KN 3/25 | zgodność z Konstytucją art. 8 ust. 1 pkt 4 KK

[Damiano Robingren 140]

 

Velke Mesto Achkov, dnia 23 sierpnia 2025 roku

 

Z A R Z Ą D Z E N I E

 

Zarządzam, co następuje:

1. Działając z urzędu, wszczynam postępowanie w sprawie kontroli zgodności z Konstytucją art. 8 ust. 1 pkt 4 Kodeksu karnego II Federacji Nordackiej, stanowiącego: "Karami są: [...] kara banicji".

2. Wątpliwość konstytucyjna dotyczy zgodności wskazanego przepisu z:

   1. art. 2 Konstytucji, mówiącym, iż: "II Federacja Nordacka jest dobrem wspólnym wszystkich jej obywateli”,

   2. art. 15 pkt 2 Konstytucji, stanowiącym, iż: "Każdy człowiek ma prawo do: [...] do swobodnej aktywności w granicach prawa".

3. Nadaję sprawie następującą sygnaturę: KN 3/25;
4. Wyznacza się SN Damiano Robingrena na Przewodniczącego składu orzekającego.

 

(-) Damiano Robingren
Przewodniczący Składu Orzekającego

[Damiano Robingren 140]

 

Velke Mesto Achkov, dnia 23 sierpnia 2025 roku

 

W Y R O K

W IMIENIU II FEDERACJI NORDACKIEJ

Najwyższy Sąd Federalny w sprawie ustrojowej o sygnaturze KN 2/25, wszczętej zarządzeniem z dnia 23 sierpnia 2025 roku, orzeka, co następuje:

1. art. 8 ust. 1 pkt 4 Kodeksu karnego II Federacji Nordackiej, w zakresie w jakim przewiduje karę banicji, jest niezgodny z art. 2 oraz art. 15 pkt 2 w zw. z art. 16 Konstytucji.
2. nakazuje Kongresowi niezwłoczne podjęcie działań legislacyjnych zmierzających do usunięcia niekonstytucyjnej regulacji.
    

U Z A S A D N I E N I E

Przedmiotem kontroli była instytucja kary banicji przewidzianej w art. 8 ust. 1 pkt 4 Kodeksu karnego. Spór konstytucyjny sprowadza się do oceny zgodności tej kary z art. 2 Konstytucji, który stanowi, że II Federacja Nordacka jest dobrem wspólnym wszystkich jej obywateli, oraz z art. 15 pkt 2, gwarantującym każdemu człowiekowi prawo do swobodnej aktywności w granicach prawa. Analiza musiała również uwzględniać art. 16, który nadaje tym prawom charakter przyrodzony, niezbywalny i nienaruszalny.

Banicja, rozumiana jako sankcja polegająca na wyłączeniu jednostki ze wspólnoty politycznej, w swej istocie prowadzi do pozbawienia obywatela udziału w dobru wspólnym, jakim jest Federacja. Oznacza to, że obywatel zostaje faktycznie wykluczony z podstawowych praw politycznych i społecznych, a tym samym przestaje realnie korzystać z ochrony konstytucyjnej przysługującej każdemu członkowi wspólnoty. Takie rozwiązanie stoi w sprzeczności z art. 2, który traktuje Federację jako dobro wspólne wszystkich obywateli i nie istnieje w nim klauzula pozwalająca na trwałe pozbawienie jednostki członkostwa w tej wspólnocie.

Ponadto kara banicji wprowadza de facto środek, który eliminuje możliwość korzystania z konstytucyjnego prawa do swobodnej aktywności w granicach prawa. Skoro jednostka zostaje całkowicie wyłączona ze struktur państwa, to nie może ona podejmować aktywności politycznej, społecznej czy gospodarczej, co oznacza naruszenie art. 15 pkt 2. Jest to ingerencja tak daleko idąca, że uderza w samą istotę tego prawa, czego Konstytucja w art. 16 zakazuje.

Warto podkreślić, że ustrojodawca w sposób jednoznaczny zakazał stosowania kary śmierci (art. 15 pkt 1), chroniąc w ten sposób nienaruszalne prawa człowieka. Kara banicji, choć nie odbiera życia, w podobny sposób unicestwia status obywatela w ramach wspólnoty politycznej i wyklucza go z życia państwowego. W tym znaczeniu stanowi "cywilną śmierć", która pozostaje w sprzeczności z Konstytucją II Federacji Nordackiej.

Sąd zauważa, że potrzeby ochrony porządku publicznego i bezpieczeństwa mogą uzasadniać ograniczenia praw i wolności jednostki, jednak muszą one pozostawać w granicach proporcjonalności i nie naruszać ich istoty. Instytucja banicji nie spełnia tego kryterium, gdyż całkowicie eliminuje obywatela z życia wspólnoty. W demokratycznym państwie prawa nie jest dopuszczalne pozbawienie obywatelstwa ani wyrzucenie jednostki poza ramy wspólnoty politycznej na drodze sankcji karnej.

W konsekwencji Najwyższy Sąd Federalny stwierdza niezgodność art. 8 ust. 1 pkt 4 Kodeksu karnego w zakresie przewidującym karę banicji z Konstytucją.

Niniejszy wyrok jest prawomocny.

DW: @Członek Kongresu@Obywatel Federacji

 

(-) Damiano Robingren
Przewodniczący Składu Orzekającego