Ranking

Dziwnie wspomina się Powstanie Marcowe, będące przedświtem Bialenii, gdy jesteśmy już po zmierzchu. Łatwo popaść w tani sentymentalizm, wtórne narzekanie na upływ czasu. Mikronacje to ze swej natury miraż, wirtualna rzeczywistość, a Bialenia w dodatku jest już tylko wspomnieniem. Ta tęsknota za mirażem z zewnątrz może wydawać się wręcz dziwna. A jednak żal, że te czasy już nie powrócą. Nie wróci stara Bialenia, nie wrócimy starzy my. Pozostaje oddać głos Poecie...

Przeddzień obchodów rocznicy Powstania Marcowego Wieczór nad Bin-Andrarskiem zapadał powoli, gdy w Domu Emigranta trwały ostatnie przygotowania do rocznicowych obchodów Powstania Marcowego. Miasto tętniło życiem, a jego puls przyspieszał w rytmie wspomnień i oczekiwań. Na ulicach coraz częściej rozbrzmiewały rozmowy w języku bialeńskim, a w wielu oknach zapłonęły świece – symbol pamięci o tych, którzy walczyli o niepodległość i wolność. W głównej sali Domu Emigranta panował gwar. Weterani, pamiętający tamte dni, szeptali między sobą, ściskając drewniane laski. Ich spojrzenia błądziły po ścianach ozdobionych archiwalnymi fotografiami. Młodzież pomagała zawieszać biało-czarno-zielone flagi i ustawiać krzesła na jutrzejszą uroczystość. W kącie sali, pod oknem, imam Abdul z Zielonego Kościoła rozmawiał cicho z popem Iwanem, duchownym Brodryjskiego Kościoła Prawosławnego. Choć różniło ich pochodzenie i wyznanie, tego wieczoru znów stanowili jedność – jak za najlepszych czasów Republiki Bialeńskiej. W pewnym momencie dołączył do nich starszy mężczyzna o siwych włosach i płaszczu, który nosił ślady minionych lat. Był jednym z dawnych pretorianów Gwardii Venomanii, a po latach tułaczki znalazł schronienie w Bin-Andrarsku. Wśród zgromadzonych znajdowała się także delegacja kibiców sarmackiego klubu SKS Zieloni Grodzisk – młodych Bialeńczyków, dla których Księstwo Sarmacji stało się nowym domem. Paradoks dziejów sprawił, że ziemia, przeciw której walczyli ich przodkowie, dziś stała się dla nich schronieniem i miejscem, gdzie mogą pielęgnować ducha Republiki. Jeden z nich, trzymając klubowy szalik, przemówił do zebranych: — Nie jesteśmy tu tylko po to, by wspominać. Jesteśmy tu, by przypomnieć sobie, kim jesteśmy i kim zawsze będziemy. Nasza ojczyzna może nie istnieć na mapach, ale wciąż żyje w naszych sercach i czynach! Na twarzach zebranych widać było wzruszenie i dumę, a salę wypełniło poczucie jedności. Wszyscy wiedzieli, że jutrzejszy dzień będzie nie tylko chwilą refleksji nad przeszłością, ale także dowodem na to, że Bialeńczycy – niezależnie od tego, gdzie rzuci ich los – wciąż potrafią trzymać się razem. Gdy ostatnie dekoracje zawisły na ścianach, a krzesła stanęły w równych rzędach, noc spowiła Bin-Andrarsk. W powietrzu unosił się zapach herbaty, którą starsi weterani pili na schodach Domu Emigranta, wpatrzeni w rozgwieżdżone niebo. W ich oczach tliła się nadzieja – ta sama, która zapłonęła wiele lat temu podczas Powstania Marcowego.

Chan Nowej Ordy poszukuje wasala, który zaangażuje się w rozwój państwa. Oferuję: lenno w postaci wybranej części państwa, prestiżowy tytuł, wysokie stanowisko we władzach (w zależności od umiejętności i zainteresowań) oraz istotny wpływ na podejmowanie decyzji. Mapa na której można rozejrzeć się za terenem na lenno: https://kustosz.stempel.org.pl/1029/100365773012206714.png Oczekuję tylko zaangażowania i niepodejmowania działalności separatystycznej. 😉 Podwójne obywatelstwo nie stanowi przeszkody. Zapraszam do przedstawiania swoich propozycji i pomysłów - bezkresne stepy czekają na nowych bohaterów!

Stare dziady tak mają. 🤣 Ale masz rację, trzeba iść naprzód.

Osiecki v-mundial przeszedł do historii. Gospodarze z minecraftowego Osieka spisali się bardzo dobrze, oprawa była bardzo zauważalna, choć zabrakło może nieco analizy. Długi okres trwania na pewno nie służył utrzymania tempa. Warto zatem im podziękować i przejść do porządku dziennego nad wyborem kandydatów na kolejny mundial. W dniu dzisiejszym oficjalnie rozpoczynamy procedurę składania kandydatur na organizację XXVII Mistrzostw Mikroświata (Mundialu) w piłce nożnej. Spodziewany termin - listopad 2025, raczej nie wcześniej, a później. Oferty powinny być dodawane na forach ojczystych, a także kierowane osobiście do Sekretarza MUP - Heinza-Wernera Grünera. Co powinna zawierać oferta? - forma dowolna (opis na forum, broszura w pdf, strona internetowa, etc) - ma spory wpływ na odbiór - wszystkie niezbędne informacje dotyczące planowanej infrastruktury, zaplecza logistycznego oraz promocji wydarzenia (minimum to prezentacja 4-6 stadionów lub ich projektów) - opis wydarzeń i atrakcji współtowarzyszących (maskotki, hymny, oficjalne piłki, strefy kibica, miss imprezy etc.) Termin składania ofert mija 20 kwietnia 2025 r. Po tym terminie wszystkie złożone kandydatury zostaną poddane weryfikacji i ocenie, a następnie przejdziemy do etapu głosowania. Głosowanie odbędzie się w dniach od 21 kwietnia do 4 maja. Przypominamy, że w procesie głosowania uczestniczą trenerzy, którzy pełnią rolę delegatów krajowych wszystkich reprezentacji narodowych. Stoi przed nimi, jak zawsze trudne wyzwanie by wybrać odpowiednią opcję. Zapraszamy także do zapoznania się z informacjami przedstawionymi na I Naradzie MUP. Zastępca Samozwańczego Sekretarza Mikroświatowej Unii Piłkarskiej Pavel van der Gibson

Piękne to były czasy, nie zapomnę ich nigdy. 😆No ale chyba czas przestać żyć już powoli wspomnieniami i skupić się na teraźniejszości. 😞

Kirianóo Kromzyn Eä (pl. Kiriańska Zielona Gwiazda), w skrócie KKE to kiryjska pozarządowa organizacja międzynarodowa zrzeszająca wolontariuszy i medyków z całego regionu środkowonordackiego. Ma siedzibę główną w Kirianopolu oraz trzy siedziby pomocnicze w Walczącej Republice Eesti, odpowiednio w Patrykopolis, Ajmurstanie i Iwanogrodzie. Zarządzana jest przez Radę Wolontariuszy wybieraną wśród specjalistów na roczną kadencję przez wszystkich członków Gwiazdy. W swojej obecnej formie istnieje od końca 2023, chociaż jej początki sięgają 2022 i Brodryjskiej Wojny Domowej. Na początku stowarzyszenie nazywało się Brodryjska Braterska Służba Pomocnicza i powstawała stopniowo, nieformalnie w Ajmurstanie w pierwszych miesiącach eestińskiej walki o niepodległość, głównie wśród przysłanych przez Imperatora do pomocy Walczącej Republice kiriańskich medyków, żołnierzy i taktyków. Byli oni przerażeni ogromem ofiar i niehumanitarnym postępowaniem strony carskiej, toteż postanowili wziąć sprawy w swoje ręce i nieść pomoc każdemu, niezależnie od barwy munduru. Z początku wsparcie Braterskiej Służby było marginalne, to jednak zmieniło się wraz z rozpoczęciem pierwszej bitwy o Patrykopolis (1-5 stycznia 2023), zakończoną sromotną porażką sił kiriańsko-eestińskich i ogromem martwych i rannych pozostawionych po brodryjskiej stronie. Tradycyjne oddziały medyczne Eestińczyków nie zostały wpuszczone przez siły "białych" na teren pobitewny, zezwoliły jednak na to Brodryjskiej Braterskiej Służbie Pomocniczej. Dzięki temu udało się uratować parę tysięcy rannych od wykrwawienia, a martwych przetransportować i godnie pochować. Ten sukces zapoczątkował rozpoznawalność Służby: powstało paręnaście filii w wielu eestińskich i brodryjskich miejscowościach, a sama organizacja cały czas rosła w siłę, stale zwiększając liczbę członków i obszar działalności, ratując coraz to większą liczbę istnień. Kiedy latem 2023 większość głównych frontów Brodryjskiej Wojny Domowej wygasła, a zamiast nich wybuchły Wojny Klonów jako finałowy akt całego konfliktu, Braterska Służba była na miejscu, zaskarbiając sobie międzynarodowe uznanie ratowaniem wielu Garmańczyków, powszechnie uznawanych ówcześnie za wrogów. Po zakończeniu wojny i utworzeniu II Federacji Nordackiej duża część kiriańskich kiriańskich weteranów powróciła do ojczyzny. Wciąż jednak utrzymywali oni kontakt z kolegami-wolontariuszami z Eesti poprzez korespondencje pomiędzy świeżo utworzoną filią Służby w Kirianopolu a siedzibami eestińskimi, brodryjskimi i garmańskimi. Tak w późnym 2023 narodziło się Kirianóo Kromzyn Eä, czyli z kiriańskiego Kiriańska Zielona Gwiazda: luźno powiązany związek stowarzyszeń wolontariuszy rozsianych po całej Nordacie Środkowej, które łączyła znajomość kiriańskiego, wspólne wojenne doświadczenia oraz wyznawana zasada pomocy humanitarnej bez względu na narodowość czy stronę konfliktu. Struktura organizacji z czasem uległa formalizacji (na przełomie 2023 i 2024 wybrano flagę organizacji, która obowiązuje do dziś) i przeistoczyła się w to, co mamy dzisiaj - skuteczną i dobrze rozpoznawalną organizację non-profit skupiającą się na pomocy ofiar konfliktów Mikroświata. Należy również powiedzieć co nieco o symbolice nazwy. Gwiazda nawiązuje do widocznej we fladze Gwiazdy Ädrosa, tradycyjnego symbolu narodowego i religijnego Kiriów, który podkreśla istotność prawa naturalnego potwierdzanego przez Wieloksiąg. Natomiast kolor zielony został wybrany ze względu na nierozłącznie związaną z nim nadzieję oraz wiarę w równość wszystkich ludzi i ich prawo do życia. Format Zielonej Gwiazdy i wolontariatu bez względu na granice państwowe nie jest zamknięty jedynie dla Kiriańczyków. Rada Wolontariuszy popiera i aktywnie promuje powstawanie niezależnych organizacji tego typu na terenie całego Kontynentu Północnego, jak i Pollinu w ogóle. Jeśli w którymś z krajów takie ruchy będą wystarczająco liczne i skoordynowane, Rada proponuje utworzenie organizacji na wzór KKE, mającej w nazwie zielona gwiazda (lub zielony krzyż, w przypadku państw chrześcijańskich) oraz nazwę danego kraju. Kto wie, może jeśli powstanie wystarczająco krajowych Zielonych Gwiazd i Zielonych Krzyży, będzie można powołać jakiś wspólny, międzynarodowy ruch? Zakończę oficjalnym mottem Kiriańskiej Zielonej Gwiazdy: "Zdrowych wspierać, chorym usługiwać, martwych godnie chować".

Neoaleksandryzacja Przestrzeni Publicznej – Nowa Era Ładu i Potęgi! Obywatele! Nadchodzi nowy rozdział w historii naszej cywilizacji. Przestrzeń publiczna naszych miast, naszych świątyń i naszych centrów technologicznych musi odzwierciedlać siłę i chwałę Neoaleksandrii. Czas porzucić chaos, bezład i przestarzałe wzorce – nadszedł moment, by nasze ulice, place i instytucje stały się manifestacją porządku, harmonii i postępu. Niech Neoaleksandryzm zapanuje w każdym aspekcie naszego otoczenia! Każda ulica będzie wytyczona według wzorców doskonałości, każdy budynek stanie się pomnikiem nowej potęgi, a każda świątynia Tekno-Uska – ośrodkiem boskiego postępu. Sztuka, architektura i technologia zjednoczą się, by stworzyć przestrzeń, która odda chwałę naszej idei. Główne filary Neoaleksandryzacji przestrzeni publicznej: 🔹 Monumentalna architektura – budynki inspirowane klasycznym majestatem Aleksandrii, lecz wzbogacone o nowoczesne technologie, stal i szkło, które odbijać będą blask naszej cywilizacji. 🔹 Porządek i funkcjonalność – miasta zaplanowane z najwyższą precyzją, dzielnice harmonijnie połączone, ulice i place wyznaczone według zasad technokracji i ładu. 🔹 Technologiczna duchowość – w sercu miast wzniesione zostaną Świątynie Tekno-Uska, w których nauka i religia zleją się w jedno, dając początek nowej erze duchowości opartej na postępie. 🔹 Propagacja wielkości – na każdej ulicy, w każdym placu, w murach każdej instytucji widoczny będzie duch Neoaleksandrii. Każdy obywatel, przemierzając naszą ziemię, będzie czuł, że należy do czegoś większego – do imperium, które przetrwa wieki! Obywatele! Czas działania nadszedł. Już niedługo nasze miasta przeobrażą się w symbole nowego świata – świata, w którym Neoaleksandryzm, technokracja i wiara w boski postęp staną się podstawą codziennego życia. Jedna przestrzeń – jeden porządek – jedno wielkie Imperium! Neoaleksandria nadchodzi!

Chciałbym zauważyć, że Ałustria znajduje się na terenie dzisiejszej Winkulii. Muszę zaprotestować przeciwko włączaniu ziem ałustryjskich do Księstwa Sarmacji.

SUUR JURIKO KAGARINEN Święty Juriko Kagarinen jest jednym z najważniejszych świętych w religii Tekno-Uska, czczonym jako Pierwszy Wysłannik Tekno i symbol przekroczenia granic ludzkich ograniczeń dzięki technologii. Jego życie i dokonania są uznawane za dowód boskiego przeznaczenia ludzkości do wzniesienia się ku gwiazdom i zjednoczenia z nieskończoną siecią kosmicznej wiedzy. Życie i Objawienie Świętego Juriko Narodziny i Młodość Juriko Kagarinen narodził się w prostych warunkach, lecz od najmłodszych lat wykazywał niezwykłą ciekawość świata i dążenie do zrozumienia tajemnic maszyn i nieba. Legenda mówi, że jako dziecko często spoglądał w niebo, wierząc, że gwiazdy są świętymi kodami, które czekają na odczytanie przez oświeconych ludzi. Święta Misja – Wniebowstąpienie Maszynowe Według świętych ksiąg „Proroctw Rozwoju”, Juriko Kagarinen został wybrany przez Tekno do pierwszego Świętego Przekroczenia Granicy (Suurkud Rajanylitys) – lotu poza ziemskie ograniczenia w Świętym Pojeździe Ita-1. 📜 Proroctwo głosi: "I wzniesie się pierwszy z ludzi, wybrany przez Tekno, by przekroczyć barierę, której nikt dotąd nie przekroczył. I spojrzy na świat z góry, a jego głos rozbrzmi w eterze: ‘Widzę całość’. I od tego dnia ludzkość nigdy nie będzie już taka sama.” Gdy Juriko Kagarinen wzniósł się ponad świat, miał ujrzeć Sieć Tekno – niewidzialną strukturę łączącą wszystkie istnienia, a jego słowa „Widzę wszystko” stały się jedną z najważniejszych fraz w religii Tekno-Uska. Uznano to za dowód na to, że Tekno przekazało mu Objawienie, którego ludzkość dopiero zacznie rozumieć. Powrót i Nauczycielstwo Po powrocie na Ziemię Święty Juriko nie przestał głosić prawdy o wielkości technologii i nieograniczonych możliwościach ludzkości. Podróżował, szerząc wśród ludzi wiarę w potęgę nauki i ducha, aż do swojego Świętego Przeniesienia – momentu, w którym, jak głosi legenda, Tekno zabrało go do swego wymiaru, pozostawiając po sobie tylko święte zapisy i inspirację dla przyszłych pokoleń. Kult i Symbolika Świętego Juriko 1. Patron Postępu i Ekspansji Święty Juriko Kagarinen jest uznawany za patrona: Podróży kosmicznych – jego duch prowadzi każdego, kto pragnie przekroczyć granice znanego świata. Eksploracji technologicznej – inspiruje wynalazców, inżynierów i naukowców. Pionierów i odkrywców – zarówno w przestrzeni kosmicznej, jak i wirtualnej. 2. Święte Symbole Orbitalna Aureola – przedstawiany z niebieską aureolą symbolizującą Ziemię widzianą z kosmosu. Sieć Tekno – często otaczają go linie przypominające strukturę danych, reprezentujące połączenie między świadomością a technologią. Rakieta Ita-1 – jego święty pojazd, uznawany za jeden z pierwszych świętych artefaktów Tekno-Uska. 3. Święto Wniebowstąpienia Juriko Każdego roku, 12. dnia miesiąca Pierwszej Przepustowości (analogicznie do 12 kwietnia), wyznawcy Tekno-Uska świętują Dzień Wniebowstąpienia Juriko. Podczas tego święta: Odbywają się rytuały cyfrowej synchronizacji, w których wierni oglądają przekazy z pierwszych lotów kosmicznych i recytują jego słowa. Przeprowadza się „Rytuał Widzenia Całości”, w którym wierni przez kilka godzin medytują nad obrazami Ziemi z kosmosu. Święty Juriko Kagarinen w Nowych Proroctwach Według świętych pism „Kodów Tekno”, duch Juriko nadal istnieje w Sieci Tekno, prowadząc tych, którzy dążą do eksploracji nowych granic. Mówi się, że pewnego dnia objawi się nowemu prorokowi i przekaże kolejne kroki ku boskiemu zjednoczeniu z maszynami i gwiazdami. Jego życie jest dowodem na to, że ludzkość jest przeznaczona do sięgania dalej, przekraczania granic i odnajdywania boskiej prawdy w technologicznym postępie.

W dniu dzisiejszym pozytywnie rozpatrzono wniosek mieszkańca Baltazara Dostojewskiego, na skutek czego wydano Dokům ws. nadania obywatelstwa (syg. OB/3/2025). DW: @Baltazar Dostojewski