Wielki wieczny Kirym

[August de la Sparasan 86]

August de la Sparasan był już w drodze, gdy wybiła godzina 18. Przegapił wtedy ten fakt, lecz gdy niedługo potem zerknął na tani zegarek naręczny kupiony bez paragonu w lombardzie robotniczogradzkim, wiedział, iż utorowała się ścieżka do zwieńczenia powstania Nowego Kirymu. Dotarł na miejsce o zmierzchu. Skierował się do masywnego, odcinającego się od malowniczego tła, budynku i śmiało wszedł do środka. Przy wejściu korpulentny strażnik z naszywką na mundurze głoszącą "Pavlo Ejib" już chciał zatrzymać zakapturzonego gościa, lecz zorientował się co do jego tożsamości i służbowym tonem stwierdził: - Panie de la Sparasan, był pan oczekiwany - Po czym gestem ręki zaprosił go do pokaźnego wnętrza - a to był zaledwie przedsionek. Przeszedł go śmiało i dotarł do drzwi wyróżniających się na tle innych ozdobnością. Po zapukaniu umówionym sygnałem - trzy stuki, dwa puki, wszedł do środka i stwierdził: - Najjaśniejszy Patriarcho, już czas. Czy Jego Wysokość Monarcha przybył?

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 510]

Tuż po podpisaniu Konstytucji Monarchii Kiryjskiej, Bolesław Kirianóo von Hohenburg wsiadł do opancerzonej limuzyny, która przewiozła go z Los Alexos, gdzie tymczasowo trwały obrady Prezydium do ustanowienia oficjalnej stolicy świeckiego Kirymu do Robotniczogradu. Ochrona pojazdu nie była nieuzasadniona: to tej właśnie nocy według podań ulicami miast miały przetaczać się parady demonów i innych złych duchów, wraz z podłą Matką Prokrastynacją na czele, czemu dowodzić miała nienaturalnie większa statystyka gwałtów i grabieży na całym Pollinie, odnotowywana właśnie tej posępnej nocy. Z Wieloksięgu wiemy jednak, że Jahwe zamierzał obrócić to święto popleczników Prokrastynacji na jej zgubę, co wypełniło się równo dwa lata temu, kiedy tej samej nocy oficjalnie założono Przenajświętszy Kościół Kiryjski, będący nowożytną odsłoną Jedynej Prawdziwej Wiary. Tego samego dnia dwa lata później oficjalnie uchwalono Konstytucję Monarchii, przypadkowo, jakby ktoś powiedział. Kiriowie wierzą jednak, że nie ma czegoś takiego jak przypadek.
Z zamyślenia wyrwał Bolesława głos kierowcy, informującego, że są już na miejscu. Wysiadł ze swojego wozu, usilnie starając się nie zostać porwanym przez silny wiatr targający miastem. Wszedł do środka i skierował kroki w stronę znanego pomieszczenia, gdzie miał nadzieję zastać Patriarchę i Ojca Założyciela Pankiryzmu.

[August de la Sparasan 86]

Oczekiwanie patriarsze nie potrwało długo. Choć August, usadowiony wygodnie, zdążył już zagłębić się w głoszącą, jak zwykle, przesadzone wieści, graniczące z herezją, gazetę. Szmatławiec jeno, za Zrzędnika było lepiej. Ale przynajmniej nagłówki mówią prawdę: "Górno i Gryfino - płonne i spóźnione roszczenia południowo - wschodnich rozłamowców", "Awantura o sądy - czy teraz to kogoś będzie obchodziło?", "Jak żyć, panie premierze FN?". Wracając, był to Jego Świątobliwość Patriarcha, który pierwszy dostrzegł przyjazd osoby, bez której uroczystość dzisiejsza nie mogłaby się obejść. Teraz był właściwy czas. Najważniejszy władca duchowy religii kiryjskiej wyszedł na spotkanie władcy ziemi Kirymu. August obserwował gorące powitanie przez okno, a gdy dwaj szanowni przyjaciele weszli do środka, wyszedł z gabinetu, by do nich dołączyć.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 510]

Zobaczywszy Augusta, przywitał się z nim po kiryjsku i zagadnął, jak się sprawy mają w Amatorii, podczas gdy w tle wchodzili i wychodzili coraz to nowi pomocnicy, upewniający się, że Patriarcha zna formułki, pomagający kiriańskiemu władcy przywdziać strój odpowiedni uroczystości czy częstujący obecnych pryncypałkami. Wśród personelu słychać było gniewne pomruki dotyczące próby ekspansji heraldycznej winkulijskich imperialistów z Trinitzu. Ogólnie jednak panowała pogodna, chociaż uroczysta atmosfera, dopóki ostatni guzik nie został dopięty a świeca nie została zapalona. Wzrok obecnych skierował się na Patriarsze Borysie...

[August de la Sparasan 86]

Patriarcha wyszedł na środek sali, trzymając przechowywaną na codzień w sekrecie relikwię - diadem, uważany za ten przynależący do władców Kirymu i rozpoczął uroczystość słowami: - Bolesławie Kirianóo z rodu von Hohenburg, zważ, gdyż oto wszystkie ludy kiryjskie w noc tę szczególną przekazują ci władzę nad nimi. Przyjmij zatem oto ten diadem, symbol władcy Kirymu z nadania Jahwe, i panuj długo i wspaniale!

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 510]

- W pokorze przyjmuję - Bolesław przyklęknął na jedno kolano i pochylił głowę. Na padające po sobie pytania Stnöwyłł tołb, djułó w Kirymë hűség mígü szív byje hjokü gróm niélet zcynce? oraz Stnöwyłł tołb, zcyncei Atarnósamma w miano Jahwe w nihűség kräji? (Czy przysięgasz panować wiernie w Kirymie póki serce bije albo grom nie powali [zakończyć panowanie wraz z śmiercią lub w wyniku działania czynników niezależnych od ciebie, przyp. red.]? oraz Czy przysięgasz czynić Krucjatę w imię Jahwe w krajach niewiernych/heretyckich?) odpowiedział Jo, jły stnöwyłł (Tak, przysięgam). Wstał i zajął swoje miejsce na tronie, podczas gdy w uroczystości nadszedł czas na liturgię słowa, a więc czytanie fragmentu Wieloksięgu.

[August de la Sparasan 86]

Po odczytaniu odprawiono tradycyjną mszę w obrządku kiryjskim za pomyślność ludów Kirymu.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 510]

Na koniec Imperator wygłosił parę słów.

- Dzisiaj kończymy ostatnią fazę zjednoczenia Kirianii i Westlandu w Monarchię Kiryjską. Oto ponad dwa lata wysiłków działaczy pankirystycznych zrodziły owoce: najpierw głębszą integrację Kirianii i Amatorii, potem ożywienie religii kiryjskiej w nowożytnym wydaniu, a teraz, po paru miesiącach debat i przygotowań - jeden, wspólny kraj Kiriów, zintegrowany w ramach sojuszniczej II Federacji Nordackiej jako wspólnota autonomiczna. Po zadośćuczynieniu kilku jeszcze formalnościom funkcjonowanie rozpocznie wspólna ojczyzna kiryjskich Kiriańczyków, Amatorów, Doctrińczyków, Baradów i Begnamczyków, ale również niekiryjskich Norweglandczyków, Repujerów, Abachazów, Uhraińców, Kugarów, Azteców czy Eestińczyków. Jest to tym bardziej ważne, jeśli uwzględni się przepowiednie proroków Jahwe, zgodnie z którymi odrodzenie Imperium Kiriów w czasach nowożytnych jest jednym z paru warunków stwierdzenie, że żyjemy w czasach ostatecznych/apokaliptycznych Mikroświata. Panować chciałbym pod kiryjską wersją swojego imienia: Boleslav. Ze swej strony dołożę wszelkich starań, aby zaktywizować i aktywizować cały czas obywateli Monarchii, ale także zachęcać nowych, aby u nas osiedli i z czasem "skiryzowali się" - już wkrótce, po wybraniu Rządu Monarchii Kiryjskiej, rozpoczniemy ofensywę dyplomatyczną, w czasie której będziemy potwierdzać obowiązywanie traktatów międzynarodowych z czasów Zjednoczonego Państwa Westlandu i Voxlandu albo Cesarstwa Insulii, ale również zawierać nowe. Współpracując z Patriarchą i Państwem Kościelnym Kirymu, będziemy organizować wyprawy ewangelizujące najdalsze strony świata oraz wspierać te istniejące, jak np. fenocka. Patriarchat i Imperatorat wspólnie rozniosą płomień cywlizacji kiryjskiej i kiryjskiego stylu życia na wszystkie strony świata. Jednak nie zrobię tego sam. Stąd mój apel do wszystkich obywateli Monarchii o włączenie się i aktywny udział w życiu publicznym, tak ważnym przecież u początków każdego projektu politycznego. Tylko razem możemy stanowić krąg kulturowy - Kirym powstał dla Kiriów, a nie Kiriowie dla Kirymu.
Slava Kirym! Slava Jahwe! - zakończył mowę. Uroczystość koronacyjna dobiegła końca.

[AleksanderNovak 106]

Wszyscy Repujerowie składają hołd Boleslavowi Pierwszemu, i chylą czoła nad kurzem ze stóp Miłościwie nam panującego Imperatora! Mamy też nadzieję przyjąć wszyscy wiarę kiryjską w Repujerstanie jako jedyną prawdziwą. Niech błędy przeszłości pokażą. Jedyna droga jest droga zjednoczenia! Westland dumnie teraz będzie pod koroną Jaśniejącego Władcy Środkowej Nordaty - Boleslava związanego z krwią z Amatorią i Kirianią..