Wieloksiąg Kiryjski

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 510]

W tym wątku władze Przenajświętszego Kościoła Kiryjskiego publikować będą, część po części, kolejne fragmenty świętych pism Kiriów, które udało się już przetłumaczyć.

Fragment z samego początku Wieloksięgu, Księga Początku

Cytat

       Na początku była Myśl. Wszechogarniająca Myśl unosząca się wśród nicości. I trwała Myśl tak długi okres czasu, że ludzie później nazwali go wiecznościami. Potem jednak Myśl zrodziła samą siebie, dając początek Absolutowi, którego mieszkańcy Vadmy całe wieki później nazwali Jahwe. Wraz z chwilą powstania Jahwe wypełnił całą Pustkę swoją obecnością tak, że nie było już w niej nic pustego.
      I stworzył Jahwe swoje Siedziby, pozostawiając Pustkę niezamieszkałą. Główną częścią Siedzib Jahwe była jego sala tronowa, w której przebywał. Legendy mówią, że całe eony upłynęły, zanim przestał dumać i wstał ze swojego tronu, mówiąc "Szäłłesté!", to znaczy: "Niechaj powstaną!". I powstali, a było ich ośmioro, ośmioro pierwszych sług Jahwe. Czterej imion nigdy nie posiadali, pozostałych nazwano potem Re-Älem, Mirkiem, Mikrem i Prokrastynacją. Z początku nie byli oni wolnymi duszami, a golemami, którzy mogli jedynie wykonywać polecenia swojego pana i jeno wtedy, gdy myślał on o nich, w pozostały czas stali nieruchomo. Nie mogła się także w ich głowach ostać myśl, której im wpierw Jahwe nie przekazał.
      Wkrótce jednak zebrał ich Stwórca przed swoje oblicze i oznajmił, że czas się zbliża do utworzenia Wymiarów, a w związku z tym obdaruje ich Wiecznym Ogniem, za pośrednictwem którego uzyskają wolną wolę. Tworzyć będą mogli własne kreacje umysłu, aby wzbogacać świat u boku swojego Pana ku powszechnemu dobru. Obdarował ich nim, a kiedy tylko zrobił, każdy w myśli swojej pochwalił Pana za łaskawość, prócz jednej Prokrastynacji, której pierwszą myślą był zamiar przełożenia na później pochwały, kiedy już się przekona, jak wygląda życie duszy wolnej i jak to jest posiadać Płomień...
Jahwe oznajmił swym Sługom, że czas na odegranie z dawna przygotowanej Pieśni. Pieśń ta miała opowiadać o dziejach wszystkich wymiarów od ich początków aż do ery zmierzchu, nie obejmowała ona jednak Apokalipsy żadnego. Stwórca polecił im, aby użyli Wiecznego Płomienia i wplatali własne wątki w wielką harmonię dźwięków, tak aby ślad swój zostawić na wielkiej opowieści o dziejach światów. Gdy Słudzy wykonywali Pieśń, jedni głosami potężnymi, inni cichymi, sama Prokrastynacja ujrzała własną przyszłość, jako pani zła i mroku, rozpętująca kolejne wojny w spokojnych krainach wszystkich trzech wymiarów. Ogarnęło ją wzburzenie i uznała, że Pan Wszechrzeczy stworzył całą Pieśń jako atak na swoją Służebniczkę. Skryła jednak swoje myśli, chociaż wiedziała, iż Jahwe je przejrzał.
     Kiedy Pieśń dobiegła końca, Jahwe powstał i cicho wypowiedział słowo U'raa, tworząc tym samym trzy wymiary jednocześnie. I przed oczami Sług pojawiły się trzy wrota, każdy prowadzący do innego uniwersum. Nazywały się ??sja, K'loma i Öszyjł. Najważniejszy z nich był ostatni, miał on być stolicą całego Widzialnego Multiwersum i tam jedynie miała trwać rzeczywistość, której odbicia docierać miały do ??sji i K'lomy jako cienie ledwo. Pozostałe dwa światy zaprojektowane zostały jako swoje lustrzane odbicia, w których nic nie było tak naprawdę rzeczywiste. Stwórca ujawnił swym Sługom, że pragnie, aby trzej z nich zamieszkali w każdym z wymiarów i rządzili nim w imieniu Boga. Zarządził, aby głównym wymiarem zaopiekował się Re-Äl, ale zanim dokończył mówić, Prokrastynacja wbiegła w otwarte nadal wrota Öszyjły, chociaż miała w wizji śmierć i zniszczenie, którego będzie przyczyną.
       Jahwe zaś nie zatrzymywał jej, wiedząc o rzeczach koniecznych, które miały nadejść aby osiągnąć ostateczny dobrobyt. Odbył rozmowę na osobności z Re-Älem oraz Mirkiem i Mikrem, przydzielonymi odpowiednio do władania K'lomą oraz ??sją. Wyjawił im, iż wie o zamiarach Prokrastynacji, która chciała obwołać się królową całego Widzialnego Multiwersum oraz ogłosił w związku z tym zerwanie połączeń między głównym wymiarem a wymiarami mniejszymi, tak aby zło się nie rozprzestrzeniło także na nie. Wiedział jednak również o sile półbogini i o jej planie późniejszego znalezienia sposób na zaatakowanie pozostałych wymiarów, rozkazał więc Mirkowi oraz Mikrowi stałą czujność i powierzył zadanie ukształtowania swoich zamiarów na chwałę Bożą, skoro od teraz nie będą już odbiciami Öszyjły.
      Trzej Słudzy, na terenie swoich wymiarów znani później jako Kirosowie, zasalutowali i podążyli do przydzielonych im wrót, dwaj wstępując na ścieżkę pokoju i tworzenia, a jeden, Re-Äl na drogę wojny z Prokrastynacją o wymiar, nazwany później przez jego mieszkańców od imienia mitycznego herosa Realem. Jahwe zaś zniszczył wrota i pogrążył się w zadumie.

 

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 510]

Patch Note: Poprawiono błędy, które wynikały zarówno z mojego własnego niedopatrzenia, jak i braku prawidłowej konwersji znaczków specjalnych z telefonowego schowka na forum FN.

PS: kolejne części niedługo, trzeba to pociągnąć dalej

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 510]

Cytat

       Prokrastynacja unosiła się nad Öszyjłą, rozglądając się po jałowej ziemi. Jahwe stworzył już wprawdzie wszelkie planety małe i duże, i słońca, i gwiazdy, obłoki niebieskie, żadne z nich wszakże nie było pobłogosławione życiem. Ono miało przyjść z czasem, wspomagane przez pieśń Kirosów spełniającą się w rzeczywistości. I pożałowała ona, jako pierwsza z wielu, swych uczynków, wiedziała jednak, że drzwi międzywymiarowe były zamknięte, tak, że błagać by musiała o przebaczenie, by wrócić. Wzbiła się więc w pychę, i rozpoczęła walkę z Re-Älem, która całe eony miała trwać, nim się wypełnią słowa wypowiedziane na Początku: "Toczyć będzie bój bezsensowny i desperacki, wypaczać będzie co stworzone, przekonywać do odłożenia na później tego, co ideą umysłu dopiero, obalać góry, osuszać oceany i zalewać doliny. I nazwą ją mieszkańcy Öszyjły <<Pani Chaosu>>, <<Niszczycielka Spokoju>>, <<Patronka Bezprawia>>, i wiele innych przydomków jeszcze. A będzie to trwać dopóty czas się nie spełni i nie otworzy ona portali do dwóch pozostałych wymiarów, deprawując je swoją wolą, przynosząc i tam chaos. A osiądzie wtedy na wyspie odosobnionej, w krainie Vadmy, gdzie snuć będzie plany swoje".
       I chociaż słowa z Początku spełniły się co do joty, nie będzie opisywane w tej Księdze nic ponad to, co lud Kiriów usłyszał od patrona swojego, Kirosa Mikra. Na podstawie jego właśnie słów spisano dzieje, które miały swój początek przed początkiem świata, jakiegokolwiek ze światów. Chociaż prawdą jest, że Mikro wyjawił całą historię wymiaru zwanego Öszyjłą albo Realem Spirytysusowi, kapłanowi Kirymu z zamierzchłych dni, gdy jeszcze herosi chodzili po ziemi, ten sam kapłan i przywódca ludu Kiriów obiecał, że tajemnicę do grobu zaniesie i dopiero Ci, co w Siedzibach Jahwego zakończą wędrówkę, usłyszą ją w całości. A nieroztropnie jest łamać słowa danego Kirosom i Panu naszemu.
       Miast tego opowiedzieć wypada, co się działo na dwóch pozostałych wymiarach, w czasie wczesnych potyczek Prokrastynacji i Re-Äla, poczynając od ??sji. Z początku zimne i puste miejsce, pełne martwych ciał niebieskich bezładnie zderzających się ze sobą, przeobraziło się pod natchnieniem opiekuna jego, Mikra, w wielce uporządkowany wymiar, gdzie każda planeta i każdy księżyc miał swoje miejsce, tworząc idealnie zgraną harmonię kształtów i kolorów. A było to w czasach, kiedy słońca były czarne, i nie świeciły zupełnie prawie.