Rezerwat przyrody Doliny Varl

[Albert Fryderyk de Espada 1 048]

Rezerwat przyrody ulokowany w południowo-zachodnich górach nienazwanych w dolinie Varl został oficjalnie powołany do życia prze ukaz prezydenta IV Republiki. Ten sam dokument reguluje również funkcjonowanie samego rezerwatu który ma posłużyć przede wszystkim jako obiekt do badań nad wyjątkowymi oazami fauny i flory z całej Nordaty a może i Polinu. Ulokowanie rezerwatu w tak odizolowanym miejscu podyktowane było przede wszystkim koniecznością odcięcia obszaru od niepożądanych wizyt nieproszonych gości którzy bardzo rzadko zapuszczają się w te rejony gór nielicząca i tak nielicznych górali post-Tuyhuńskich zamieszkujących te obszary.
Prezydent zawierzył rolę prowadzenia rezerwatu oraz ośrodka badawczego podwykonawcy Monerskapu Espada, instytucji badawczej BIO-STAR dla której będzie to pierwsze tego typu przedsięwzięcie. 

Naszym głównym i nadrzędnym celem jest wyszukiwanie, badanie i przede wszystkim zachowywanie unikatowych okazów natury dla przyszłych pokoleń. Jak mało w dzisiejszym świecie interesujemy się otaczającą nas przyrodą iż zaczynamy dostrzegać w niej tylko tło opowieści tego spętanego i ciągnącego się życia. Warto byłoby się jednak zatrzymać w trackie tej podróży i przyjrzeć temu co nas otacza zanim nieuchronnie zniknie na zawsze. 
Geograficzna izolacja rezerwatu pozwoli nam w stopniu niezakłóconym przechowywać i studiować przeróżne gatunki zwierząt i roślin stwarzając odpowiednie dla nich warunki.

 

W samej dolinie u źródeł tamtejszej rzeki Espada Monerskap wzniosło kompleksowe centrum badawczo-rozwojowe będące centrum całego rezerwatu. Geografia otaczającego nas terenu ogranicza w bardzo dużym stopniu możliwości komunikacyjne rezerwatu z resztą ośrodków cywilizacyjnych. Na ta chwilę jedynym wartościowym środkiem komunikacji pozostaje droga powietrzna. W związku z planowaną budową zapory na granicy doliny wyklucza się na razie również możliwość utworzenia stałego połączenia drogowego aczkolwiek wartą rozważenia alternatywą okazuje się być  sieć kolei podziemnej.

 

 

Centrum badawczo-rozwojowe Bio-Labs potocznie nazywane "Sanktuarium" wzorem wielu innych kompleksów Espada Monerskap jest praktycznie 100% samowystarczalną placówką, posiadającą własne źródło wody pitnej oraz żywności oraz zasilana przez zminiaturyzowane wersje reaktorów jądrowych budowanych już w podobnych tego typu kompleksach.
Liczymy iż ciężką i systematyczną pracą będziemy w stanie przywrócić i zapewnić byt wielu wymierającym i niezwykle rzadkim gatunkom stąd też bezpośrednio bierze się kwestia samej lokalizacji rezerwatu który nie ma stać się komercyjną atrakcją turystyczną a sanktuarium dla wielu gatunków roślin i zwierząt oraz badaczy zajmujących się nimi.

Edytowane 20 Listopada przez Albert Fryderyk de Espada

[Albert Fryderyk de Espada 1 048]

Almanach obiektów Rezerwatu Przyrody Doliny Varl:

• Obiekt Z001 - "Błotoróg"
• Obiekt Z002 - "Batysired"

Edytowane 23 Listopada przez Albert Fryderyk de Espada

[Albert Fryderyk de Espada 1 048]

Obiekt Z001 - "Błotoróg"

Elasmotodon znany również po bardziej powszechnie używaną nazwą Błotoróg to jedyny wciąż żyjący przedstawiciel rodziny nosorożcowatych zamieszkującym Nordatę. Jest bezpośrednim krewnym włochatych nosorożców zamieszkujących północny kontynent od tysięcy lat. Gatunek ten może osiągać wagę ponad trzech ton oraz wysokość ponad dwóch metrów. Gatunek zamieszkuje przede wszystkim rozległe stepy środkowej Nordaty będąc idealnie przystosowanym do życia w tych warunkach. Krótka ale gęsta sierść porastająca całe ciało zwierzęcia bardzo dobrze chroni przed często nieprzewidywalną pogodą panującą na stepach. Nosorożce tego gatunku posiadają również dobrze widoczny charakterystyczny garb na grzbiecie. Błotorogi często muszą przeżyć kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt dni na rozległych stepach bez dostępu do wody. Poza charakterystycznym garbem najbardziej rozpoznawalnym elementem przedstawicieli tego gatunku jest ogromny róg w środkowej części czaski który u najstarszych i największych osobnikach może osiągnąć ponad metr długości. 

Niestety pomimo wieków przystosowywania się do życia w stepowych warunkach gatunek nie był w stanie zaadoptować się do obecności kolejnego dominującego gatunku w swoim ekosystemie jakim był człowiek. Przez fakt na rozmiar zwierzę często stanowiło cel polowań. Niekoniecznie było to podyktowane chęcią zdobycia pożywienia lecz wśród koczowniczych ludów stepowych zabicie jednego z osobników oraz pozyskanie jego rogu uchodziło za przejaw największego męstwa. Na przestrzeni ostatnich kilkuset lat populacja blotoroga skurczyła się z nawet (szacowanych) Kilkunastu tysięcy do zaledwie kilkuset osobników.

Szeroko zakrojony projekt ochronny osobników tego gatunku pozwolił na niemalże całkowite zatrzymanie procesu wymierania gatunku a w niektórych kontrolowanych i zaaranżowanych przypadkach gatunek mógł zaliczyć pierwszy od wielu lat przyrost swojej populacji. Tak majestatyczne zwierzę jest bez wątpienia warte wszelkich kosztów aby móc zachować go dla przyszłych pokoleń. BIO-Star udało się pozyskać dwa osobniki (samca oraz samicę) na rzecz rezerwatu Varl gdzie obecnie prowadzone są prace oraz badania które liczymy iż pozwolą nam lepiej poznać ten gatunek, jego zachowania oraz to jak żyje w celu rozpoczęcia w przyszłości procesu rekultywacji jego środowiska naturalnego oraz przywrócenia go na stałe do ekosystemu.

[Albert Fryderyk de Espada 1 048]

Obiekt Z002 - "Batysired"

 

Batysired stosunkowo niewielkich rozmiarów płaz zamieszkujący rozległe gorące połacie Samundy. Klimat jaki panuje na terenach gdzie występują Batysiredy sprawia że ten niepozorny z poloru gatunek można spotkać żyjący jedynie w zbiornikach wodnych znajdujących się najczęściej pod powierzchnią ziemi lub w złożonych kompleksach powierzchniowych i podziemnych zbiorników wodnych. Mimo wyjątkowej rządności występowania tych niepozornych płazów BIO-STAR udało pozyskać się trzy osobniki tego gatunku do naszego rezerwatu gdzie będziemy się starać zachować ten wyjątkowy gatunek i prowadzić badania nad jego wyjątkowymi właściwościami.

Warto więc wspomnieć dlaczego Batysiredy są tak wyjątkowymi zwierzętami. Gatunek ten na przestrzeni wielu lat ewolucji wykształcił jeden z najbardziej imponujących i zawansowanych mechanizmów regeneracyjnych. Regeneracja fizjologiczna, epimorfoza czy morfalaksja powalają przedstawicielom tego gatunku na regenerację w całości uszkodzonych kończyć czy tkanek ciała a nawet większości narządów wewnętrznych po ich prawie doszczętnym zniszczeniu. Możliwości tych organizmów w kwestii regeneracji tkanek organicznych są niewiarygodne a studiowanie tego gatunku i jego badania mogą odkazić się przełomowym elementem w rozwoju przyszłości medycyny.

Równie imponujący co i niesamowity jak regeneracja u tego gatunku są jego możliwości adaptacyjne. Batysiredy to zwierzęta wodne gdzie rodzą się, żyją umierają. Aczkolwiek warunki w jakich musza bytować nierzadko zmuszały Batysiredy do opuszczania zamieszkiwanych przez nie zbiorniki wodne. Obserwacje wskazały że okazy tego gatunku wystawione na warunki bytowe poza zbiornikami wodnymi ewoluują i adaptują się do nowego środowiska. Ich kończyny stają się silniejsze bardziej umięśnione płetwy i błony na kończynach zanikają podobnie jak długi ogon ułatwiając poruszanie się po lądzie. Skóra zaś zaczyna wytwarzać gęsty śluz pokrywający całe ciało chroniąc Batysiredy przed słońcem i panującym w tym klimacie gorącem. 
Niewiarygodny wręcz mechanizm adaptacyjny który większość znanych nam gatunków przechodziła by na przestrzeni dziesiątek tysięcy lat Batysiredy są w stanie osiągnąć w ciągu jednego życia.