. Główna rola Najwyższego Sądu Federalnego to strażnik Konstytucji. Rola ta nie może być uzależniona wyłącznie od wniosków innych organów państwa, które z różnych przyczyn mogą nie być zainteresowane podważeniem własnych, niezgodnych z prawem działań. Prawo do samodzielnego inicjowania spraw jest prawem koniecznym, które wynika wprost z natury tej instytucji. Konstytucja nie musi wymieniać wszystkich szczegółowych uprawnień Sądu, jeśli wynikają one z jego głównej konstytucyjnie zapisanej funkcji.

Ponadto, jak wykazano w zarządzeniu w sprawie KN 1/23 z 18 grudnia 2023 roku, praktyka działania z urzędu jest utrwalonym zwyczajem prawnym, stosowanym konsekwentnie przez Najwyższy Sąd Federalny od ponad półtora roku. Zgodnie z Preambułą Konstytucji, w II Federacji Nordackiej istnieje porządek prawny, który opiera się na "prawie naturalnym i zwyczajowym", więc skoro praktyka wszczynania postępowań z urzędu funkcjonuje w systemie prawnym od tak długiego czasu, to stała się już prawem zwyczajowym i tym samym jest ona w pełni legalna.

Ponadto zarzut, że sędzia nie może orzekać w sprawie, którą sam zainicjował, jest błędny, ponieważ w postępowaniu kontrolnym sędzia nie jest stroną sporu. Inicjując sprawę z urzędu, sędzia nie reprezentuje żadnego interesu, ale pełni swoją funkcję, czyli zapoczątkowuje proces weryfikacji legalności aktu prawnego. Działanie to ma na celu ochronę porządku prawnego, a nie jakichkolwiek interesów. Jest to działanie formalne, a orzekanie jest jego meritum. Rozdzielanie tych dwóch etapów w sprawach ustrojowych byłoby niedopuszczalnym paraliżem systemu sądowniczego i prowadziłoby do sytuacji, w której prawo byłoby naruszane, a Najwyższy Sąd Federalny nie miałby możliwości reakcji.

W świetle powyższego Sąd stwierdził, że wszelkie działania Najwyższego Sądu Federalnego w sprawach o sygnaturach: KN 1/25, KN 2/25, KN 3/25, KN 4/25, KN 5/25 oraz KN 6/25 były zgodne z obowiązującym prawem, a ich legalność nie może być kwestionowana.

Niniejszy wyrok jest prawomocny.

DW: @Obywatel Federacji@Kamiljan de Harlin

 

(-) Damiano Robingren
Przewodniczący Składu Orzekającego

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 900]

Czy prawem zwyczajowym, znacznie silniej zakorzenionym nie tylko w II FN ale w całym wolnym świecie nie jest założenie, że nikt nie powinien osądzać sam siebie, gdyż - niespodzianka - może nie być w tym całkiem obiektywny? Ja wiem, że jest problem z składem orzekającym, ale wtedy się siada jak duże dzieci do rozmowy i powołuje kogoś. Jednak wiarygodny sąd > szybki sąd.