Debata przedwyborcza - Waksman vs Henrykowski

[Bolesław Kirianóo von Hohenburg 560]

Jesteśmy dziś w studiu Grupy Kapitałowej Utopia, aby przeprowadzić wywiad z dwoma kandydatami ubiegającymi się o urząd Prezydenta w piątych wyborach na to stanowisko: reprezentującym Kalkilistyczną Partię Federacji Kasparem Waksmanem oraz przedstawicielem Koalicji Konserwatywnej oraz obecnej głowy państwa, Tadeuszem Henrykowskim. Zadaliśmy naszym gościom siedem pytań dotyczących kluczowych aspektów życia politycznego II Federacji, a teraz zapoznamy się z ich odpowiedziami.

 

STOSUNKI ZAGRANICZNE

Leonid Repulijski: Prezydent razem z Premierem i Ministrem Spraw Zagranicznych prowadzi politykę zagraniczną państwa. Jaką politykę zagraniczną zamierzają Państwo prowadzić na stanowisku Prezydenta? Z jakimi państwami należy nawiązać stosunki dyplomatyczne? Z kim i w jaki sposób pogłębić relacje? A może jest jakiś podmiot, od którego powinniśmy się zdystansować i alienować go na arenie międzynarodowej?

 

Kaspar Waksman: Drodzy państwo,

Jako Pierwszy Towarzysz KPF i potencjalny Prezydent, będę dążył do aktywnej i konstruktywnej polityki zagranicznej, która opiera się na trzech głównych filarach zapisanych w naszym programie: silnbych sojuszach, promowaniu pokoju i współpracy gospodarczej.

Przede wszystkim, musimy zintensyfikować współpracę z państwami kontynentu. Nie możemy sobie pozwolić na alienację jakiegokolwiek podmiotu - Mikroświat jest zbyt mały, by tworzyć sztuczne podziały. Zamiast tego, powinniśmy wykorzystać nasz największy atut - Nordackie Konsorcjum Informatyczne.

NKI posiada imponujący arsenał aplikacji o potencjale międzynarodowym, z Wielkim Systemem Gospodarczym na czele. To właśnie WSG powinien stać się platformą do pogłębionej współpracy międzynarodowej. Jako Prezydent, będę aktywnie promował ten system w innych państwach, organizując konferencje technologiczne i warsztaty wdrożeniowe.

Współpraca nie może ograniczać się tylko do wizyt dyplomatycznych. Proponuję utworzenie stałej platformy dialogu międzymikronacyjnego, gdzie będziemy mogli dyskutować o wspólnych projektach informatycznych, gospodarczych i kulturalnych.

Musimy pamiętać, że rozwój II Federacji jest ściśle związany z rozwojem całego mikroświata. Dlatego będę dążył do organizacji regularnych szczytów technologicznych, gdzie będziemy mogli prezentować i testować nasze rozwiązania w szerszym gronie.

 

Tadeusz Henrykowski: Szanowni Państwo,

Na stanowisku prezydenta zamierzam nawiązać stosunki dyplomatyczne z paroma ważnymi dla mikroświata państwami. W trakcie trwania swojej obecnej kadencji wraz z Bolesławem Kirianóo odwiedziliśmy Voxland, gdzie podpisaliśmy traktat dyplomatyczny i umowę o utrzymaniu dzierżawy pomiędzy Królestwem Voxlandu a II Federacją Nordacką - są to dwa strategicznie ważne dla nas dokumenty. W następnej kadencji, jeśli wygrałbym wybory, chciałbym podpisać traktaty dyplomatyczne z Księstwem Sarmacji i Kotliną Edelweiss. Ponadto, priorytetem będzie pogłębienie relacji między II FN a wszystkimi krajami, z którymi posiadamy już traktaty dyplomatyczne, szczególnie państwami naszego kontynentu. Nie wykluczam również podpisywania traktatów dyplomatycznych z innymi krajami niż Sarmacja i Edelweiss - jestem otwarty na każdą okazję, która może wzmocnić pozycję II FN na arenie międzynarodowej. Myślę, że nie ma podmiotu od którego powinniśmy się zdystansować na arenie międzynarodowej, bowiem powinniśmy obserwować wszystkie podmioty, tak aby wiedzieć stale o tym co właśnie dzieje się na arenie międzynarodowej.

Jednak dyplomacja to nie tylko wizyty i traktaty – to także dialog oraz wspólne inicjatywy, które mogą realnie przyczynić się do rozwoju mikroświata. Wierzę, że powinniśmy aktywnie angażować się w debatę publiczną na temat przyszłości mikronacji, zwłaszcza w obszarze technologii i innowacji informatycznych. Brak takiej debaty jest jedną z największych barier rozwojowych mikroświata – jeśli chcemy dalej się rozwijać, musimy w końcu rozpocząć otwarty dialog i międzynarodową współpracę na tym polu. II Federacja Nordacka powinna być liderem tej zmiany – zarówno poprzez budowanie nowych relacji dyplomatycznych, jak i poprzez inicjowanie kluczowych rozmów na temat przyszłości mikroświata.

 

WIELKI SYSTEM GOSPODARCZY

Leonid Repulijski: Jak oceniają Panowie dotychczasowe funkcjonowanie Wielkiego Systemu Gospodarczego? Czy spełnia on swoje założenia? Jakie zmiany powinny zostać w nim wprowadzone? Jakie długoterminowe cele widzą Panowie dla Wielkiego Systemu Gospodarczego?

 

Kaspar Waksman: Szanowni, Jako twórca WSG poprzez NKI i jego największy orędownik, muszę wyrazić rozczarowanie obecnym stanem jego implementacji. System ma ogromny potencjał, który został zmarnowany przez bierność obecnej administracji.

Dwa powierzchowne rozporządzenia wydane przez rząd konserwatystów to zdecydowanie za mało. WSG wymaga kompleksowych ram prawnych, które uczynią go integralną częścią naszej gospodarki. Właśnie dlatego w programie KPG zapisaliśmy jako pierwszy punkt gospodarczy "Prawne przyłączenie II Federacji do WSG". Co do konkretnych zmian, proponuję:

1. Wprowadzenie pełnej integracji systemu transportu towarów z WSG,
2. Stworzenie mechanizmów zachęcających małe i średnie przedsiębiorstwa do aktywnego uczestnictwa w systemie,
3. Rozbudowę modułu analitycznego, który pozwoli na lepsze monitorowanie trendów gospodarczych,
4. Implementację narzędzi przeciwdziałającym monopolizacji rynku.

Długoterminowo, WSG powinien stać się standardem nie tylkow II Federacji, ale w całym Mikroświecie. To ambitny cel, ale realny - system został zaprojektowany z myślą o użytku międzynarodowym. Jego adopcja przez inne państwa pozwoliłaby na stworzenie prawdziwie zintegrowanej gospodarki mikroświatowej.

Jednak najpierw musimy uporządkować sprawy u siebie. Jako Prezydent, moim priorytetm będzie pełna implementacjia WSG w II Federacji, co pozwoli nam póniej promować go jako sprawdzone rozwiązanie na arenie międzynarodowej.

 

Tadeusz Henrykowski: Drodzy Obywatele,

oczywiście, zgadzam się z moim przeciwnikiem, WSG powinno zostać lepiej zaimplementowane, musimy go w pełni wdrożyć, ale moim zdaniem, przed pełną implementacją warto skupić się na kilku kluczowych kwestiach, które pozwolą na płynne rozszerzenie i poprawę efektywności systemu.

Po pierwsze, musimy zachęcić inne państwa do uczestnictwa w systemie. W tym celu warto zainicjować kampanię informacyjną, która ukazałaby korzyści płynące z przystąpienia do WSG. Zamiast czekać na ich decyzję, powinniśmy aktywnie promować współpracę międzynarodową, podkreślając zyski związane z integracją gospodarczą.

Po drugie, we współpracy z NKI kluczowe jest wprowadzenie dedykowanych programów wsparcia dla małych i średnich przedsiębiorstw, które ułatwią im integrację z systemem i zachęcą je do aktywnego uczestnictwa. Zgadzam się z panem Waksmanem w kwestii implementacji narzędzi przeciwdziałającym monopolizacji rynku.

Po trzecie, niezbędne jest wprowadzenie elastycznych regulacji, które pozwolą na szybsze dostosowanie systemu do zmieniających się realiów gospodarczych. To pozwoli na utrzymanie dynamicznego rozwoju WSG i umożliwi reagowanie na nowe wyzwania, które mogą pojawić się w miarę jego rozwoju.

Jeżeli elementy te zostaną skutecznie wdrożone, stworzą podwaliny pod pełną implementację WSG i jego stopniową ekspansję na inne kraje, co doprowadzi do powstania silniejszej i bardziej zintegrowanej mikroświatowej gospodarki.

 

WNIOSKI Z PORAŻKI

Leonid Repulijski: Jakie błędy w strukturze I Federacji Nordackiej spowodowały jej upadek i jak zamierzają Państwo uniknąć ich powtórzenia w przyszłości przez II Federację Nordacką?

 

Kaspar Waksman: Szanowni państwo,

To niezwykle ważne pytanie, szczególnie z mojej perspektywy, jako osoba, która bezpośrednio doświadczyła problemów I Federacji jako przywódca ZKRM.

Największym błędem strukturalnym I Federacji był paradoksalny dualizm - z jednej strony próbowano narzucić silną centralizację i unifikację, z drugiej nie zadbano o rzeczywiste mechanizmy integracji prowincji. Prowincje były teoretycznie autonomiczne, ale w praktyce ich głos był ignorowany w kluczowych sprawach. ZKRM jako pierwsz prowincja musiała opuścić struktury federalne właśnie z powodu tego dysonansu.

Drugi poważny błąd to brak transparentności i efektywnych mechanizmów konsultacji społecznych. Decyzje były podejmowane odgórnie, bez rzeczywistego dialogu z prowincjami i obywatelami. To prowadziło do narastającej alienacji społeczności lokalnych.

Trzecim błędem był brak skutecznych mechanizmów gospodarczych łączących prowincje. Gospodarka była bardziej teoretyczna niż praktyczna, brakowało realnych narzędzi współpracy ekonomicznej.

Jak możemy uniknąć tych błędów w II Federacji?

1. Poprzez utworzenie instytutu dziedzictwa kulturowego, które będzie realnie dbał o zachowanie i rozwój tożsamości prowincjonalnych przy jednoczesnym budowanie wspólnej tożsamości federacyjnej,
2. Przez wprowadzenie regularnych, comiesięcznych konsultacji społecznych i mechanizmów partycypacji obywatelskiej, któe są kluczowym elementem demokracji kalkilistycznej,
3. Poprzez pełną implementację WSG, który stworzy realne więzi ekonomiczne między prowincjami i obwyatelami.

 

Tadeusz Henrykowski: Szanowni Obywatele,

Szanowni Państwo, Upadek I Federacji Nordackiej to dla nas ogromna lekcja, z której powinniśmy wyciągnąć wnioski i uniknąć jej błędów. Główną przyczyną upadku były problemy strukturalne wynikające z braku równowagi między centralizacją i lokalną autonomią. Rząd centralny próbował narzucić jednolity system, ignorując jednocześnie rzeczywiste potrzeby i obawy poszczególnych stanów. Nadmierna centralizacja oznaczała, że państwa nie miały realnego wpływu na decyzje, które bezpośrednio ich dotyczyły, a brak elastyczności administracyjnej prowadził do poczucia wyobcowania i utraty zaufania do instytucji.

Ponadto brak skutecznych mechanizmów komunikacji i konsultacji z mieszkańcami i państwem sprawiał, że decyzje podejmowano bez pełnego zrozumienia lokalnych potrzeb. Zbyt duży wpływ rządu centralnego stworzył wrażenie, że zaniedbuje się interesy społeczne i gospodarcze poszczególnych regionów, co prowadziło do poważnych napięć wewnętrznych.

Jak uniknąć błędów z I Federacji?

• Wprowadźmy regularne, co 3-miesięczne konsultacje międzyprowincjonalne, które umożliwią prowincjom wymianę doświadczeń, pomysłów i sugestii, tworząc platformę do współpracy i lepszego zrozumienia lokalnych potrzeb.
• tak jak wspomniał mój przeciwnik, z czasem kluczowe będzie pełne wdrożenie WSG, które pozwoli stworzyć realne więzi ekonomiczne między prowincjami, zapewniając tym samym skuteczną współpracę i integrację gospodarczą, co zapobiegnie izolacji regionów.
• poprzez utworzenie Centrum Dialogu Międzyprowincjonalnego, które będzie sprzyjać wymianie kulturowej między prowincjami, umożliwiając rozwój wspólnej tożsamości narodowej, szanując jednocześnie lokalne unikalności.

 

SYSTEM SPRAWIEDLIWOŚCI

Leonid Repulijski: Sądownictwo w II Federacji Nordackiej trzyma się na włosku. Realioza jednego Sędziego Najwyższego sprawia, że całe państwo leży. Przekonaliśmy się o tym po dymisji jedynego sędziego Benjamina Robingrena. Ale nic nie chroni nas przed realiozą jego następcy - Leonida Repulijskiego. Nie mamy żadnych sędziów federalnych - brakuje chętnych. Trudno też znaleźć współcześnie kogoś apolitycznego. Jakie mają Państwo plany na naprawę wymiaru sądownictwa w II FN? Czy remedium mogliby stanowić dobierani do konkretnej sprawy asesorzy, którzy pomimo swojego zaangażowania w politykę mogliby orzekać w sprawach, które nie dotyczą bezpośrednio ich? Czy może powinniśmy dalej wymagać pełnej niezależności orzekających i zaimportować sędziów zza granicy?

 

Kaspar Waksman: Szanowni państwo,

Problem sądownictwa w II Federacji jest jednym z najbardziej palących wyzwań, przed którymi stoimy. Sytuacja, w której całe państwo jest zależne od aktywności jednej osoby, jest nie do przyjecia z perspektywy kalkilistycznej wizji stabilnego państwa.

KPF proponuje system mieszany, który połączy kilka rozwiązań. Po pierwsze, popieram koncepcję asesorów powoływanych do konkretnych spraw - to rozwiązanie pragmatyczne i odpowiadające naszym realiom. Musimy jednak wprowadzić jasne zasady wykluczające asesorów z spraw, w których występuje konflikt interesów - nie tylko bezpośredni, ale także pośredni.

Jednocześnie uważamy, że powinniśmy utworzyć stały korpus sędziowski składający się z minimum trzech sędziów, w tym przynajmniej jednego spoza II Federacji. Współpraca międzynarodowa w sądownictwie doskonale wpisuje się w naszą wizję polityki zagranicznej i może przynieść dodatkową korzyść.

Co więcej, proponuję wprowadzenie systemu rotacyjnego, gdzie w przypadku realiozy jednego z sędziów, jego obowiązki automatycznie przejmowałby wyznaczony zastępca. To zapewniłoby ciągłość funkcjonowania sądownictwa.

Te rozwiązania będą także wspierane przez nasz postulat utworzenia Policji Nordackiej, która wzmocni egzekujcę prawa i usprawi pracę sądów.

 

Tadeusz Henrykowski: Szanowni Obywatele,

Wymiar sprawiedliwości w II Federacji stoi przed ogromnym wyzwaniem. Brak sędziów federalnych, a także niemożność znalezienia apolitycznych kandydatów do pełnienia tej roli, to kwestie, które wymagają natychmiastowej uwagi i działania. To nie tylko kwestia sprawności działania systemu, ale również fundamentalnego zachowania równowagi i niezależności sądów.

Jednym z rozwiązań, które proponuję, jest wprowadzenie systemu asesorów, którzy byliby powoływani do orzekania w konkretnych sprawach. Choć nie możemy wymagać pełnej apolityczności od każdego, to uważam, że możliwe jest stworzenie systemu, w którym asesorzy będą mogli orzekać w sprawach, które nie dotyczą bezpośrednio lub pośrednio ich interesów politycznych. Przejrzystość w tej kwestii będzie kluczowa dla utrzymania zaufania obywateli do całego systemu sprawiedliwości.

Jednocześnie proponuję wprowadzenie systemu przejrzystych i jasnych procedur powoływania sędziów oraz asesorów, aby zapewnić społeczną kontrolę nad procesem i uniknąć sytuacji, w której zewnętrzne, niejawne powiązania wpłyną na decyzje w sprawach sądowych. Niezależność sądów jest fundamentem naszego państwa, ale równie ważna jest sprawność i dostępność wymiaru sprawiedliwości, szczególnie w sytuacji, gdy brakuje zasobów. Ponadto, w obliczu trudności z pozyskaniem sędziów, zaimportowanie ekspertów zza granicy może stanowić rozwiązanie, które dodatkowo przyniosłoby korzyść w związku ze współpracą międzynarodową, ale będzie wymagać to ścisłych regulacji. W kwestii systemu rotacyjnego zgadzam się z moim przeciwnikiem.

Pragnę jednak zaznaczyć, że naprawa wymiaru sprawiedliwości wymaga szerszej debaty publicznej. Opinie obywateli muszą być wzięte pod uwagę, aby wypracować najlepsze rozwiązania i zapewnić poparcie dla działań. Dlatego jestem gotów do dialogu z mieszkańcami II Federacji, aby wspólnie wypracować reformy odpowiadające ich oczekiwaniom.

 

GRYWALIZACJA POLITYKI

Leonid Repulijski: Polityczny System Muratyki to innowacyjny model zarządzania narracyjnymi wyborami, który angażuje społeczność i wzmacnia dynamikę polityczną. Pojawiają się jednak pytania o jego potencjalne rozszerzenie na inne prowincje oraz na poziom federalny.

• Czy Panowie uważają, że Polityczny System Muratyki powinien zostać rozszerzony na wszystkie prowincje II FN lub nawet na poziom centralny? Jeśli tak, to w jakiej formie?
• Czy narracyjne wybory powinny być ograniczone do szczebla samorządowego, czy powinny także funkcjonować na poziomie federalnym? A może warto wdrożyć je na obu poziomach jednocześnie?
• Jeśli wprowadzimy narracyjne wybory na szczeblu federacji, to czy powinny one obsadzać wirtualną izbę parlamentu, która będzie uchwalać prawa dla wirtualnych obywateli? Czy lepszym rozwiązaniem byłoby utrzymanie unikameralizmu, w którym realne i narracyjne wybory byłyby w jakiś sposób połączone?
• Jakie rozwiązania widzą Panowie dla równowagi między siłą głosów realnych obywateli a mechanizmami narracyjnymi? Czy istnieje sposób, aby połączyć te dwa elementy, nie osłabiając znaczenia realnych głosów?

 

Kaspar Waksman: Jako twórca Politycznego Systemu Głównego mogę z przekonaniem powiedzieć, że system ten sprawdził się na poziomie prowincjonalnym. Zabrakło jednak ludzi, bo w prowincjach mieszka mało obywateli. Jednak kwestia jego rozszerzenia wymaga analizy i przemyśleń.

Co do pierwszego pytania - uważam, że PSG powinien być dostępny dla wszystkich prowincji jako opcja, a nie wymóg. Każda prowincja ma swoją spefycikę i tradycje polityczne - narzucanie jednego systemu byłoby sprzeczne z kalkilistyczną wizją poszanowania różnorodności kulturowej. W tym przypadku jedyną możliwością byłoby dostosowanie całego systemu federalnego do tej jednej prowincji, co może prowadzić do problemów, których ostatecznie możemy nie rozwiązać.

Odnośnie poziomu federalnego - proponuję podejście dwuetapowe. W pierwszej fazie powinniśmy wprowadzić elementy narracyjne jako uzupełnienie realnego procesu politycznego, nie jako jego zastępstwo. Mogłoby to przyjąć formę "wirtualnego parlamentu konsultacyjnego", któego opinie byłyby brane przez uwagę przez realnych decydentów.

Jeśli chodzi o strukturę parlamentu - jestem przeciwny tworzeniu osobnej izby dla elementów narracyjnych. Zamiast tego, proponuję system hybrydowy, gdzie narracyjne elementy stanowiłyby mechanizm konstultacyjny i doradczy dla realnego parlamentu. To pozwoliłoby zachować znaczenie realnych głosów przy jednoczesnym wzbogaceniu procesu decyzyjnego o element narracyjny.

Kluczowa jest kwestia równowagi między realnymi głosami a mechanizmami narracyjnymi. Proponuję wprowadzenie systemu wag, gdzie głosy realne miałyby zawsze przewagę decyzyjną, a elementy narracyjne służyłyby jako mechnizm konsultacyjny i enrichmentowy. W praktyce oznaczałoby to, że decyzje realnych obywateli mogłyby być modyfikowane rpzez wyniki narracyjne w ściśle określonym i ograniczonym zakresie.

 

Tadeusz Henrykowski: Szanowni Państwo,

Polityczny System Muratyki jak na ten moment się bardzo dobrze sprawdza, jednakże nie sądze że powinien od razu być rozszerzony na wszystkie prowincje II FN, bo będzie to wtedy narzucanie czegoś innym prowincjom. Taki system powinien być opcjonalny, i to dane prowincje powinny decydować czy chcą mieć taki system u siebie. Co do drugiego pytania - zgadzam się w tej kwestii z moim przeciwnikiem, ale co do 3 pytania - jestem zwolennikiem połączenia w jakiś sposób wyborów realnych i narracyjnych. Dobrym rozwiązaniem mogłoby być stworzenie mechanizmu, w którym narracyjne wybory pełnią funkcję doradczą dla realnych decydentów, ale ich wpływ jest ograniczony i jasno określony. Zgadzam się w sprawie wprowadzenia systemu wag, w którym realne głosy mają pierwszeństwo, a narracyjne stanowią uzupełnienie.

Kluczowe jest, aby system ten nie podważał znaczenia realnych wyborów, ale jednocześnie umożliwiał szerszy udział obywateli w procesie politycznym. Dlatego zamiast pełnej implementacji od razu, myślę że na początku powinniśmy rozpocząć testowanie takich systemów stopniowo. Takie podejście pozwoli na ocenę efektywności tego rozwiązania i minimalizowanie ryzyka związanych z jego wprowadzeniem.

 

KATASTROFA DEMOGRAFICZNA

Leonid Repulijski: W jaki sposób zamierzają Państwo wykorzystać prerogatywy Prezydenta, aby zaradzić katastrofie demograficznej? II Federacja Nordacka może i nie odstaje od reszty Pollinu pod względem przyrostu naturalnego, ale nie jest to żadnym pocieszeniem. Brakuje świeżej krwi na naszym kontynencie. Ostatni większy przypływ kapitału ludzkiego miał miejsce w 2021 i 2022 roku, kiedy to rozwinęło się Imperium Kiriańskie, Królestwo Hawilandu oraz Republika Socjalistyczna Czesnoradu. W jaki sposób możecie Państwo zwiększyć atrakcyjność Nordaty, zarówno jako państwa jak i kontynentu, by przyciągnąć do niej zupełnie nowe osoby, niezwiązane dotychczas z mikroświatem? Co zrobią Państwo, żeby nowa osoba zaczynała swoją przygodę właśnie na forum nordackim, a nie innym?

 

Kaspar Waksman: Kwestia demograficzna jest fundamentalna dla przyszłości nie tylko II Federacji, ale całego Mikroświata. Jako kalkilista i potencjalny prezydent, widzę kilka kluczowych działań, które możemy podjąć:

Po pierwsze, musimy wykorzystać nasz największy atut - zaawansowanie technologiczne. NKI stworzyło szereg innowacyjnych systemów, z WSG na czele. To właśnie te nowoczesne rozwiązania mogą przyciągnąć młodych, zainteresowanych technologią ludzi. Proponuję stworzenie programu "Nordacka Innowacja", gdzie nowi obywatele mogliby od razu włączyć się w rozwój naszych systemów informatycznych.

Po drugie, powinniśmy rozszerzyć Polityczny System Głównym Muratyki. PSG pokazał, że narracyjne elementy rozgrywki potrafią skutecznie angażować użytkowników. Możemy stworzyć taki system federalnie, włączając w to wszystkie chętne prowincje, dając nowym graczom szeroki wybór ścieżek rozwoju ich wirtualnej kariery.

Po trzecie, jako Prezydent zamierzam uruchomić program "Nordacki Start", który będzie zawierał:

1. System mentoringu dla nowych obywateli,
2. Czytelny przewodnik po możliwościach zaangażowania się w życie II Federacji,
3. Natychmiastowy dostęp do WSG i innych systemów,
4. Możliwość szybkiego objęcia odpowiedzialnych funkcji w administracji lokalnej.

Po czwarte - musimy być aktywni w mediach społecznościowych i na forach internetowych, gdzie możemy znaleźć osoby zainteresowane tego typu rozgrywką. Prezydent powinien być ambasadorem naszego państwa i aktywnie promować jego zalety. Wreszcie, powinniśny wykorzystać instytuty dziedzictwa kulturowego do tworzenia nagażującej narracji o naszym państwie i jego historii. Bogata historia I Federacji, obecnych prowincji i samej II Federacji może być fascynująca dla nowych mieszkańców.

 

Tadeusz Henrykowski: Tak jak wspomniał pan Waksman, problem katastrofy demograficznej jest dosyć kluczowym problemem nie tylko w II FN, ale i w całym mikroświecie, co nie znaczy że musimy być jak reszta mikroświata. W związku z tym zamierzam wykorzystać głównie social-media w celu przyciągnięcia nowych osób do II FN. Najbardziej swoje nadzieje pokładam w TikToku - kiedyś w ramach eksperymentu próbowałem przez 3 dni rozpromować Hawiland na tejże platformie, i w ciągu tych 3 dni udało się uzyskać dość dobre wyniki, i wierzę że dałoby się podobną rzecz zrobić w naszym państwie, tylko że oczywiście przez dłuższy okres czasu.

Ponadto, drugą platformą na której możemy przyciągnąć do siebie nowych obywateli jest Twitter, gdzie aktualnie działają z bardzo dużą aktywnością dwa konta II FN - @MikroNordata i @fnnordata - w tym przypadku nic jednak nie należy zmieniać, tamtejsze konta działają z bardzo dużą aktywnością i mogą przyciągać do II FN nowych obywateli. Myśle że te 2 platformy razem zdziałają wystarczająco dużo, ale jeżeli nie - będe starać się o to aby Federacja Nordacka miała swoje konta również na Instagramie i YouTubie, bowiem na tych platformach również możemy się wybić poprzez krótkie filmy (Reelsy i Shortsy).

Ale to oczywiście nie koniec, bowiem kiedy już przyciągniemy do siebie nowe osoby, musimy je zatrzymać na dłużej. Tutaj tak jak mój przeciwnik, postuluje utworzenie programu, który to uczyłby nowych obywateli podstaw życia w II FN. W tym programie znajdować by mogły się krótkie filmiki instruktażowe i przewodniki. Równie jak mój przeciwnik, jako prezydent zamierzam współpracować z NKI w celu rozwoju naszych systemów informatycznych, które zapewniłyby nowoczesne rozwiązania zachęcające młode osoby do większego zaangażowania, i które byłyby na tyle łatwe w obsłudze, aby każdy mógł je zrozumieć. To II Federacja musi być potęgą technologiczną, i prześcignąć w tej kwestii inne państwa.