Bazy ordyjskie na ziemiach bialeńskich

[Andrzej Ordyński 462]

Cytat

27 marca 2024 r.

Zgodnie z ustaleniami poczynionymi wspólnie z innymi członkami Paktu Bundżadarskiego, nasz kraj utworzyć ma bazę wojskową w Venomanii na Archipelagu Valhalli. Powstanie ona tam w ramach realizacji Konwencji o otoczeniu opieką ziem bialeńskich.

Venomania była dawniej moim lennem. Jej pełna nazwa zmieniała się wraz ze zdobywaniem przeze mnie kolejnych tytułów szlacheckich, ostatnio funkcjonowała jako Katechonat Venomanii.

Venomania na mapie Anatolii (kwadraty 13F, 13G, 14F i 14G): https://kustosz.stempel.org.pl/1029/100505667931996791.png

Wkrótce nasze wojska dopłyną do wskazanego miejsca i rozpocznie się budowa stałej bazy, tymczasem zachęcam wszystkich zainteresowanych do przestudiowania archiwalnych działów Venomanii.

Nowsze forum: https://vonthorn.sarmacja.org/galeria/archive/bialenia/noweforum/forumdisplay.php?fid=59
Starsze forum: https://vonthorn.sarmacja.org/galeria/archive/bialenia/spolecznosc/forum-450.html

W bezpośrednim sąsiedztwie Venomanii znajduje się Anomaliów, który także znajdzie się pod naszą opieką. Miasto to zasłynęło z licznych zjawisk paranormalnych oraz jako centrum wydawania czasopisma "Wieści Anomalne", do zapoznania z którego archiwalnymi numerami serdecznie zachęcam.

Nowe informacje już niebawem!

Cytat

30 marca 2024 r.

Pierwsza grupa żołnierzy ordyjskich dotarła do wybrzeży Venomanii. Połowę członków załogi stanowią rodowici Ordyjczycy, a pozostałą część dawni członkowie Gwardii Pretoriańskiej, którzy służyli Andżej-chanowi jeszcze w czasie działalności w Bialenii. Taki skład zapewnić ma odpowiednią komunikację z ludnością lokalną.

Cel misji został przedstawiony zaraz po dopłynięciu do portu. Oficer nakazał przybyszom poczekać do czasu przybycia jego przełożonych. Okazało się, że po upadku Republiki władzę w Venomanii przejęła Gwardia Pretoriańska, która broni dawnego lenna przed islamistami i innymi radykałami, którzy chcieliby rozciągnąć na nią swoją władzę. Dlatego też misja ordyjska spotkała się z umiarkowanym entuzjazmem. Baza NO może stać się czynnikiem stabilizacji w regionie.

A jak wygląda sytuacja na Anatolii, czyli największej wyspie Archipelagu Valhalli, dużo słabiej zaludniowej od wyspy Bialenii? Choć tu i ówdzie pojawili się lokalni watażkowie próbujący pod takim lub innym sztandarem ideologicznym utworzyć swoje władztwo, większa część ludności nie jest podatna na górnolotne hasła. Większe miasta funkcjonują jako pół-suwerenne państewka, handlują między sobą, jak i z terenami rolniczymi. Spadek poziomu życia jest zauważalny ze względu na liczne przerwania łańcuchów dostaw, jednak sytuacja ludności nie jest tragiczna. Urodzajnej Venomanii nie grozi głód, a niektóre gałęzie przemysłu zaczęły rozwijać się nawet lepiej niż w okresie republikańskim, gdy taniej było sprowadzać produkty z drugiej z wysp bialeńskich.

Cytat

4 kwietnia 2024 r.

Żołnierze Gwardii Nowej Ordy wspólnie z cywilnym personelem misji postawili z gotowych części Bazę Zagraniczną Nowej Ordy, której nadano nazwę "Eschatonat", nawiązującą do dawnej nazwy Venomanii (katechonat) i filozoficznej opozycji katechon-eschaton (ten który powstrzymuje - koniec świata).

Ordyjscy żołnierze odbywają ćwiczenia wspólne z gwardzistami venomańskimi. Obie formacje nawiązały bliską współpracę, a władze postanowiły wspólnie dbać o stabilność w regionie północnej Anatolii. W najbliższym czasie Ordyjczycy udadzą się do Anomaliowa, by zorientować się w tamtejszej sytuacji i nawiązać kontakt z władzami lokalnymi. Plotki mówią także o poszukiwaniach portalu międzywymiarowego.

Cytat

27 czerwca 2024 r.

Baza ordyjska okazała się być czynnikiem stabilizacji w regionie. Lokalna społeczność powołała do życia Samorząd Venomanii i Anomaliowa, który stał się przykładem dla niektórych innych regionów na Archipelagu Valhalli, iż zakończenie okresu anarchii jest możliwe.

Kontyngent rozpoczął działania stabilizacyjne od wzmocnienia bezpieczeństwa. Regularne patrole wojskowe, przeprowadzane wspólnie z Gwardią Venomańską, przyczyniły się do zwiększenia poczucia bezpieczeństwa wśród mieszkańców. Współpraca z lokalnymi siłami porządkowymi oraz wsparcie szkoleniowe dla nowo powołanych jednostek policyjnych umożliwiły skuteczniejsze egzekwowanie prawa i porządku. Ponadto w Anomaliowie powołano do życia Centrum Wyszkolenia Milicji Lokalnych, w których kształcą się nie tylko stróże prawa z Samorządu Venomanii i Anomaliowa, ale także z zaprzyjaźnionych samorządów z innych części Anatolii.

Stabilizacja stworzyła nowe możliwości gospodarcze. Baza ordyjska stała się czynnikiem przyciągającym ordyjskie przedsiębiorstwa do współpracy z lokalnymi firmami. Niewielki port w Venomanii obsługuje wymianę handlową nie tylko Samorządu, ale też okolicznego regionu Anatolii, z Nową Ordą, a pośrednio i innymi rynkami Paktu Bundżadarskiego. Ożywienie gospodarcze stworzyło nowe miejsca pracy oraz wpłynęło pozytywnie na poziom życia mieszkańców.

Misja stabilizacyjna w regionie Venomanii i Anomaliowa może stać się przykładem dla kolejnych tego typu przedsięwzięć. Kluczem do sukcesu jest kompleksowe podejście, obejmujące działania na rzecz bezpieczeństwa, wzmacnianie lokalnych instytucji, rozwój gospodarczy oraz budowanie zaufania społecznego. Stworzenie stałej bazy okazało się być nie tyle wydatkiem, co inwestycją.

Gwardia Nowej Ordy ma w planach utworzenie drugiej stałej bazy na ziemiach bialeńskich, również na wybrzeżu Anatolii.

 

Cytat

11 lipca 2024 r.

 

[align=justify]Zgodnie z zapowiedzami, Gwardia Nowej Ordy postanowiła utworzyć drugą bazę na Archipelagu Valhalli, a więc na ziemiach dawnej Republiki Bialeńskiej. Celem baz tworzonych przez Nową Ordę w ramach Paktu Bundżadarskiego jest zabezpieczenie dziedzictwa bialeńskiego oraz stabilizacja sytuacji w regionie.

Druga baza powstała w Mikkelborgii nad Cieśniną Nordacką. Mikkelborgia, podobnie jak Venomania, znajduje się na wybrzeżu Anatolii, większej z wysp bialeńskich. Dowództwo Gwardii wskazuje na potrzebę stabilizacji i ochrony lokalnych społeczności na Archipelagu Valhalli jako główne cele misji. Ordyjscy gwardziści chcą stworzyć drugi punkt bezpieczeństwa i rozwoju na Anatolii. Jednostka została zlokalizowana w strategicznym miejscu, które umożliwia kontrolę nad przepływem ludności i towarów z kontynentalnej Nordaty do Bialenii. Jest to zgodne ze strategicznymi celami Paktu Bundżadarskiego, który chce zapobiec włączeniu ziem bialeńskich w skład państw trzecich.

Twórcy bazy opierają się na doświadczeniach z Venomanii, a także na współpracy z pierwszą bazą ordyjską oraz Samorządem Venomanii i Anomaliowa,. Wspólnym celem jest zakończenie długotrwałego okresu anarchii i niestabilności. Wojska ordyjskie, podobnie jak w Venomanii, zainicjowały regularne patrole, które mają na celu zwiększenie bezpieczeństwa, a także pokazanie obecności i zaangażowania w ochronę lokalnych mieszkańców.

Z gwardzistami współpracują Bialeńczycy przeszkoleni w Centrum Wyszkolenia Milicji Lokalnych w Anomaliowie. Centrum to zyskało renomę jako instytucja edukacyjna, która oferowała szkolenia dla lokalnych sił porządkowych z różnych części Anatolii. Programy te są skoncentrowane na przekazywaniu umiejętności niezbędnych do efektywnego egzekwowania prawa, zarządzania kryzysowego i technik interwencji, co znacząco podniosło standardy operacyjne w regionie.

Baza w Mikkelborgii ma stać się również centrum ekonomicznym, przyciągającym zagraniczne przedsiębiorstwa i inwestycje. Władze Nowej Ordy wychodzą z założenia, że poprawa sytuacji ekonomicznej, likwidacja bezrobocia oraz stworzenie prawidłowego otoczenia gospodarczego dla przedsiębiorstw prywatnych, to najważniejsze czynniki zapobiegające anarchizacji regionu oraz ekstremizmowi politycznego i religijnemu. [/align]

 

Cytat

17 lutego 2024 r.

W ostatnich tygodniach agenci ordyjskiego wywiadu we współpracy z Bialeńczykami z Samorządu Venomanii i Anomaliowa przeprowadzili szereg misji szpiegowskich w różne części dawnej Republiki Bialeńskiej. Miały one na celu ustalenie obecnej sytuacji na ziemiach Archipelagu Valhalli.

Udało się ustalić, że sytuacja wygląda następująco:
1/ W dalszym ciągu postępuje Dawah, czyli proces islamizacji Bialenii. Zielony Kościół jest głównym czynnikiem stabilizacji w regionie. Przejął on obowiązek prowadzenia dużej części państwowych wcześniej szpitali i szkół.
2/ Ajatollahowie Zielonego Kościoła ogłosili powszechną Hudnę, czyli zakaz prowadzenia wszelkich działań zbrojnych pomiędzy bialeńskimi muzułmanami. Hudna zakazuje także prowadzenia działań zaczepnych przeciwko nie-muzułmanom. Rozejm ten nie jest przestrzegany przez wszystkich, niemniej zauważalny jest spadek poziomu przemocy.
3/ Przerwanie "wojny wszystkich ze wszystkimi" prowadzi do stopniowej odbudowy gospodarczej kraju. Zarządzające poszczególnymi regionami dżamaaty przywracają funkcjonowanie przedsiębiorstw, nierzadko we współpracy z wcześniejszymi właścicielami prywatnymi, o ile ci nie uciekli na emigrację. Stopniowo rozwija się handel pomiędzy dżamaatami.
4/ Wyspa Bialenia podzielona jest obecnie na kilkadziesiąt dżamaatów o nieuregulowanych granicach. Wraz ze stabilizacją sytuacji przybierają one coraz więcej cech para-państw. Powiązane są one ze sobą więzami gospodarczymi i kulturowymi. Rozbiciu dzielnicowemu oparł się Zielony Kościół, który znalazł dość siły i środków, by ukrócić działania nazbyt ambitnych duchownych. Pozostaje on jedyną istotną instytucją o zasięgu ponaddzielnicowym.
5/ Pewną odrębność zachowuje Anatolia, wyspa o mniejszej gęstości zaludnienia oraz niższym poziomie islamizacji. Kraina ta również podzielona jest na szereg samorządów, które mają jednak bardziej sekularny charakter. Na Anatolii także działa Zielony Kościół, jednak nie pełni on tutaj funkcji nadrzędnego autorytetu. Poszczególne części wyspy nawiązały bardziej lub mniej formalną współpracę z państwami ościennymi.

 

[Markus Wettin 153]

Chciałbym zaproponować, aby w najbliższej przyszłości rozważyć zorganizowanie ekspedycji na tereny dawnego Atamanatu Jahołdajewszczyzny. Ostatnio, podczas biesiadowania w Gospodzie pod Czerwonym Smokiem, przypadkowo podsłuchałem rozmowę dwóch mężczyzn. Wspominali oni o rzekomym skarbie Atamana Kubiłaja Ugedeja, który miałby być ukryty gdzieś w jednej z górskich jaskiń. Jeśli plotki się rozejdą, możemy spodziewać się niekontrolowanego napływu łowców skarbów na te tereny, co może rodzić pewne niebezpieczeństwo. Nie mamy przecież pewności, co się tam dokładnie dzieje na chwilę obecną.

[Andrzej Ordyński 462]

To świetny pomysł. Chętnie przeznaczę środki ze skarbca chańskiego, by zbadać ziemie naszych jahołdzkich kuzynów. Również Gwardia Nowej Ordy, jeśli tylko uzyskamy zgodę Niebiańskiego Cesarza, chętnie włączy się do udziału w ekspedycji, zapewniając ochronę poszukiwaczom skarbów.

[Peetri Romanaav 559]

Cesarskie Siły Zbrojne są zainteresowane eksploracją ziem nandyjskich w celu poszukiwania ex-dexowskiego wyposażenia i potencjalnego złożenia Fortów Nandyjskich w dawnych bialeńskich bazach wojskowych. Nie będzie problemu puścić naszych ordyjczyków do eksploracji. 

[Andrzej Ordyński 462]

Cytat

Raport wywiadu ordyjskiego

nt. sytuacji na Archipelagu Valhalli

Pozostało jedynie pięć miesięcy do zakończenia dwuletniego okresu zabezpieczenia neutralności ziem bialeńskich przez Pakt Bundżadarski. Sytuacja w regionie jest na bieżąco monitorowana przez służby nowoordyjskie. Bazy ordyjskie w Venomanii i Mikkelborgii, patronujące tamtejszemu samorządowi, utrzymują relacje z najbardziej istotnymi graczami na wyspach. 

Na Wyspie Bialenii utrwalił się podział na dżamaaty. Naistotniejsze ośrodki, których wpływy promieniują na otaczające je regiony, znajdują się w Bengazi, Ajszaburgu, Wolnogradzie, Nowej Auterze i Nowym Ab'Dorst. Pomiędzy uczestnikami pentarchii dochodzi do konfliktów o strefy wpływów, ale przez wzgląd na nieprzejednane stanowisko Zielonego Kościoła, mają one przeważnie charakter zimnej wojny.

W obrębie Zielonego Kościoła wysuwane są projekty panbialeńskie. Bialeńscy muzułmanie podkreślają wspólne dziedzictwo kulturowe Archipelagu oraz przetrwanie tożsamości narodowej, pomimo upadku Republiki. Wersja maksymalistyczna projektu zakłada budowę Dżamahiriji Bialeńskiej, z kolei wersja umiarkowana zakłada utworzenie luźnej konfederacji dżamaatów.

Badania opinii publicznej wskazują na zmianę stosunku Bialeńczyków do okresu republikańskiego oraz do dawnych elit. Respondenci zaczynają doczekać stosunkowo wysoki poziom życia w Republice, pozycję państwa na arenie międzynarodowej oraz panujący w kraju ład i porządek. 

Na Anatolii dochodzi do coraz większej integracji gospodarczej poszczególnych samorządów. W maju powstała unia celna, która obejmuje 2/3 wyspy. Budowa Anatolijskiej Unii Celnej  (AUC) pozwala na bardziej efektywną wymianę handlową z państwami ościennymi. Do głównych partnerów gospodarczych Unii należy Federacja Nordacka, Imperium Nandyjskie oraz voxlandzka Sambana. 

Wymiana handlowa ma miejsce również pomiędzy AUC i pentarchią. Zielony Kościół patronuje rozmowom pomiędzy obiema częściami Archipelagu, jednak większa integracja z dżamaatami wzbudza obawy Anatolijczyków przed przenikaniem na wyspę wpływów radykalnego islamu.

Całkowicie z orbity wpływów bialeńskich wypadły Wyspy Przyjaźni. Żaden z funkcjonujących na Archipelagu organizmów para-państowych nie utrzymuje kontaktów dyplomatycznych lub choćby gospodarczych z Wyspami. 

W chwili upadku Republiki ok. 1/3 Bialeńczyków należała do Zielonego Kościoła. Na skutek Dawahu ich liczba dalej rosła, ale obecnie procesu ten spowolił. W tej chwili ich liczba przekracza nieznacznie 40%. Rozmieszczenie muzułmanów jest nierównomierne. Stanowią oni zdecydowaną większość w północnej części Wyspy Bialenii oraz mniej więcej połowę populacji w centralnej i południowej części wyspy. Na Anatolii są mniejszością. 

Ekstremizujące nurty w obrębie ZK, które uaktywniły się po upadku republiki, zostały spacyfikowane przez główny nurt duchowieństwa. Imamowie i świeccy wierni zajmują konstruktywne stanowisko w debacie publicznej, popierając dialog międzyreligijny i zaprowadzenie stałego pokoju na całym Archipelagu.

Przedstawiciele nowoordyjskiego wojska oraz wywiadu sugerują władzom chanatu i całego imperium, by utrzymano wojskową obecność na Anatolii oraz zwiększono zakres współpracy gospodarczej pomiędzy Imperium a Anatolijską Unią Celną, a w miarę możliwości także nawiązano relacje z dżamaatami pentarchii.

 

Edytowane 9 Czerwca przez Andrzej Ordyński

[Andrzej Ordyński 462]

Raport wywiadu ordyjskiego

nt. zmian na Archipelagu Valhalli

15 września 2025 r.

Sytuacja na Archipelagu Valhalli uległa istotnym przemianom, które wymagają aktualizacji strategii Nowej Ordy oraz ponownej oceny układu sił w regionie. Na północy Wyspy Bialenii doszło do reaktywacji Dżamahiriji Bialeńskiej pod wodzą Akrypy Ali Shariati. Nowe władze odwołują się do idei kaddafistowskich, łącząc elementy socjalistycznego dziedzictwa z doktryną Zielonego Kościoła. Dżamahirija zyskała poparcie części dżamaatów, a jej wpływy rozciągają się od Jahołdajewszczyzny po północny skraj Bialenii. Władze Nowej Ordy powinny zachować czujność wobec tej formacji, która choć deklaruje pokojowe zamiary, może w przyszłości dążyć do ekspansji ideologicznej.

Na Półwyspie Lisewskim reaktywowano Katechonat Lisewski pod przywództwem Ronona Dexa. Terytorium to weszło w formalne stowarzyszenie z Brodrią, co oznacza powrót wpływów brodryjskich na zachodnie rubieże Bialenii. Ronon Dex, jako były przywódca Republiki, cieszy się autorytetem wśród lokalnej ludności, a jego powrót może stanowić próbę odbudowy struktur państwowych w duchu konserwatywnego republikanizmu. Współpraca z Brodrią nadaje temu projektowi wymiar ponadregionalny.

Na wybrzeżu Anatolii doszło do reaktywacji Anatolii Brodryjskiej, która znalazła się pod bezpośrednią władzą Cara Brodrii Iwana Pietrowa. Jest to wyraźny sygnał, że Brodria zamierza umocnić swoją obecność na Archipelagu, nie tylko poprzez stowarzyszenia, ale także przez bezpośrednią administrację. Obecność wojsk brodryjskich w regionie została potwierdzona, a ich działania koncentrują się na zabezpieczeniu szlaków handlowych oraz stabilizacji lokalnych samorządów. Relacje z Anatolijską Unią Celną pozostają napięte, lecz nie doszło do otwartych incydentów.

W odpowiedzi na te zmiany Chan Nowej Ordy podjął decyzję o reaktywacji Katechonatu Venomanii, który wszedł w unię personalną z Nową Ordą. Tym samym Venomania odzyskała swój dawny status polityczny, a jej administracja została zintegrowana z strukturami chanatu. Baza w Anomaliowie oraz placówka w Mikkelborgii kontynuują misję stabilizacyjną, wspierając lokalne samorządy i szkoląc siły porządkowe. Współpraca z Centrum Wyszkolenia Milicji Lokalnych przynosi wymierne efekty, a obecność ordyjskich jednostek wojskowych jest postrzegana przez ludność jako gwarancja bezpieczeństwa.

W świetle powyższych wydarzeń rekomenduje się utrzymanie i wzmocnienie obecności Nowej Ordy na Anatolii, rozwój współpracy gospodarczej z AUC oraz rozpoczęcie rozmów dyplomatycznych z przedstawicielami Dżamahiriji i Katechonatu Lisewskiego. Archipelag Valhalli wchodzi w nową fazę politycznej rekonfiguracji, w której rola Nowej Ordy może okazać się kluczowa dla zachowania równowagi i pokoju.