Ranking

Szanowni i Szanowne, Miłośnicy i Miłośniczki Militariów, Przedstawiciele i Przedstawicielki firm zbrojeniowych! Przymierze Narodów ma przyjemność ogłosić Międzynarodowe Targi Broni roku 2025! Pierwsza edycja tego specjalnego wydarzenia, którego dotychczas brak było na wojskowych salonach, będzie miała miejsce w Królestwie Voxlandu w dniach 10.-23.02. Podczas wydarzenia chętni wystawcy będą mogli zaprezentować swoje produkty eksportowe, nawiązać kontakty z chętnymi klientami oraz promować swoją działalność. Oprócz tego odbędą się panele dyskusyjne, na które można zgłaszać się z tematami. Będzie to wydarzenie promujące element wojskowy mikronacji, myśli oraz techniki wojskowej niezależnie od epoki. Chętnych zapraszamy do zgłaszania się w wątku organizacyjnym -> https://forum.voxland.org.pl/viewtopic.php?p=8764 <- do niedzieli 9.02.

Trzeba zawsze uważać na takie magiczne numerki, bo w nich się mogą różne cuda zdarzyć. Brawo reprezentacja!

Szanowni Obywatele, Szanowne Obywatelki! W najbliższym czasie, bowiem w dniach od 14 do 16 lutego odbędą się piąte wybory na prezydenta II Federacji Nordackiej. W związku z tym, z tego miejsca apeluje do każdego obywatela II Federacji Nordackiej - idź na wybory! Nie ważne po której stronie politycznej się opowiadasz, po prostu pójdź do urny wyborczej i oddaj swój głos, bo to jest najcenniejsze. Głos każdego obywatela coś znaczy! Żyjemy w państwie demokratycznym, w którym to lud wybiera swoich przedstawicieli, dlatego korzystajmy z tego prawa – to od was, obywateli, zależy przyszłość naszego kraju. Ponad podziałami, zarówno politycznymi, jak i wszelkimi innymi, pójdźmy wspólnie na wybory i skorzystajmy z możliwości wyboru własnego kandydata na prezydenta. Wybierzmy razem przyszłość tego kraju! Twój głos również się liczy!

Zgłaszam swoją kandydaturę z ramienia Koalicji Konserwatywnej 😉

Wydzielone Miasto Kirianopol, 4 lutego 2025 RR. IMPERATORAT KIRYMU Obwieszczenie dotyczące pogrzebu towarzysza Aleksandra Novaka Dnia 29 stycznia 2025 RR. dobiegła nas wszystkich wieść, jakoby jeden z Ojców-Założycieli Westlandu i inicjatorów Monarchii Kiryjskiej, Aleksander Novak popełnił samobójstwo, skacząc z mostu. Zaprawdę smutny był to dzień dla świeckiego Kirymu i całej II Federacji Nordackiej. Jako, że Towarzysz Novak pełnił funkcje publiczne w Nordacie, należy mu się rzecz jasna pogrzeb państwowy. Rozmawiałem już o tym z Panem Prezydentem Tadeuszem Henrykowskim i ustaliliśmy, że odbędzie się on w Los Alexos 9 lutego. Jako, że ś.p. Aleksander w ciągu ostatnich miesięcy życia wielokrotnie deklarował wiarę w kiryzm, uznałem za stosowne prosić Patriarchę Borysa o zorganizowanie mszy kiryjskiej w jego intencji, która odbędzie się bezpośrednio przed świecką, państwową ceremonią zorganizowaną wespół z Panem Prezydentem. Wstęp na pogrzeb jest wolny dla wszystkich zainteresowanych, przy czym imienne zaproszenia otrzymuje rodzina zmarłego @Ewe Novak, przedstawicieli Kongresu @Henryk Ziemiański@Alastor Brodzicki oraz pozostałych Ojców-Założycieli Westlandu @August de la Sparasan@Leszek Ebe. Świeć Jahwe nad jego duszą! Boleslav II Imperator Kiriów

Noc spłynęła na stepy i wzgórza Westlandu, kraina, której granice rodziły się z jego słów, gdzie każdy kamień znał echo jego myśli, a rzeka—ta sama rzeka—szeptała legendy o jego czynie, szaleństwie, wizji przyszłości. Stał tam, na moście, jak pomnik czasu. Polityk, którego pióro kształtowało prawo, ojciec założyciel, co ziemi nadał imię, mikrozof, co pytał o prawdę ukrytą w milczeniu, i poeta, co fraszki pisał dla przyszłych pokoleń. A jednak dziś, gdy rzeka lśniła srebrnym pasem, ciężar Westlandu, ciężar jego marzeń, przytłoczył go jak kamień przypięty do duszy. "Myśl moja, jak nurt tej rzeki, wijąca się, płynąca, lecz bez końca— czyż jest sens w tej podróży? Czyż Westland mnie jeszcze potrzebuje, gdy mikroświat mi się już znudził?" Zdjął z ramion czarny płaszcz, ozdobiony na piersi flagą, którą sam stworzył, ciężki od złotych nici zasług i chwały. Pod stopami czuł wilgoć ziemi, ziemi, którą wywalczył, ziemi, którą teraz opuszczał. Rzeka, wieczna i milcząca, przyjęła go bez pytania, bez protestu, bez wyroku. Skoczył powoli, acz pewnie, jakby wchodził do świątyni— do miejsca, gdzie Umysł gaśnie, niczym płomień w lampie. Kiedy wody otuliły go chłodnym objęciem, ostatni oddech był jak westchnienie ulgi. Oczy zamknął, ale widział jeszcze Westland— jego wzgórza, jego ludzi, jego rzeki— i poczuł, jak znika, rozmywa się w nurcie, jakby nigdy go nie było. Świt przyniósł ciszę, której szukał. Rzeka płynęła dalej, jak zawsze, niosąc w swoich wodach ostatni sekret jednego z Ojców Westlandu, tego, który budował świat, by sam w nim zniknąć.