O, jakże straszny był to czas,
Gdy milczał forum, zniknął blask,
Głosów brakło, cisza wiodła,
II Federacja w smutku tonęła!
Kaspar Waksman, dzielny wódz,
Co rządził radą i w sprawach cud,
Forum stracił, smutny dzień,
Wszyscy jęli płakać w cień.
Lecz oto znów błysnęły dni,
Na forum wraca zapał, sił!
Wieść radosna krajem biegnie,
Wszyscy cieszą się niezmiernie.
Nordackie ziemie potęgą są,
II Federacja jak dąb trwa!
Wszyscy piszą, w radzie gwar,
Forum żyje – to nasz dar!
Siła nasza, wielka moc,
Kaspar wiedzie nas przez noc,
I od świtu aż do zmierzchu,
Nordackie sztandary w powietrzu!
Tak oto wraca blask i chwała,
Federacja wielka, doskonała!
I niechaj każdy o tym wie,
Że II Federacja potęgą jest!
Tak, Cz'Aat z Dżipiti czekał parę długich dni, żebym mógł to zapostować.