Protesty kirymczyków w Gaudium

[Kamiljan de Harlin 347]

Dzisiaj w Mieście Cesarskim Gaudium wybuchły planowane od kilku dni przez lokalną społeczność masowe protesty wiernych Kirymczyków, zaniepokojonych przedłużającą się nieobecnością Patriarchy Borysa na scenie publicznej. Doctrina, znana z wysokiego odsetka wyznawców Kirymu, stała się epicentrum manifestacji, podczas których wierni wyrażają swoje rozczarowanie i gniew wobec obojętności Patriarchy oraz jego skupienia na sprawach prywatnych zamiast na sprawach duchowych i politycznych.

Wielotysięczne tłumy gromadzą się na ulicach miast Doctriny, wznosząc transparenty i skandując hasła: "Borysie, wróć do nas!", "Kirym potrzebuje przywódcy!", "Czas na krucjatę!". Protestujący, zjednoczeni w swojej wierze, domagają się od Patriarchy Borysa powrotu do aktywności publicznej i wznowienia działań na rzecz wspólnoty kiryjskiej, zarówno w Państwie Kościelnym Kirymu, jak i na arenie międzynarodowej. Protestujący wierzą, że tylko poprzez jego aktywną obecność i przywództwo Kościół Kirymu będzie mógł w pełni realizować swoją misję oraz bronić wartości, które leżą u jego podstaw.

Demonstracje w Doctrinie przyciągają ludzi ze wszystkich grup społecznych ? od młodych aktywistów po starszych wiernych, którzy przez lata byli oddani Kościołowi Kirymu. Wiele osób wyraża obawy, że dalsza nieobecność Patriarchy może doprowadzić do upadku autorytetu Kościoła i osłabienia jego pozycji. Uczestnicy protestów podkreślają, że potrzebują silnego przywództwa, które poprowadzi ich przez trudne czasy i zainspiruje do odnowienia religijnej gorliwości.

W tłumie widać ludzi modlących się, śpiewających pieśni religijne, a także wygłaszających płomienne przemówienia, w których podkreślają konieczność powrotu Patriarchy Borysa do aktywnego działania. Niektórzy manifestanci wzywają do organizacji krucjat, które byłyby symbolicznym i rzeczywistym odnowieniem kiryjskiej potęgi oraz powrotem do tradycyjnych wartości, które definiują społeczność Kirymu.

Udział w demonstrakcjach biorą wierni kirymczycy, którzy nie chcą zaakceptować stagnacji i bierności. Swój protest traktują jako akt wiary i oddania sprawie kirymskiej.

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 510]

Nagle, ku zaskoczeniu obecnych, na niebie pojawił się helikopter wojskowy z oznaczeniami Państwa Kościelnego Kirymu. Podleciał on na wysokość parunastu metrów nad ulicą. A następnie w powietrzu otworzyły się drzwi, w których pojawił się Patriarcha Borys wraz z wiernymi żołnierzami Łupieżczej Armii Kirymu. Zabrzmiał dźwięk regulowanych głośników.

- Niech będzie Jahwe pochwalony! - zabrzmiał głos Patriarchy. Odczekał, aż ucichnie wrzawa tłumu, po czym kontynuował - Strasznie wczoraj zachlałem. Modliłem się do piątej rano. Film mi się urwał jak leżałem w kaplicy. Teraz mnie krzyż napierdala. Trochę się przespałem, ale musiałem wstać rano bo mam obowiązki. Mam Kościół. Niektórzy mówią, że nie można chlać jak się ma Kościół, ale to nie prawda. Można, tylko trzeba wstawać rano. Na tym polega odpowiedzialność.

Helikopter bojowy podleciał jeszcze trochę niżej, aby podkreślić znaczenie słów, które zaraz padną.

- Nie obawiajcie się! To prawda, od dawna nie było żadnej Krucjaty i wygląda na to, że machina wojenna Kiriów spoczęła na laurach, bawiąc się w budowę murów na granicy z heretyckimi sąsiadami. Ale koniec z tym! Dobrze słyszeliście, zaprawdę powiadam Wam, że w przeciągu miesiąca zaprowadzimy naszą wiarę do jakiegoś nowego narodu, skutecznie krucjatując go. Ostrzcie widły i wymieniajcie wkład w pochodniach. Punkty zgłoszeń ochotników już niedługo otworzą się w całej Doctrinie, w każdej placówce publicznej. Niech żyje Kirym!

Helikopter zawisnął jeszcze niżej, niecały metr nad ziemią, aby Patriarcha mógł zamienić słowo z wiernymi...