Wizyta JE Heinza-Werner Grüner oraz delegacji Kotliny Edelweiss w IV Republice Muratyki

[Albert Fryderyk de Espada 1 056]

- Chyba wystarczy tego dobrego, jutro wielki dzień, szczególnie dla mnie. - odparł wodząc wzrokiem po wszystkich uczestnikach, 

- A not tak, jak mógłbym zapomnieć, tak się rozgadaliśmy że przegapiliśmy deser a wiem że niektórzy na niego czekali z niecierpliwością. - roześmiał się prosząc kelnera by podał deser

 

 

Kucharz na prawdę postarał się by jego tiramisu nie tylko dobrze smakowało ale by równie pięknie wyglądało, przez pucharek dokładnie widać było każdą warstwę i każdy składnik.

[Femme Mystere 170]

Odpowiedzi i zachowanie @Albert Fryderyk de Espadabyło lapidarne, żeby nie rzec lakoniczne. Co było z pewnościa oznaką szacunku dla piastowanego urzędu. Znacznie bardziej przypadło jednak Lieselotte podejście @Waksman.

- Widzę, że nie brak Panu odwagi ani wyobraźni! Jak przystało na lidera wizjonera. ? pochwaliła, ale nie chcąc przesadnie schlebiać rozmówcy, zajęła się zajadaniem deseru. Potem wstała od stołu, ocierając usta. ? Dziękuję Panom za przemiły wieczór. Ponieważ czeka nas jeszcze wiele innych atrakcji w Koribi, udam się już do pokoju.

[Waksman 1 340]

Na słowa Lieselotte o tym, jakim to on wizjonerem i liderem nie jest szeroko się uśmiechnął, i sięgając po łyżeczkę, aby spożyć swoje tiramisu, z dużą pewnością siebie w głosie.. - "Moje czasy jako lidera już dawno minęły, i raczej rychło nie wrócą. A z tym wizjonerem... Różnie bywa!"  - i tak oto śmiejąc się zaczął jeść powoli swoją porcję przepysznego deseru.

Gdy @Femme Mystere opuszczała podpite już towarzystwo skinął jej kulturalnie głową na pożegnanie i spojrzał na @Albert Fryderyk de Espada mówiąc - "To co tam jeszcze dobrego masz dla nas Albert? Jakieś inne trunki?"

[Joachim Cargalho 102]

@Femme Mysteresubtelnie wypisała się już z zabawy przy stole. Choć zdawać by się mogło, że oczywiście chce zachować trzeźwość umysłu, bardziej niż alkohol, przeraziła ją wizja pojawiającego się deseru, który mógłby ją tutaj zatrzymać na kolejną godzinę. O ile serwowaliby dokładki... 

Joachim natomiast nie zamierzał rezygnować z dobrodziejstw serwowanych przez kucharza i czym prędzej zabrał się za pałaszowanie przysmaku.

- Panowie tak tutaj nie szczędzą tych trunków, że nawet mógłbym przypuszczać, że chcecie nam dać jakieś papiery do podpisania i puścić nas z torbami - roześmiał się.
- Unia stałaby się faktem, a ja wróciłbym do domu bez krawata... - kontynuował żarcik - niestety, nasze podpisy nic nie znaczą, więc musicie spróbować podobnej zabawy z @Heinz-Werner Grüner - a później dodał szeptem, by tylko @Albert Fryderyk de Espadai @Waksmanusłyszeli - albo wrócić do nas, gdy on będzie na urlopie...

[Albert Fryderyk de Espada 1 056]

- Jak tak dalej pójdzie to my zostaniemy puszczeni z torbami - odparł podchodząc do szafki przebierając w kurczących się butelkach

- Aaaa, ta się nada! Proszę mi wierzyć lub też nie ale ta butelka ma równie ciekawą historię co poprzednia, ta również została przywieziona z Edelweiss, wręczył mi ją przy jednej sposobności Robin von Eisenhut, zarzekał się że to najlepszy flandryjski pinot - dodał Albert kładąc flakonik na stole 

[Joachim Cargalho 102]

Kolejna butelka, z kolejną historią pojawiła się na stole, przy którym siedzieli wszyscy zebrani.

- Ach, nieodżałowanej pamięci Robin - wspominał obywatela Edelweiss, który zginął w tajemniczych okolicznościach. Przyglądał się chwilę butelce, może z lekką nostalgią...
Wyrwał się z tego letargu i nieco bardziej ożywionym tonem zapytał - o której startuje defilada? Dobrze byłoby tam stać w miarę prosto - i wyszczerzył zęby.

[Albert Fryderyk de Espada 1 056]

- Cholera jasna defilada! - krzyknął Albert zrywając się z miejsca

- Musimy się zbierać, NATYCHMIAST! - dodał zarzucając już na siebie marynarkę i karząc kierowcy podstawić samochód dla niego i gości

 

Ciąg dalszy na obchodach 4. Rocznicy

[Heinz-Werner Grüner 217]

- Wybaczcie moją postawę. Całkiem zaskoczyła mnie ta sytuacja z butelką dla Herr Präsidenta! Nie myślałem, że ją wspólnie wypijemy! No cóż, bardzo dziękuję, że w tak zacnym gronie, ale i przy takiej okazji. To chyba wielki czas polać wszystkim dość sowicie! Panie Prezydencie, w zasadzie, po co te tytuły! Albercie, mein freund, chciałbym wznieść toast. - Heinz wstał i z stał z pustym szkłem w ręce czekając aż ktoś całkiem zwinny i bystry poleje z butelki przywiezionej z Edelweiss przez pana de Espadę. 

-Panie Waksman, Mein Faktotum, wszyscy zebrani! Niech ten dzień będzie nową drogą dla nas , dla Koribi i dla Edelweiss. Za Koribijczyków, za Republikę Muratyki, za lud z Szarotkowej Doliny, na zdrowie!

Edytowane 5 Listopada 2022 przez Heinz-Werner Grüner

[Albert Fryderyk de Espada 1 056]

Żeby nie było że wypuszczam naszych gości do domu bez prezentu pozwoliłem sobie przygotować drobiazg dla każdego.

Jako że @Femme Mystere już wcześniej wspominała że takowy chce otrzymać delikatnie spersonalizowałem jeden z naszych pistoletów Malorian Schädel-17.

Ręcznie zdobiony szkielet pokryty chromem i patyną oraz rękojeść pokryta przepiękną masą perłową, proszę jednak nie mieć złudzeń, mimo pięknego wyglądu to wciąż śmiercionośna broń którą bez problemu można zabić.

 

Znajdzie się coś również dla @Joachim Cargalho, znany i lubiany Malorian P08/S który stanowi świetny materiał do przyozdabiania i zmieniania prostego  pistoletu w zwierciadło odbijające wnętrze właściciela, mam jedynie nadzieję że trafiłem w gusta szanownego chociaż nie powiem sporo zaryzykowałem.

 

Chromowany szkielet wraz z rękojeścią z ciemnobrązowego drewna drzewa Wenge które zostało dość oryginalnie wyrzeźbione.

 

I na koniec Herr @Heinz-Werner Grüner, podobnie jak dla prawej ręki Oberhaupta zdecydowałem się na chromowaną wersję Maloriana P08/S lecz z dość wyjątkową rękojeścią, zastąpioną bardzo rzadkim kawałkiem kości słoniowej.

Edytowane 7 Listopada 2022 przez Albert Fryderyk de Espada

[Femme Mystere 170]

Herr @Albert Fryderyk de Espada, pistolet jest wprost cudowny. Dziękuję bardzo.

[Joachim Cargalho 102]

Ach, nie spodziewałem się takiego prezentu! Jestem bardzo zaskoczony, ale również uradowany. Pistolet, który na pewno będzie dobrze leżał w dłoni.

Aż kusi, żeby go darzyć mocnym uściskiem. Dzięki!

[Heinz-Werner Grüner 217]

-Wspaniała to rzecz! Naprawdę ujmująca. Kość słoniowa nie jest mi do końca znanym surowcem, gdyż poróżowałem raczej w odmęty mroźnych lądów, ale z tego co widziałem w Samundzie, swego czasu, to coś cios słonia zbliżony jest do kłów narwala czy morsa, prawda? Serdecznie dziękuję.Jest to dla mnie zaszczyt, że ta werjsa Maloriana P08/S trafiła do mojej kabury. Proszę być jednak pewny dziś z niej strzelać nie będę. - Heinz przymierzył ją do "wirtualnej" kabury, zważył w dłoni, pokiwał głową z uznaniem.

Grüner zamyślił się po czym wstał raz jeszcze i mówił dalej.

-Drodzy zebrani, jestem, jak pewnie zauważyliście nieco zamyślony, jakby nieobecny i proszę nie miejcie mi tego za złe. To efekt zmęczenia, wszak człek w sile wieku, w ramy jakiego chyba jeszcze się łapie, również ma prawo czuć się osłabiony. Nie wiem czy to efekt jakiejś choroby, oby nie, ale liczę, że szybko powrócę do pełni sił, tymczasem proszę o wyrozumiałość, udam się na spoczynek. Mam nadzieję, że obecność moich cudownych Faktotum wynagrodzi  Szanownym Panom moją nieobecność, ba, jestem pewien, że w pełni zastąpi...

Gruner ukłonił się z należytą doniosłością i honorem, po czym wyraźnie osłabiony ruszył do swojej sypialni, wcześniej poinstruowany przez służbę...